İsimler Sözlüğü

M

MACİD: (Ar) Er - Şan ve şeref sahibi olan kimse İyi ahlaklı Ulu
MACİDE: (Ar) Ka - (bkz Macid)
MAĞFİRET: (Ar) Ka - Allah'ın kullarının günahlarını bağışlaması, örtmesi
MAHBUB: (Ar) Er 1 Muhabbet olunmuş, sevilmiş, sevilen, sevgili 2 Mahbub-i Hûda, (Allah'ın sevgilisi) Hz Muhammed (sas)
MAHBUBE: (Ar) Ka - Muhabbet olunmuş, sevilmiş, sevilen - (bkz Mahbub)
MAHFER: (Fars) Ka - Ay aydınlığı, ay ışığı
MAHFİ: (Ar) Er - Gizli, saklı
MAHFUZ: (Ar) Er Korunmuş, gözetilmiş Gizlenmiş, saklanmış
MAHİN: (Ar) - (bkz Hz Peygamberin isimleri)
MAHİNEV: (Fars) Ka - Yeni ay, ayça, hilal
MAHİNUR: (Fars) Ka 1 Ayın nuru, ışığı 2 Ay yüzlü güzel
MAHİR: (Ar) Er - Maharetli, hünerli, elinden iş gelir, becerikli
MAHİRE: (Ar) Ka - (bkz Mahir)
MAHİZAR: (Fars) Ka - İnleyen ay
MAHİZER: (Fars) Ka - San, altın renginde ay
MAHMUD: (Ar) Er 1 Hamd olunmuş, sena edilmiş, övülmeye değer Makam-ı Mahmud: Hz Muhammed'in en büyük şefaat makamı, cennet 2 Ebrehe'nin Kabe'yi yıkmak üzere getirdiği filin adı 3 Mahmud (Kaşgarlı) Karahanlılar'dan olan bu Türk bilgini "Divanu Lügati't-Türk" adlı eseriyle tanınmıştır 4 Mahmudiye: 2 Mahmut devrinde basılan altın para
MAHMUDE: (Ar) Ka - Bingör otu, sakmunya
MAHMUR: (Ar) Er 1 Sarhoşluğun verdiği sersemlik 2 Uyku basmış, ağırlaşmış, yan baygın göz
MAHMURE: (Ar) Ka -(bkz Mahmur)
MAHPARE: (Fars) Ka - Ay parçası, çok güzel kadın
MAHPERİ: (Fars) Ka - Ay gibi peri kadar güzel
MAHPERVER: (Fars) Ka - Mehtap
MAHPEYKER: (Fars) Ka 1 Yüzü ay gibi parlak, güzel, nurlu 2 Kösem Sultan'ın adı
MAHRA: (Ar) Ka 1 Elverişli, uygun şey 2 Değerli kimse
MAHRU: (Fars) Ka - Ay yüzlü, yüzü ay gibi olan güzel
MAHŞER: (Ar) Er - Huy, tabiat
MAHSUN: (Ar) Er - Güçlendirilmiş, güçlü
MAHSUNE: (Ar) Ka - Kuşatılmış, sarılmış, çevrilmiş
MAHSUT: (Ar) Er - Hasat edilmiş, ekini biçilmiş Biçilmiş ekin
MAHTER: (Fars) Ka - Yeni ay, ayça, hilal
MAHUR: (Fars) - Türk musikisinde rast perdesinde karar kılan bir makam - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MAİDE: (Ar) Ka 1 Üzerinde yemek bulunan sofra Yemek, şölen 2 Kur'an-ı Kerim'in 5 suresinin adı 3 İsa ve Havarilerine gökten inen sofra (Maide-i Mesih)
MAİL: (Ar) Er 1 Bir yana eğilmiş, eğik 2 Hevesli, istekli, yetenekli Taraflı, içten istekli 3 Andırır, benzer 4 Tutkun
MAİLE: (Ar) Ka - (bkz Mail)
MAKAL: (Ar) Er - Söz, lakırdı Söyleme, söyleyiş
MAKBUL: (Ar) Er - Kabul olunmuş, alınmış, alınan Beğenilen, hoş karşılanan, geçer
