Ey Yûsufi Bir Düşle Sevdiğim Yar!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Ve Sen gittin
Gittin ya
gidişin, tanıyıp bilmediğim bir zamana denk geldi
Bir tarih vardı bir de; saat
Oysa zamansız sevmiştim
Tüm hayırlarımı sana yormuştum ben
Umutlarımın güleç yüzü, yûsufi düşlerimin sahibi,
Yûsufi bir düşle sevdiğim yardın ey yar

Sen yoksun
Yoksunluk, yoksulluk düştü payıma
Hiç bu kadar ıslanmamıştı yağmur kendi benliğinde,
kendi halinde, bir başına yağarken
Gözlerim şimdi kuraklık vaktinde

Üzülme
Yeter ki sen gülümse hayata
Gül ki güller açsın yüreğinde
Ben mahkum ettim Yûsufi düşlerimi yüreğimin çıkmaz sokaklarına
Çıkamayacaklar hiçbir zaman aydınlığa
Eremeyecekler mürüvvetlerine

Başına buyruk cümleler oluşturdum her seferinde
Oysa çok uslu olmaları için söz verdirtmiştim
Çıkmaz sokaklarına girmek için çırpındılar hep,
Ve her seferinde çıkmazlıklarına takılıp geri döndüler

Gönlümün penceresinden bakıyorum sana ve sensizlikle yoğurduğum hayata
Yüzümde şefkatli bir meltem,
Ardından gelen şiddetli bir rüzgar
Ve aklımda yarım kalmışlıklar,
Rüzgar taşımış, getirmiş; kuru bir dala asılmış, kurbansızlık yolunda kurban giden sevdamın kokusunu
Yüreğim ürperdi
Gönlümden usulca geçen; bir ahu zar
Ve aklımda yeni yeni ütopyalar

Hayır! yapmayacağım, atmayacağım buraya o tarihi

Şimdi, cümlelerim her tarafından yara aldı
Anlamsızlık yolunda alıp başını gittiler
Her biri bir tarafa devrildi, artık devrikler
Anlamsızlaşıp, karmakarışıklaştılar

Karambole düştü yüreğim

Şimdi ben ne yapayım?
Sana dair büyüttüğüm iyi niyetlerimle nerelere gideyim?
Assam mı, kessem mi?
Korkma! Yargısız infaz değil bu
Yargılayıp asıyorum şimdi; sana olan hissiyatlarımı
Biriktirdiğim, kumbara olarak kullandığım kalbimdeki sana dair her şeyi

Hummalı bir yalnızlık şimdi benimkisi
Değilim isyanda
Ama, yolumun ucu nisyanda
Martılar yine dans ediyorlar
Ve yine en güzel şarkılarını söylüyorlar denize karşı
Deniz hırçın,
Deniz küskün
Ve nihayet, deniz suskun

Ve ben!
Ey Yûsufi bir düşle sevdiğim yar!
Bir adın kaldı bana, unutulmaya yüz tutan,
Oysa adını çakmıştım mıh gibi zihnime
En güzel şifayı sürüyorum yürekceğizime; "Unutmak"

Şükrolsun Unutturana, Unutulmayacak Olana

Adını batırmak istedim anlamca anlamsız metinlere
Nisyanı arzuladım
Ruhumu yeniden yontmaya başladım
İzlerini sileceğim, sana dair hayatta ne varsa
Hayatın dibine batıracağım
Ve ab-ı hayattan bir yudum tadacağım,
Nisyan perdelerinin ardından dalacağım içeri

Şimdi yüreğim bir çöl kadar sessiz
Şimdi yüreğim bir çöl kadar kurak
Şimdi yüreğim bir okyanus kadar uçsuz bucaksız

Ellerim, savaştan çıkma harabelerin izlerini taşımaktaysa da
Yüreğim, nice tehlikeler atlatmış bir ahunun ki kadar debdebeli,
İçinde okyanusları barındıran bir kum tanesi kadar yalnız,
Yani, Bir kum tanesi yalnızlığı benimkisi

Ve ben!
Öğretildim, Öğrendim
Malzemesi top ve tüfeklerin değil,
Gönül ve gözlerin olduğu bir savaşından ardından;
Bir çöl kadını gibi olmayı,
Zamanı geldiğinde azad etmeyi ve edilmeyi
Konuşmadan anlatmayı
Söyletmeden duymayı
Dillerdeki değil, gözlerdekini
Şatafatlı kahkahaların ardındaki ince sızıları

