Bilgisayar Bölümü Staj Defteri

TCP/IP ve INTERNET

TCP/IP’nin Tarihi Gelişimi


TCP/IP ilk olarak 1970’li yılların başında Amerikan Savunma Bakanlığı’na bağlı İleri Araştırma Ajansı’nın (Advanced Research Projects Agency,ARPA) savunma amaçlı projelere destek vermek üzere paket anahtarlamalı ağ deneylerinde kullanılmaya başlanmıştır Bu proje Amerika’da bulunan bilgisayarların bir felaket halinde bile ayakta kalabilmesini sağlamak ve iletişimini devam ettirmesi için gerekli unsurları kapsayacak şekilde tasarlanıyordu Bu nedenle ARPA geliştirdiği paket anahtarlamalı deneysel çalışmaları ilk olarak WAN (Wide Area Network)’lara uygulamaya başladı daha sonra geliştirilen bu sistemi LAN (Local Area Network) sistemlerine göre de adapte etmeye başladı
1980’li yılların başlarında Berkeley’in UNIX 42 versiyonu da tam olarak TCP/IP protokolünü içermeye başladı Sonuç olarak bu protokol kümesinin kullanılma alanının artışı diğer network sistemlerinde de kullanılmasına sebep oldu 1983 yıllarında ise TCP/IP protokolü artık bütün yerel ve genel ağlarla birlikte askeri çalışmalarında standardını teşkil etmektedir


TCP/IP ve OSI Katman İlişkisi


OSI başvuru modeli, bilgisayar ağlarında iletişim halinde olan bilgisayarların haberleşme süreci boyunca işlemleri katmanlar düzeyinde tanımlayan bir örnek modeldir Bu modelde veri haberleşmesi için yapılması gereken tüm iş birbirinden bağımsız olarak işleyecek şekilde parçalara ayrılmış ve her parçaya ait görev tanımlamaları yapılmıştır OSI başvuru modeli diğer tüm protokollerin veya standartların açıklanmasında örnek bir başvuru modeli olmuştur


OSI standardı ISO tarafından 1979 yılında yayınlandı Genel yapısı bir düğümün iletişim sürecini çok katmanlı bir yapı şeklinde tanımlamaktır OSI modelinde bir uç düğümde, her biri farklı işlevlere sahip 7 katman tanımlıdır Uç bilgisayarlarda 7 katmanın tamamı bulunurken, bilgisayar ağında yer alan ara düğüm cihazlarda daha az sayıda katman bulunabilmektedir Mesela ağ içinde kullanılan tekrarlayıcılar yalnızca 1katmana, köprü ve anahtar cihazları 1 ve 2katmana, yönlendiriciler ise ilk 3 katmana ait işlevlere sahiptir

OSI Modeli Mimarisi

OSI başvuru modelinde hiyerarşi bir yapı söz konusudur Bu modele göre en üst katmanda kullanıcı programları en alt katmanda ise verinin bit düzeyinde iletilip alınması ve gönderilmesi için protokol kümeleri ve kablo bağlantıları vardır Ara katmanlar ise bu iki katman arasında gerekli uygulamaları içerir Her katman bir üst katmana hizmet sunarken bir alt katmandan kendi için hizmet ister Şekil-2’de OSI modeli katmanlar arası ilişkiler belirtilerek gösterilmiştir Bu katmanların oluşturulmasında uygulanan prensipler aşağıda belirtilmiştir
1Değişik seviye bir ayırım gerektiğinde bir tabaka oluşturulmalıdır
2Her tabaka iyi tanımlanmış bir fonksiyonu yerine getirmelidir
3Her tabakanın fonksiyonu uluslararası standartlaştırılmış protokoller açısından seçilmelidir
4Tabaka sınırları arabirimler arası bilgi akışını en aza indirecek şekilde seçilmelidir
5Tabakaların sayısı belirgin fonksiyonların aynı tabakalar üzerinde atlama yapmayacak kadar geniş, mimariyi hantallaştırmayacak kadar az olmalıdır

