Noktayı Sen Koy, Perdeyi Sen Çek De Yine Alkışlasınlar Seni...!

İsyana aşeriyor yüreğim bu gece

Yaşananlara yaptıklarına acıttıklarına kanattıklarına yanıyor

İsyana aşeriyor dilim bu gece

Susuşlara bitişlere var olamayışlara çığlık atıyor

İsyana aşeriyor gözlerim bu gece

Dökülen yaşlarına göremediği mutluluk tablolarına gidişlere yol ayrımlarına ağlıyor

Biraz daha büyüdüm bu gece

Yüzüme her gülenin dost olmadığını bir kez daha anladım

Çok radikal kararlar aldım mesela Teoride olan düşüncelerimi pratiğe geçirmeye karar verdim

Yanlı taraflarımı attım bu gece

Senin bana hiç olamadığın kadar öznel olup geldim yanına

Sahte sözlerden etkilenmeden aldım seni sol yanıma

Kendi dünyamı tanıdım bu gece

Sen olmayınca yıkılacak kadar küçük olmadığını anladım Sen olmasanda sevdamı yaşatabileceğimi anladım

Senin yaptığın gibi başkalarıyla değil kendimle paylaşarak yaşar bu sevda Dilimde değil yüreğimde yaşar

Ulu orta her yerde paylaşacak kadar onursuz olmadı benim sevdam Bu kadar düşmedi yerlere

Milletin ağzına sakız olacak kadar alçalmadı Tanığımı sandığım insanların ütopyaları ile kirlenmedi

Senin yaptığını yapmadım mesela

Sevdiğime laf söylettirmedim

Sende hiç var olamayan bende ise yok olamayan "biz" i harcatmadım bozuk para niyetine

Korudum kolladım aşkı

Kadrim kıymetim bilinmedi diye pes etmedim

Sonuna kadar savaştım

Var olduğunu sandığım "biz" i kurtarmak adına engin denizlerde kulaç attım

Boş yere çırpındı yüreğim yok yere tuttu nefesini

Benim susmayan kalemim seninse boş konuşan dilin en

mutsuzundan bir son yazmış bile bizim için

Şimdi nokta koymak düşer bize

Hadi! İndim ben sahneden

Çektim elimi ayağımı

Noktayı sen koy perdeyi sen çek de yine alkışlasınlar seni!

*Alıntı