MAKBULE: (Ar) Ka - (bkz Makbul)
MAKRUN: (Ar) - Ulaşmış, kavuşmuş, yakın - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MAKSUD: (Ar) Er 1 Kasdolunan, istenilen şey, istek Maksad, niyet, murat 2 Varılmak istenen yer
MAKSUDE: (Ar) Ka - (bkz Maksud)
MAKSUM: (Ar) Er - Ayrılmış, bölünmüş Kısmet Rızk-ı Maksum; Allah tarafından takdir edilmiş rızık
MAKSUME: (Ar) Ka - (bkz Maksum)
MAKSUR: (Ar) Er 1 Kasrolunmuş, kısaltılmış, kasılmış 2 Alıkonulmuş Bir şeye ayrılmış
MAKSURE: (Ar) Ka - (bkz Maksur)
MAKUL: (Ar) Er - Akla uygun bulunan Akıl ile bilinir, akılla kanıtlanan Oldukça akıllı, sözü akla yakın
MAKULE: (Ar) Ka - (bkz Makul)
MÂLİK: (Ar) Er 1 Sahip, bir şeye sahip olan, bir şeyi olan Malikii'l-Mülk, Allah 2 Yedi cehennemin hakimi ve kapıcısı olan melek 3 Zebanileri idare eden melek İmam Malik, Maliki mezhebinin kurucusu Ashab bu ismi kullanmıştır
MALİKE: (Ar) Ka - (bkz Malik) 1 Mal sahibi olan kadın 2 Peri, su perisi
MALKOÇ: (Tür) Er - Akıncı ocağı reisi
MALUM: (Ar) Er - Bilinen, belli Herkesçe bilinen Faili belli olan fiil
MAMUR: (Ar) Er 1 Bayındır, şenlikli 2 İmar edilmiş, işlenmiş yer 3 Beyt-i mamur: Kabe
MANA: (Ar) 1 Mana, anlam 2 İç, içyüzü 3 Rüya, düş - (bkz Anlam)- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MANOLYA: (Frans) Ka - Manolyagillerden Beyaz renkli ve güzel kokulu çiçekleri olan, süs bitkisi olarak yetiştirilen ağaç ve bu ağacın çiçeği
MANSUR: (Ar) Er 1 Yardım olunmuş, Allah'ın yardımıyla galip, üstün gelmiş 2 Türk musikisinde bir düzen 3 Bir ney çeşidi
MANSURE: (Ar) Ka - (bkz Mansur)
MANZUR: (Ar) Er - Bakılan, nazar olunan Gözde olan, beğenilen
MANZURE: (Ar) Ka - (bkz Manzur)
MARAL: (Tür) Ka - Dişi geyik, ceylan, karaca
MARİFET: (Ar) Ka 1 Herkesin yapamadığı ustalık, herşeyde görülmeyen hususiyet, ustalıkla yapılmış olan şey 2 Bilme, biliş 3 Hoşa gitmeyen hareket 4 Vasıta aracı, ikinci el Marifetname: İbrahim Hakkı Bey'in divan kültürüne ait hazırladığı meşhur eseri
MÂRİYE: (Ar) Ka - Şen'un adında birinin kızı olup hicretin 7 yılında kızkardeşi Şirin ile birlikte, Mukavkıs tarafından Hz Muhammed'e (sas) hediye edilen kıbti bir cariye Hz Peygamberin hanımlarından küçük yaşta ölen oğlu İbrahim'in annesi
MARUF: (Ar) Er 1 Herkesçe bilinen tanınmış belli Meşhur ünlü 2 Şeriatın emrettiği, uygun gördüğü
MARUFE: (Ar) Ka - (bkz Maruf)
MÂRUT: (Ar) - Arkadaşı "Harut" ile meşhur olan bir melek olup büyü ile uğraştıklarından dolayı kıyamete kadar kalmak üzere Babil'de bir kuyu içerisine hapsedilmişlerdir - İsim olarak kullanılmaz