OSI KATMANLARI


7 Uygulama Katmanı: Ağın kullanıcıya bakan kısmıdır Bu katman uygulama programlarının ağa erişimi için gerekli olan işlevleri kapsar Kullanıcının etkileşimde bulunduğu uygulama programları doğrudan bu katmanla iletişim içindedir Bu katman içinde dosya transferi FTP, elektronik mektup E-MAIL, ağ yönetimi SNMP ve TELNET gibi standartlar geliştirilmiştir
6 Sunum Katmanı: Bilgisayarlar arasında gönderilecek olana verinin gönderilme biçimini ve düzenlenmesini sağlar Bu katmanda verinin şifrelenmesi, şifresinin çözülmesi, sıkıştırılması, açılması, ASCII dönüşümü ve ters dönüşümü yapılması gibi işlemler bu katmanda yapılmaktadır
5 Oturum Katmanı: Uç düğümler arası gerekli oturumun kurulması, yönetimi ve sonlandırılması işleri bu katmanda düzenlenir Ayrıca yarıda kesilen oturumun kaldığı yerden devam etmesi için bir senkronizasyon noktasından başlayarak iletimin devam etmesini sağlar
4 Taşıma Katmanı: Bilginin son kullanıcıda hatadan arındırılmış olarak elde edilmesini sağlar Ulaşım katmanının oluşturduğu bilgi bloklarına segment adı verilir ve veriler ağ üzerinde segmentler olarak taşınır Ulaşım katmanı sırası bozulmuş olan segmentleri numaralandırarak sıraya koyar
3 Ağ Katmanı: Veri paketlerinin ağ üzerinde bir yerden başka bir yere gönderilirken çeşitli ağ cihazları (router,bridge,switch) üzerinden geçirilip yönlendirilerek alıcısına ulaşmasını sağlayan işlevlere sahiptir Veri paketinin ağ üzerinde alıcısına giderken ağ koşullarına,

önceliklere ve ağın durumuna göre uygun yönlendiriciyi seçerek hangi yolun uygun olduğu bu katmanda değerlendirilir TCP/IP’nin IP protokolü bu bölümde yer almaktadır



2 Veri Bağı Katmanı: Gönderilecek bilginin hatalara karşı bağışık bir yapıda lojik işaretlere dönüştürülmesi, alıcıda hataların sezilmesi, düzeltilemiyorsa doğrusunun elde edilmesi için göndericinin uyarılması gibi işlevleri vardır Bu katmanda fiziksel katmanda belirtilen ağ cihazlarının birbirleri ile iletişimini sağlayan 8023, 8024 ve 8025 gibi çeşitli ethernet protokolleri vardır


1 Fiziksel Katman: Verinin fiziksel olarak hat üzerinden aktarılması için gerekli işlevleri kapsar Bu katmanda bit düzeyinde veri iletişimi söz konusudur verinin doğruluğu ile ilgilenilmez Fiziksel katman adından da anlaşılacağı üzere kablo bağlantılarının, ağ kartlarının, ağ bağlantı cihazlarının ve ağın donanımsal özelliklerini içeren katmandır
Yukarıda özelliklerine değindiğimiz katmanlar, bir veri paketinin bir uçtan diğer bir uca gönderilmesi sırasında çeşitli zamanlarda görev alarak verinin iletilmesi için gerekli olan kontrol ve yöntemleri uygulayarak veri transferini gerçekleştirmeye yarar


TCP/IP’ nin Yapısı


TCP/IP protokol OSI standartlarını esas almak üzere toplam 4 katmandan oluşmaktadır OSI standardında bulunan 7 katman TCP/IP mimarisinde 4 katmanda birleştirilmiş ve benzer işlevlere sahiptir Ancak TCP/IP protokolü kendi katmanları içinde birbirinden farklı görevlere sahip protokoller içeren bir protokol kümesidir

Niçin TCP/IP ?