Öğrendim!
Beklemeyi
Beklemeyi
Beklemeyi

Ve, Sabrı

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Bu gece zifiri karanlık dört bir yan

Ay geceye dargın,ben sana

Adımların karanlıkta sesini kaybederken,uzanıp tutmak istedim ardından gölgeni

Hani bir gece ve son defa benle kalırsın diye

Tutamadım

Tutunamadım sana

Öğlece yığılıp kaldım kaldırımın soğuk bedenine

Ben her gecemde seni yaşarken

Sen tek gecede karanlığa teslim ettin beni

Belki de Ay'ın geceye dargınlığı bu yüzdendir

Benim de sana

Gülüşlerim vardı benim

Ben kimin , ben nerdeyim ?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Her uykuya dalışımda ,sana kapatırdım gözlerimi

Düşümdeki senden habersizdin

Sabah, silüetini alınca düşümden,sensizliğe açardım gözlerimi

Güneş güne küsseydi bir kez de,doğmasaydı hiç

Ve sen hep saklı kalsaydın düşlerimde her gece

Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayendeParmak uçlarımdaki titremeye bir anlam veremiyorum

Oysaki üşümüyorum da hiç

Yine sensizlik düştü yüreğime galiba

Kan revan içinde sayıklamalarım olacak sanırım

Terleyecek ellerim,yanacak bu gece yine kalbim

Harflerimin çığlığını duyuyorum

Ömrümü yakmıştı ya ansızın gidişin

Şimdi yine

Beni yakacak harflerimi topluyorum yerden

Ve çakıyorum kibriti birden

Tabirim caiz değil , numunem yok , sende kalsın aslım
Müstakil bir masaldı , bitti işte , ben aynı haytayım
Gülüşlerim vardı benim

Ben kimin , ben nerdeyim ?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Şimdi

