Ey Çocuk Bu Ne İştir?

Tâbiînin meşhurlarından Tâvus Hazretleri hikâye eder:

“Hacc’a gidiyordum Yanımda bir de çocuk vardı Fakat binecek bir hayvanı ve yiyecek bir şeyi yoktu Ona:

- Ey yavrum, dedim, yiyecek bir şeyin var mı?

Bana gülümseyerek baktı da dedi ki:

- En iyi azık takvâdır Kerîmlerin evine giderken yiyecek götürmek revâ mıdır?

İhram mahalline gelince ihram kuşanıp hepimiz koro hâlinde “Lebbeyk” çağırıyorduk Çocuk yine bize uymuyor ve susuyordu Ona:

- Korkuyorum, korkuyorum, dedi, ya red cevabı alırsam hâlim nice olur? Bu sebeple Lebbeyk diyemiyorum

Çocuğun bu sözü üzerine çok ağladım ve kendi kendime ‘ey ihtiyar! Bu çocuk red olunmaktan korkuyor, ya sen red olunmazsan ne yapacaksın?

Sonra Minâ’ya kurban kesmek için geldik Kurbanlarımızı kestik, fakat çocuk kurban kesmedi Yüzünü gözünü topraklara sürüyor ve Rabbine şöyle yalvarıyordu:

-Ey benim Rabbim! Herkes kurbanlarını kesiyor Benim kurban edecek hiçbir malım yok Ancak bu küçük vücudumu senin rızan için kurban etmek istiyorum, benden bunu kabül buyur!

Ve o masum çocuk, kelime-i şehâdet getirerek oracıkta ruhunu teslim ediverdi Elbet herkes buna kâdir değil, bu aşk işi, vecd işi ve sıdk işi Cenabı Hakk Ma’rifetinin nuru ile çocuğun kalbini doldurmuş, onu aşkına esir etmiştir Bilmez misin ki, aşk bahçelere güller hediye eder Ve âşıkların işinden yine âşıklar anlar Evet:

Toprak bedene canı lütfeden Kudret-i Haktır,

O’nun sevdası ile gönül şâd olacaktır!


(Kaynak: Onlar Nasıl Kuldu, MNecati Bursalı, Çelik yay)