· IBM, 3Com, DEC, Sun, HP ve benzeri firmaların çoğu TCP/IP protokolünü benimsemişlerdir
· Her türlü bilgisayar ortamında rahatlıkla çalışmaktadır(PC, Server, İş İstasyonu, Mainframe gibi)
· Unix ortamına çok iyi entegrasyon sağlar
· Dinamik router(yönlendirici) teknolojisini destekler
· İstemci – server mimarisini destekler
· Ethernet, X25 ve Token Ring gibi birçok yerel ve genel ağ protokollerini destekler
· Peer to peer (noktadan noktaya) mimarisini destekler
· OSI uygulamaları TCP/IP protokolü üzerinde rahatlıkla çalıştırılabilir

IITCP/IP MİMARİSİ

Bu bölümde TCP/IP’ nin alt katmanlarında bulunan protokoller ile ilgili detaylı bilgiler verilecek ve sistemin temel çalışma prensipleri açıklanmaya çalışılacağım


Fiziksel Katman

Fiziksel katman için herhangi bir protokol tanımlanmamıştır Bu katmanda OSI modelinde olduğu gibi ağ bağlantı cihazları, ethernet ve benzeri ağ protokolleri, kablolama alt yapısı ve repeaterlar(tekrarlayıcı) gibi ağın fiziksel yönü ile ilgili araçlar bulunur
Fiziksel katman ham bitleri bir haberleşme kanalı üzerinden iletmekle ilgilidir Tasarımının amacı, bir uçtan 1 biti(bilgisi) gönderildiğinde karşı taraftan da 1 bilgisini alınmasını sağlamaktır Tipik sorunlar, 1 veya 0 bitini temsil etmek için kaç volt gerilim kullanılmalıdır, bir bit kaç mikro saniye tutulmalıdır, aynı anda iletimin iki yönlü olup olmayacağı, ilk bağlantının nasıl kurulacağı ve iki taraf iletimi bitirdiğinde bağlantının nasıl sonlandırılacağı, ağ konnektörünün kaç pinden oluşacağı ve hangi pinin ne amaçla kullanılacağı gibi
Fiziksel katman gerçekte Data Link Connection (DLC) ve Fiziksel ortamı içermektedir Günümüzde pek çok bilgisayar ağının Etherneti temel iletişim ortamı olarak kullanmasından dolayı da Ethernet teknolojisi örnek olarak verilebilir Dolayısıyla burada Ethernet ortamının TCP/IP ile olan iletişimini ele alacağım Ethernet kendine has bir adresleme kullanır Ethernet tasarlanırken dünya üzerinde herhangi bir yerde kullanılan bir Ethernet kartının tüm diğer kartlardan ayrılmasını sağlayan bir mantık izlenmistir Ayrıca, kullanıcının Ethernet adresinin ne olduğunu düşünmemesi için her Ethernet kartı fabrika çıkışında kendisine has bir adresle piyasaya verilmektedir Her Ethernet kartının kendine has numarası olmasını sağlayan tasarım 48 bitlik fiziksel adres yapısıdır Ethernet kartı üretici firmalar merkezi bir otoriteden üretecekleri kartlar için belirli büyüklükte numara blokları alır ve üretimlerinde bu numaraları kullanırlar Böylece başka bir üreticinin kartı ile bir çakışma meydana gelmez
Ethernet teknoloji olarak yayın teknolojisini (broadcast medium) kullanır Yani bir istasyondan Ethernet ortamına yollanan bir paketi o Ethernet ağındaki tüm istasyonlar görür Ancak doğru varış noktasının kim olduğunu, o ağa bağlı makineler Ethernet başlığından anlarlar Her Ethernet paketi 14 octet’lik bir başlığa sahiptir

Bu başlıkta kaynak ve varış Ethernet adresi ve bir tip kodu vardır Dolayısıyla ağ üzerindeki her makine bir paketin kendine ait olup olmadığını bu başlıktaki varış noktası bilgisine bakarak anlar (Bu Ethernet teknolojisindeki en önemli güvenlik boşluklarından birisidir) Bu noktada Ethernet adresleri ile Internet adresleri arasında bir bağlantı olmadığını belirtmekte yarar var Her makine hangi Ethernet adresinin hangi Internet adresine karşılık geldiğini tutan bir tablo tutmak durumundadır Tip kodu alanı aynı ağ üzerinde farklı protokollerin kullanılmasını saglar Dolayısıyla aynı anda TCP/IP, DECnet, IPX/SPX gibi protokoller aynı ağ üzerinde çalışabilir Her protokol başlıktaki tip alanına kendine has numarasını koyar Kontrol toplamı (Checksum) alanındaki değer ile komple paket kontrol edilir Alıcı ve vericinin hesapladığı değerler birbirine uymuyorsa paket yok edilir Ancak burada kontrol toplamı başlığın içine değil de paketin sonuna konulur Ethernet katmanında işlenip gönderilen mesaj ya da bilgi aşağıdaki formatı alır