Beni yakan cümlelerimin aşkına

Beni karanlığa teslim eden gözlerinin aşkına

Giderken yanağımı nemlendiren yaşlarının aşkına

Aşk'ının aşkına

Gel de al küllerimi,savur geceye

Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ey Yûsufi Bir Düşle Sevdiğim Yar! Ve Sen gittin Gittin ya gidişin, tanıyıp bilmediğim bir zamana denk geldi Bir tarih vardı bir de; saat Oysa zamansız sevmiştim Tüm hayırlarımı sana yormuştum ben Umutlarımın güleç yüzü, yûsufi düşlerimin sahibi, Yûsufi bir düşle sevdiğim yardın ey yar Sen yoksun Yoksunluk, yoksulluk düştü payıma Hiç bu kadar ıslanmamıştı yağmur kendi benliğinde, kendi halinde, bir başına yağarken Gözlerim şimdi kuraklık vaktinde Üzülme Yeter ki sen gülümse hayata Gül ki güller açsın yüreğinde Ben mahkum ettim Yûsufi düşlerimi yüreğimin çıkmaz sokaklarına Çıkamayacaklar hiçbir zaman aydınlığa Eremeyecekler mürüvvetlerine Başına buyruk cümleler oluşturdum her seferinde Oysa çok uslu olmaları için söz verdirtmiştim Çıkmaz sokaklarına girmek için çırpındılar hep, Ve her seferinde çıkmazlıklarına takılıp geri döndüler Gönlümün penceresinden bakıyorum sana ve sensizlikle yoğurduğum hayata Yüzümde şefkatli bir meltem, Ardından gelen şiddetli bir rüzgar Ve aklımda yarım kalmışlıklar, Rüzgar taşımış, getirmiş; kuru bir dala asılmış, kurbansızlık yolunda kurban giden sevdamın kokusunu Yüreğim ürperdi Gönlümden usulca geçen; bir ahu zar Ve aklımda yeni yeni ütopyalar Hayır! yapmayacağım, atmayacağım buraya o tarihi Şimdi, cümlelerim her tarafından yara aldı Anlamsızlık yolunda alıp başını gittiler Her biri bir tarafa devrildi, artık devrikler Anlamsızlaşıp, karmakarışıklaştılar Karambole düştü yüreğim Şimdi ben ne yapayım? Sana dair büyüttüğüm iyi niyetlerimle nerelere gideyim? Assam mı, kessem mi? Korkma! Yargısız infaz değil bu Yargılayıp asıyorum şimdi; sana olan hissiyatlarımı Biriktirdiğim, kumbara olarak kullandığım kalbimdeki sana dair her şeyi Hummalı bir yalnızlık şimdi benimkisi Değilim isyanda Ama, yolumun ucu nisyanda Martılar yine dans ediyorlar Ve yine en güzel şarkılarını söylüyorlar denize karşı Deniz hırçın, Deniz küskün Ve nihayet, deniz suskun Ve ben! Ey Yûsufi bir düşle sevdiğim yar! Bir adın kaldı bana, unutulmaya yüz tutan, Oysa adını çakmıştım mıh gibi zihnime En güzel şifayı sürüyorum yürekceğizime; "Unutmak" Şükrolsun Unutturana, Unutulmayacak Olana Adını batırmak istedim anlamca anlamsız metinlere Nisyanı arzuladım Ruhumu yeniden yontmaya başladım İzlerini sileceğim, sana dair hayatta ne varsa Hayatın dibine batıracağım Ve ab-ı hayattan bir yudum tadacağım, Nisyan perdelerinin ardından dalacağım içeri Şimdi yüreğim bir çöl kadar sessiz Şimdi yüreğim bir çöl kadar kurak Şimdi yüreğim bir okyanus kadar uçsuz bucaksız Ellerim, savaştan çıkma harabelerin izlerini taşımaktaysa da Yüreğim, nice tehlikeler atlatmış bir ahunun ki kadar debdebeli, İçinde okyanusları barındıran bir kum tanesi kadar yalnız, Yani, Bir kum tanesi yalnızlığı benimkisi Ve ben! Öğretildim, Öğrendim Malzemesi top ve tüfeklerin değil, Gönül ve gözlerin olduğu bir savaşından ardından; Bir çöl kadını gibi olmayı, Zamanı geldiğinde azad etmeyi ve edilmeyi Konuşmadan anlatmayı Söyletmeden duymayı Dillerdeki değil, gözlerdekini Şatafatlı kahkahaların ardındaki ince sızıları Öğrendim! Beklemeyi Beklemeyi Beklemeyi Ve, Sabrı

08-03-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Ey Yûsufi Bir Düşle Sevdiğim Yar! Bu gece zifiri karanlık dört bir yan Ay geceye dargın,ben sana Adımların karanlıkta sesini kaybederken,uzanıp tutmak istedim ardından gölgeni Hani bir gece ve son defa benle kalırsın diye Tutamadım Tutunamadım sana Öğlece yığılıp kaldım kaldırımın soğuk bedenine Ben her gecemde seni yaşarken Sen tek gecede karanlığa teslim ettin beni Belki de Ay'ın geceye dargınlığı bu yüzdendir Benim de sana Gülüşlerim vardı benim Ben kimin , ben nerdeyim ? Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Her uykuya dalışımda ,sana kapatırdım gözlerimi Düşümdeki senden habersizdin Sabah, silüetini alınca düşümden,sensizliğe açardım gözlerimi Güneş güne küsseydi bir kez de,doğmasaydı hiç Ve sen hep saklı kalsaydın düşlerimde her gece Bir de sen bırak beni Unut gittiğin bir yerde Kim kaldı ki Çok büyüdüm sayendeParmak uçlarımdaki titremeye bir anlam veremiyorum Oysaki üşümüyorum da hiç Yine sensizlik düştü yüreğime galiba Kan revan içinde sayıklamalarım olacak sanırım Terleyecek ellerim,yanacak bu gece yine kalbim Harflerimin çığlığını duyuyorum Ömrümü yakmıştı ya ansızın gidişin Şimdi yine Beni yakacak harflerimi topluyorum yerden Ve çakıyorum kibriti birden Tabirim caiz değil , numunem yok , sende kalsın aslım Müstakil bir masaldı , bitti işte , ben aynı haytayım Gülüşlerim vardı benim Ben kimin , ben nerdeyim ? Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Şimdi Beni yakan cümlelerimin aşkına Beni karanlığa teslim eden gözlerinin aşkına Giderken yanağımı nemlendiren yaşlarının aşkına Aşk'ının aşkına Gel de al küllerimi,savur geceye Bir de sen bırak beni Unut gittiğin bir yerde Kim kaldı ki Çok büyüdüm sayende