François Hédelin, Abbé D'Aubignac (başkeşisi)

François Hédelin, abbé d'Aubignac (başkeşisi)



François Hédelin, abbé d'Aubignac (başkeşisi)(d4 Ağustos 1604 Paris - ö25 Haziran 1676,Nemours,Fransa),oyun yazarı ve eleştirmen ;Kardinal Richelieu'nün dostu




17yüzyıl Fransız edebiyatının etkilemiş,Yunan ve Roma klasiklerine dayalı oyun ölçütlerinin benimsenmesi için çalışmıştırOyun ve romanlarından başka Homeros ve Ovidius'tan çeviriler,oyun tekniği ve sunuşu üzerine önemli incelemeler yapmıştır

Avukatlık öğrenimi görmesine karşın,din alanında çalışmayı seçti(1628) ve Richelieu'nün yeğenini eğitmekle görevlendirildiKardinalin özendirmesiyle düzyazı biçiminde birçok trajedi yazdıBunlardan ancak üç tanesi günümüze kalmıştır;

Cyminde (yay 1642)La Pucella d' Orleans (1642;Orleans'lı Hizmetçi)ve Zenobie (1647)Aubignac'ın polemik yazıları arasında Pierre Corneille'ın oyunları üzerine dört eleştirel deneme ve daha birçok eleştirel yorum vardırBu yorumların bazıları Academie Francaise üyelerini kızdırdığından Aubignac akademiye alınmadı1654'te kendisi bir akademi kurdu,ama güçlü siyasal ilişkileri olmasına karşın kralın desteğini alamadığı için akademi ölümünden kısa bir süre sonra dağıldı

Aubignac,Richelieu'nün isteği üzerine yazdığı en büyük yapıtı La Pratique du theatre'da (1657; Tiyatro Uygulaması) sahnedeki olayların izleyici üzerinde inandırıcı bir etki yaratması gerektiği düşüncesini temel alırSavunduğu şeylerden biri de,oyunun konusunun zaman bakımından düğüm anına olabildiğince yakın bir noktadan başlaması gerektiğidirOna göre sahne ve kişi değişmeleri izleyicinin imgelem gücüne bırakılmamalı ,karışıklığı önlemek için oyuncu sayısı olabildiğince az tutulmalıdırÇok az satılmasına karşın,bu yapıtın Corneille ve Racine'de somutlaşan Fransız Klasik beğenisinin oluşmasına katkıda bulunduğu söylenebilirAubignac,Pratique'ten sonra yayımladığı Projet pour le retablissement du theatre français (Fransız Tiyatrosunu Yeniden Kurmak İçin Bir Tasarı)yapıtında,güldürünün düzeyini yükseltmek ve özellikle bu sanatı aşağılanmaktan kurtarmak için bütün halk tiyatrolarının bir genel müdürlüğe bağlanmasını önermiştirAyrıca tiyatronun gelişmesinin dine zararlı olacağı yolundaki görüşlere sert biçimde karşı çıkmıştır


Kaynak:AnaBritannica cilt 3 sayfa 313 frmsinsinet için derlenmiştir