Bu paketler (frame) varış noktasında alındığında bütün başlıklar uygun katmanlarca atılır Ethernet ara yüzü Ethernet başlık ve kontrol toplamını atar Tip koduna bakarak protokol tipini belirler ve Ethernet cihaz sürücüsü (device driver) bu datagramı IP katmanına geçirir IP katmanı kendisi ile ilgili katmanı atar ve protokol alanına bakar, protokol alanında TCP olduğu için segmenti TCP katmanına geçirir TCP sıra numarasına bakar, bu bilgiyi ve diğer bilgileri iletilen dosyayı orijinal durumuna getirmek için kullanır Sonuçta bir bilgisayar diğer bir bilgisayar ile iletişimi tamamlar


2Yönlendirme Katmanı



IP Protokolü


TCP katmanına gelen bilgi segmentlere ayrıldıktan sonra IP katmanına yollanır IP katmanı, kendisine gelen TCP segmenti içinde ne olduğu ile ilgilenmez Sadece kendisine verilen bu bilgiyi ilgili IP adresine yollamak amacındadır IP katmanının görevi bu segment için ulaşılmak istenen noktaya gidecek bir “yol” (route) bulmaktır Arada geçilecek sistemler ve geçiş yollarının bu paketi doğru yere geçirmesi için kendi başlık bilgisini TCP katmanından gelen segment’e ekler TCP katmanından gelen segmentlere IP başlığının eklenmesi ile oluşturulan IP paket birimlerine datagram adı verilir IP başlık bilgisinin formatı şekilde gösterilmiştir

IP başlığında kullanılan alanların amaçları aşağıda açıklanmıştır

Uyarlama: O anda kullanılan IP’nin uyarlanmasını gösterir Farklı uyarlamada başlıktaki alanların yerleri değişiklik göstereceğinden, paketin doğru yorumlanması için kullanılır

Başlık Uzunluğu: Datagram başlığının gerçek uzunluğunu gösterir Başlık alanının kaç adet 32 bitlik sözcükten oluştuğunu gösterir

Hizmet Türü: Datagramın nasıl yönlendirileceğini belirler Yönlendirmede yapılan yol seçiminde ve bağlantıda kullanılır Datagramlara bu alan aracılığıyla önem düzeyi atanabilir Göndericinin ağdan beklediği güvenilirlik, hız ve gecikmenin düzeyini belirtir Ancak bu alanı mevcut yönlendiricilerin pek azı değerlendirmektedir

Toplam Uzunluk: Tüm IP paketinin uzunluğunu belirtir Toplam uzunluk maximum
65535 bit olabilir

Kimlik Saptaması: Kullanıcı karşı tarafla etkileşim içindeyken, mesajlar parçalanarak birçok datagram içinde gönderilebilir Bu alan aynı kullanıcı mesajının farklı datagramlar içinde bulunması durumunu açıklayan kimlik bilgisi içerir

Bayrak Bitleri: Üç tane olan bayrak bitlerinden ilki (D biti) içinde bulunduğu datagramın kaç parçadan oluştuğunu belirtir Eğer 1 ise gönderilen verinin tek datagramdan oluştuğu anlaşılır Alıcıya veri gönderildikten sonra başka mesaj olmadığına dair mesaj gönderilir İkinci bayraksa, parçalanıp birçok datagram haline gönderilen verinin en son olduğunu belirtir Üçüncüsü saklı tutulmuştur
Fragment Kayıklığı: 8 byte’ lık birimler halinde fragmentin datagram içindeki konumun gösterir DF (Don’t Fragment) yönlendiricilerden datagramı fragmentlere bölmemesini söyleyen 1 bitlik bir istek alanıdır Alıcının fragmentleri birleştiremediği durumlarda gereklidir MF (More Fragment), bir datagramın son fragmenti dışındaki tüm fragmentlerinde MF=1’dir


