Aşk Nefes Almaktan Arta Kalandır

Aşk Nefes Almaktan Arta Kalandır

ve şimdi senin adına sevgilim
suretimde gezdirdiğin o gülü
şah damarından kestim
ne seyrek görünüyorum
kanlar arasında
değil mi ?

gözlerinin vaadettiği huzur yok !
alnımda pankart gibi adın
aynaya ezberden bakmamın anlamı yok !
sırf tetiği sen çek diye
tertemiz ellerimi sana uzatıyorum
sana teslimim
taze gül yaprakları dökülüyor dilinden
kurşun yerine
pespembe tenim
herkes bilir
"aşk nefes almaktan arta kalandır"
kalanla yetiniyorum
tembihliyim

bağışla!
denizin geceye aşık olduğu kadar
aşığım yıldızlara
ve farkında değil yakamoz
sabahlara dek ağladığıma
yanımda olsaydın
uzanırdım gölgenin yanına
anlamak için her şeyi
birbirine benzer rüyalar görürdüm kollarında
gördüğüm her şeyi
aşk sanarak
nasıl hayaller yaratırdım yarına
nasıl ?

oysa,
gözlerden uzak bir temmuz akşamında
yalnızlığı küstürmüştük yatağımızda
uykuların sonlarında hep aşk kıyısı
yastığımızda düş tozları

son akşamımızda
yağan yağmur gelir hep aklıma
hani sırılsıklam düştün ya yanıma
dudaklarında tütün kokusu
ne kadar kutsaldın sevdama
ne kadar ?

şimdi nerede bir gül koksa
ya da
bir şiir okunsa irkilirim
sorsalar halimi
nasılsın diye ?
yağmurdan kalbi tutuşmuş leyla gibiyim
leyla gibiyim

Nebile Aydın