Hayallerim Sana Emanet

Hayallerim Sana Emanet hikayesi - Sadık Altan yazıları




Hayali hayal etmekle başladı serüvenim aslında Bir şeyler düşleyip, farklı diyarlara gitmeliydim, farklı insanlar tanıyıp ufkumu genişletmeliydim Ruhum doymuyor, onu doyurmalıydım; mutluluk kapımı çalmıyor, onu aramalıydım Sevgiye muhtaç bir insandım ben Sevgiyi aramaya çıkmalıydım bu yüzden İnsan olmanın verdiği hazzı alamıyor, gençliğimden bir türlü tat alamıyordum Depresyondaydım kısaca Fakat tek sorun bütün bu yapmak istediklerim için yeterli param yoktu Daha doğrusu hiç yoktu Tek yapabileceğim şeyin hayal kurmak olduğunu anlamam çok da uzun sürmedi Fakat yapamıyordum, bir türlü hayal kuramıyordum Çizmeye çalıştım olmadı, yazmaya çalıştım o da olmadı Hayali hayal etmekle başlamam gerektiğini düşündüm bir kış günü Pencerenin kenarından uzaklaşabileceğim kadar uzaklaşmıştım Pencere aralıklarından giren soğuk rüzgarlara bedenim ne kadar alıştıysa da yüreğim bir türlü kabul emiyordu onları O yüzden uzaklaşmalıydım pencereden uzaklaşabileceğim kadar Dışarıda yağan kardan psikolojik olarak battaniyeye sarılmakla kurtulmuştum Mumun titrek alevinde başladı bu serüven Tek yapabileceğim şey hayal kurmakla


Önce güneş olarak hayal ettim kendimi Işıkları her yana saçılan, saçıldığı yerden yansıyıp tekrar kendisine ulaşan bir güneş Her yer benim sayemde aydınlanıyordu artık, herkesin hayat kaynağı ben olmuştum Bitkileri ben yeşertiyor, hayvanları ben yaşatıyordum Denizlerdeki suları ben buharlaştırıyor, onları tekrar ben yağmur olarak dünyaya gönderiyordum Tam gerçek mutluluk işte bu, her şey benim elimde işte diyecektim ki birden hava karardı ve akşam oldu Ben dağların arkasından yavaş yavaş inerek kayboldum Bir an durdum ve düşündüm Kaybolup batan bir şeyin mutlu olamayacağına kanaat getirdim Gerçek mutluluk ve huzurun devamlılığın olmadığı yerde olamayacağını düşünerek hayallerimi farklı bir yöne çevirdim


Gece olduğundan şimdi de ay olmaya karar verdim hayallerimde Pencereye doğru ilerledim ve aya baktım, şansıma bugün ay hilal şeklindeydi Ben de kaderime razı olarak kendimi hilal olarak hayal etmeye başladım Gökyüzünün kralı olmuştum şimdi de Gece de olsa şu an ayakta olanlara ışık dağıtmak mutlu etti bir an beni Daha doğrusu tüm gece boyunca mutlu oldum Mutlu oldum desem bile az olur, kelimelerle anlatılmaz o geceki mutluluğum Zaman tüm hızıyla ilerledi ve gece de sona erdi Ben de bu hayalime burada noktayı koymuş oldum Fani bir mutluluk istemiyordum ben, benim mutluluğum baki olmalıydı Devamlı olmalıydı benim mutluluğum Bu bana yetmezdi, doyurmuyordu bu kadarı beni Ben daimi olmalıydım, devamlı ve daimi


Ardından kendimi su olarak hayal etmek geldi içimden Hayat kaynağı, hayatın kaynağı su olarak Evet, canlılara hayat veren, hastalara deva veren su olmalıydım ben Ve işte oldum şimdi de suydum Dağ, tepe demeden ırmak, vadi demeden aktım aktım En ince yarıklardan dahi geçebiliyordum artık Kayaların diplerine inebiliyor, toprakların derinliklerine kadar sızabiliyordum O diyardan bu diyara dolaştım durdum su olarak Herkesi gördüm, her şeyi tanıdım Ama ne olduysa o zaman oldu İnsanlar suyu hor kullandılar ve su kıtlığı yaşanmaya başladı dört bir yanda Denizler kurudu, dereler kurudu, ırmaklar kurudu, her şey kurudu Dolayısıyla ben de kurudum Bu hayalimle de mutlu olamadım anlayacağın Sonlu olmak bana göre değildi su olmak ise asla


Daha birçok hayal kurdum o günden sonra Ateş oldum, kızdım, kızdırdım her şeyi; ama bu sefer su söndürdü beni


Ormanlar kralı aslan oldum hayalimde Bütün ormanı aldım, evirdim çevirdim, yönettim dilediğimce Ama günün birinde cani bir avcı gelip hunharca öldürdü beni Kanlar sızdı gövdemden Bakamadım bile onlara Hemen başka tarafa çevirdim hayallerimi


Everest Dağı olmuştum şimdi de Dünyanın en yüksek dağı Canım sıkıldı ama öyle de Yerimden hiç kıpırdamamak bana göre değildi Ben gezmeliydim, ben dolaşmalıydım dilediğimce


Her şey oldum ben hayallerimde kısaca Dağ, tepe, kurt, kuş, ay, güneş, su Kral, vezir, komutan, başbakan, cumhurbaşkanı Aklına gelebilen her şey oldum, her şey Ama hiçbiri tatmin etmedi beni Her şey ölümlüydü, her şey geçiciydi Gerçek mutluluğu bulamamıştım ben İşte bu satırları da sana bu yüzden yazıyorum biricik dostum Artık hayal kurmaktan vazgeçtim ben Hayal aleminin bana göre olmadığını geç de olsa anladım hele şükür Artık gerçek hayatın peşinden koşacağım dostum Kendime bir ideal belirleyip onun uğrunda savaşacağım Hayaller alemi bana göre değilmiş, gerçek mutluluk için kollarımı sıvadım, eşyalarımı topladım gidiyorum buralardan Onu nerede bulursam oraya yerleşeceğim Belki de gerçek mutluluk bu dünyada değildir dostum, hee ne dersin? Belki de burası mutlu olalım diye yaratılmamıştır Uygun adım gidiyorum bak, onun uğrunda Eğer bu dünyada bulamazsam mutluluğu bil ki öbür dünyada mutlu olmuşumdur Güle güle Hee unutmadan, hayallerimi yanıma alamadım maalesef Sığmadılar çantama Artık onlarla da işim yok zaten Onun için hayallerimi koliledim, üstünü de bantladım Seninle ilk tanıştığımız yere bıraktım onları Oradan alırsan onları çok sevinirim, hayallerim sana emanet



Sadık Altan