Yaşam Süresi(TTL): Datagramın ağ üzerinde dolaşma süresini belirler Verici tarafında yerleştirilen dolaşma değeri her düğümden geçerken azaltılır Sıfıra ulaşırsa kaybolmuş olduğu varsayılarak datagram ağdan çıkarılır TTl alanına başlangıçta 255 veya daha küçük bir tam sayı yerleştirilir Her yönlendiricide bu alandaki değer 1 eksiltilir Ayrıca yönlendiricide paket bir bekleme kuyruğuna alınırsa her geçen birim zamanda TTL alanındaki sayı 1 eksiltilir Sayı 0’a ulaşırsa paket geçersiz sayılır ve atılır Paketi atan yönlendirici paketin gönderildiği yönlendiriciye bir uyarı paketi gönderir

Protokol: Bir datagramın hangi üst katman protokolüne ait olduğunu belirtir Alıcı tarafın IP katmanı bu alana bakarak paketi bir üstünde bulunan protokollerden hangisine ileteceğini anlar
Başlı Hata Sınama Bitleri: Datagram başlığında bir bozulma olup olmadığını belirlemeye yarar Her yönlendiricide bu alandaki değer kullanılarak datagramın bozulup bozulmadığı araştırılır Sonuç olumlu ise paket bir sonraki yönlendiriciye gönderilir bu arada başlıktaki bazı değerlerle birlikte (örneğin TTL) bu alandaki değer de gönderilen pakette yeniden hesaplanır Yöntem yalnızca başlıktaki hataları açığa çıkardığı için ulaşım katmanının verideki muhtemel bozuklukları yakalayacak önlemler alması gerekebilir
Gönderici IP Adresi: Datagramı gönderen yerin gerçek Internet adresi yerleştirilir
Alıcı IP Adresi: Datagramın gideceği yerin Internet adresi yerleştirlir
Seçenekler: Bu alan değişik amaçlar için kullanılır Güvenlik hata raporlama gib seçimliktir Ancak kullanılırsa 32 bitin katları uzunluğunda olmalıdır yani uzunluğu 32 bitin katlarına tamamlanmalıdır
TCP Segmenti: Bir üst katmandan gelen veriyi içerir


3 Taşıma (Ulaşım) Katmanı


Ulaşım katmanın temel işlevi, hazırlanan veriyi alıp, ihtiyaç duyulduğunda küçük bileşenlere ayırıp ağ katmanına geçirerek, diğer uca bu parçaların doğru bir şekilde ulaştığına emin olmaktır Normal şartlar altında, ulaşım katmanı, uygulama katmanı tarafından ihtiyaç duyulan her taşıma bağlantısı için bir sanal ağ bağlantısı oluşturur

Eğer taşıma bağlantısı yüksek bir kapasite isterse, ulaşım katmanı birçok ağ bağlantısı oluşturup, kapasiteyi artırmak için veriyi bu bağlantılara paylaştırır Öte yandan, farklı ağ bağlantılarının oluşturulması maliyeti artırdığı durumlarda ulaşım katmanı çeşitli taşıma bağlantılarını bir ağ bağlantısı üzerinde maliyeti azaltmak için birleştirebilir Tüm durumlarda ulaşım katmanı birleştirme işinin uygulama katmanına yansımaması için gereklidir

TCP Protokolü


TCP’nin (“Transmission Control Protocol - İletişim Kontrol Protokolü”) temel işlevi, üst katmandan (uygulama katmanı) gelen bilginin segmentler haline dönüştürülmesi, iletişim ortamında kaybolan bilginin tekrar yollanması ve ayrı sıralar halinde gelebilen bilginin doğru sırada sıralanmasıdır TCP katmanının hemen hemen tüm işi üstlendiği görülmekle beraber (küçük ağlar için bu doğrudur) büyük ve karmaşık ağlarda IP katmanı en önemli görevi üstlenmektedir Bu gibi durumlarda değişik fiziksel katmanlardan geçmek, doğru yolu bulmak çok karmaşık bir iş halini almaktadır



