Ahmet Özhan - Hüzünlü Gurbet

Hüzünlü Gurbet

Beynim tıpkı bir sorular harmanı,
Kafamda istifham, cevabı sisli;
Gezer dururum yorgun ve âvâre

Sarmış, buğulu büzün dört bir yanı,
Kalbim annemin kalbi gibi hisli;
Her hâlim garipliğime emare

Kulaklarımda bir gurbet jüri,
Nağmelerimde poyraz serinliği
Düşüncem "veda" diyor bu yerlere

Burda ruha güzellikler sinmiyor,
Tüter gözümde o bizim bahçeler;
Nerde o yemyeşil bahar günleri?

Doğ ey ışık, doğ gönlümün içinden!
Tasayla dolaştığım bu yerlerde,
Bana ruhumun sırlarını duyur!

Bir ses sun o eski bestelerinden,
Şu hüzünlü şafakta perde perde
Açlıkla kıvranan ruhumu doyur!