Şu ana kadar sadece Internet adresleri ile bir noktadan diğer noktaya ulaşılması konusundan bahsettik ancak birden fazla kişinin aynı sisteme ulaşmak istemesi durumunda neler olacağı konusuna henüz bir açıklık getirmedik Doğal olarak bir segment’i doğru varış noktasına ulaştırmak tek başına yeterli değildir TCP bu segment’in kime ait olduğunu da bilmek zorundadır “Demultiplexing” bu soruna çare bulan yöntemdir TCP/IP ‘de değişik seviyelerde “demultiplexing” yapılır Bu işlem için gerekli bilgi bir seri “başlık” (header) içinde bulunmaktadır Başlık, datagrama eklenen basit bir kaç octet’den oluşan bir bilgiden ibarettir Yollanmak istenen mesajı bir mektuba benzetecek olursak başlık o mektubun zarfı ve zarf üzerindeki adres bilgisidir Her katman kendi zarfını ve adres bilgisini yazıp bir alt katmana iletmekte ve o alt katmanda onu daha büyük bir zarfın içine koyup üzerine adres yazıp diğer katmana iletmektedir Benzer işlem varış noktasında bu sefer ters sırada takip edilmektedir



TCP katmanı bir dosyayı taşınabilecek büyüklükteki parçalara ayırır:



Her segment’in başına TCP bir başlık koyar Bu başlık bilgisinin en önemlileri ‘port numarası’ ve ‘sıra numarası’ dır Port numarası, örneğin birden fazla kişinin aynı anda dosya yollaması veya karşıdaki bilgisayara bağlanması durumunda TCP’ nin herkese verdiği farklı bir numaradır
Üç kişi aynı anda dosya transferine başlamışsa TCP, 1000, 1001 ve 1002 “kaynak” port numaralarını bu üç kişiye verir böylece herkesin paketi birbirinden ayrılmış olur Aynı zamanda varış noktasındaki TCP de ayrıca bir “varış” port numarası verir Kaynak noktasındaki TCP’nin varış port numarasını bilmesi gereklidir ve bunu iletişim kurulduğu anda TCP karşı taraftan öğrenir



Bu bilgiler başlıktaki “kaynak” ve “varış” port numaraları olarak belirlenmiş olur Ayrıca her segment bir “sıra” numarasına sahiptir Bu numara ile karşı taraf doğru sayıdaki segmenti eksiksiz alıp almadığını anlayabilir Aslında TCP segmentleri değil oktetleri numaralar Diyelim ki her datagram içinde 500 octet bilgi varsa ilk datagram numarası 0,

ikinci datagram numarası 500, üçüncüsü 1000 şeklinde verilir Başlık içinde bulunan üçüncü önemli bilgi ise “kontrol toplamı” (Checksum) sayısıdır Bu sayı segment içindeki tüm oktetler toplanarak hesaplanır ve sonuç başlığın içine konur Karşı noktadaki TCP kontrol toplamı hesabını tekrar yapar Eğer bilgi yolda bozulmamışsa kaynak noktasındaki
hesaplanan sayı ile varış noktasındaki hesaplanan sayı aynı çıkar Aksi takdirde segment yolda bozulmuştur bu durumda bu datagram kaynak noktasından tekrar istenir


TCP protokolünün yaptığı işleri üç madde halinde özetlemek gerekirse
1 Bir üst katmandan gelen verinin uygun uzunlukta parçalara (segmentlere) bölünmesi,
2 Herbir parçaya, alıcı kısımda aynı biçimde sıraya koyulabilmesi amacıyla sıra numarası verilmesi
3 Kaybolan veya bozuk gelen parçaların tekrarlanması olarak verilebilir


Başlık içinde kullanılan alanların amaçları aşağıda açıklanmıştır


· Gönderici Port No: Bir üst katmanda TCP hizmetini isteyen uygulama protokol prosesinin kimliği durumundadır Karşı mesaj geldiğinde bir üst katmana iletmek için, o protokolün adı değil de port numarası kullanılır
· Alıcı Port No: Gönderilen veri paketinin alıcı tarafta hangi uygulama prosesine ait olduğunu belirtir
· Sıra Numarası: Gönderilen paketin sıra numarasını gösterir Gönderilmeden önce daha küçük parçalara ayrılan verinin, alıcı kısımda yeniden aynı sırada elde edilmesinde kullanılır
· Onay Numarası: Gönderilen verinin en son hangi sekizlisinin alındığını göndericiye iletmek için kullanılır Örneğin 4 sayısı gönderilmişse 4’e kadar olanlar alınmış 4 Paketin istendiğini bildirir
· Başlık Uzunluğu: TCP başlığında var olan 32 bit uzunluğundaki sözcüklerin sayısını gösterir
· Saklı Alan: İlerde olabilecek genişlemem için gizli tutulmuştur
· Kod Bitleri: Kontrol bilgilerini taşımak için kullanılır
· Pencere: Alıcının tamponunda (buffer) kullanılan alanın oktet olarak ifade edilmesi
· Hata Sınama Bitleri: Verinin ve başlığın hatasız olarak aktarılıp aktarılmadığını kontrol etmek için kullanılır
· Acil İşaretçisi: Acil veri alıcının uygulama katmanında öncelikle değerlendirilmesi gereken veridir

TCP/IP ’yi Kullanarak Haberleşmek



Kullandığımız bilgisayardan karşı taraftaki bir makineye e-mail göndereceğimizi düşünelim
Uygulama Katmanı: Uygulama katmanında e-maillerimizi düzenlememiz için çeşitli editörler ve gönderme ara yüzleri mevcuttur Bu protokol katmanı bir bilgisayardan diğerine göndermek için bir takım komutlar tanımlar Bu tanımlanan komutlar hem gönderici hem de alıcı tarafında aynı şekilde anlaşılıp yorumlanan komutlar kümesidir Diyelim ki, göndereceğimiz mesaj “DenemeMailMesajı”şeklinde olsun:


Bu veri grubu, karşı makineye ulaşması için sigortası konumunda olan mesajın gönderilmesinden sorumlu olan TCP modülüne gönderilir TCP ‘yi güvenilir bir ağ haberleşmesi için kullanılan servis olarak düşünebiliriz
İletim Katmanı Servisleri: TCP protokolü uzun mail mesajlarını yönetilebilir segmentlere böler Her segment netice olarak kendi datagramına yerleştirilir
Deneme Mail Mesajı
Daha sonra TCP protokolü segmentlere ayrılan mesajın başına kendi başlığını yerleştirir Bu başlık içinde kaynak portu, hedef port ve takip sırası bulunur Eğer TCP başlığını(header) “T” ile adlandıracak olursak her segment başına eklenmiş hali:


(T)Deneme (T)Mail (T)Mesajı olur


Bu datagram artık işlenmesi son gönderim işleminin gerçekleşmesi için IP katmanına gönderilir Gönderilme işlemi sırasında TCP protokolü ne gönderildiğinin bilgisini eğer gönderilme sırasında bir hata meydana gelirse tekrar gönderime tabi tutulur ve bu protokol verinin düzgün olarak gönderildiğine dair “OK” mesajını alacaktır



Internet Katmanı: TCP ve IP katmanları arasındaki sanal ara yüz diğer katmanlara göre oldukça basit bir yapıya sahiptir TCP protokolü gönderilecek olan datagramı basitçe hedef IP protokolüne iletir IP protokolü bu datagramın nakli yada ondan önceki ve sonraki datagramların nakli ile ilgili herhangi bir iletim bilgisine sahip değildir



Burada IP protokolünün görevi kısaca gönderilecek olan datagramı uygun yolu seçerek göndermek ve varış noktasına iletmektir Tamamlanmış olan kişisel mail dosyamızın içinde datagramı toplamak hedef adresin sorumluluğundadır Datagramın gönderilmesi sırasında IP protokolünü “I” ile temsil edersek oda kendi başlığını(header) mesajın baş kısmına ekler

TC

GAZİ ÜNİVERSİTESİ

TEKNİK EĞİTİM FAKÜLTESİ

ELEKTRONİK VE BİLGİSAYAR EĞİTİMİ BÖLÜMÜ

BİLGİSAYAR SİSTEMLERİ ANA BİLİM DALI

ENDÜSTRİ STAJI DEFTERİ
HAZIRLAYAN

9662044

SERHAT ÖMER RENÇBER

STAJIN YAPILDIĞI İŞYERİ

AFRA ELEKTRONİK VE BİLGİSAYAR LTD ŞTİ

BAYIDIR/2 54/A

KIZILAY/ANKARA

İŞYERİ SORUMLUSU
MUSTAFA DOĞRU

ANKARA 2001

Çok yardımcı oldu teşekkür ederim fakat biraz güncellemeye ihtiyaç var harddisk olsun ram olsun eski kalmış :)