MASUM: (Ar) Er 1 Suçsuz, kabahatsiz, günahsız, ismet sahibi 2 Saf, temiz İmam-ı Rabbani'nin oğlu
MASUME: (Ar) Ka - (bkz Masum) İmamiye mezhebinde günahsız sayılan ehl-i beyt mensubu
MASUN: (Ar) Er - Korunmuş, korunan
MASUNE: (Ar) Ka - (bkz Masun)
MAŞUK: (Ar) Er - Sevilen, sevilmiş
MAŞUKA: (Ar) Ka - (bkz Maşuk)
MATLUB: (Ar) Er - İstenilen, aranılan, talep edilen şey
MATLUBE: (Ar) Ka - (bkz Matvlub)
MATUK: (Ar) Er - Azat olunmuş, özgürlüğü bağışlanmış
MATUKE: (Ar) Ka - (bkz Matuk)
MAUN: (Ar) Er Zekat Kur'an-ı Kerim'in 107 suresi
MAVERA: (Ar) - Ara, geri, bir şeyin ötesinde bulunan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MAVİYE: (Ar) Ka - Suya ait
MAYE: (Fars) Ka 1 Maya, asıl ve gerekli madde 2 Para, mal İktidar güç 3 Bilgi
MAZHAR: (Ar) Er 1 Bir şeyin göründüğü çıktığı yer 2 Nail olma, şereflenme 3 Bazı tekkelerde oturarak uyurken dayanılan kısa değerde 4 Bir çeşit tef
MAZLUM: (Ar) Er 1 Zulüm görmüş 2 Halim, selim, sakin, sessiz
MAZMUN: (Ar) Er 1 Borçluluk, kefalet 2 Ödenmesi gereken şey
MAZYAR: (Ar) Er - Taberistan'daki Karini hükümdarlarının sonuncusu
MEBDE: (Ar) - Baş, başlangıç, ilke- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MEBHUR: (Ar) Er - Soluyan, soluğan, nefes darlığına yakalanmış olan
MEBHURE: (Ar) Ka (bkz Mebhur)
MEBRUK: (Ar) Er - Tebrike şayeste Kullu
MEBRUKE: (Ar) Ka - (bkz Mebruk)
MEBRUR: (Ar) Er - Beğenilmiş, hayırlı, yararlı
MEBRURE: (Ar) Ka - (bkz Mebrur)
MEBSUDE: (Ar) Ka - (bkz Mebsut)
MEBSUT: (Ar) Er - Açılmış, yayılmış Uzun uzadıya anlatılan
MEBŞURE: (Ar) Ka - Yüzü beyaz, gösterişli güzel kadın
MECDİ: (Ar) Er - (bkz Mecid)
MECDİDE: (Ar) Ka - Rızkı bol, nasibi açık, bahtiyar
MECERRE: (Ar) 1 Samanyolu 2 Harekete müsait yol, cadde veya yer - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MECİD: (Ar) Er - Çok ulu, yüce, şan ve şeref sahibi Allah'ın sıfatlarından Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır Abdülmecid, Allah'ın (Mecid'in) kulu
MECİDDİN: (Ar) Er - Dinin ululuğu, büyüklüğü - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
MECİDE: (Ar) Ka - Büyük ulu Şan ve şeref sahibi
MECNUN: (Ar) Er 1 Cin tutmuş, cinlenmiş 2 Delice seven, tutkun Leyla ile Mecnun hikayesinin erkek kahramanı
MECRA: (Ar) - Suyun aktığı yatak, su yolu Bir işin gidiş yolu Bedendeki ahlatın alıştığı yol Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MECUT: (Ar) Er - Talihi açık, mutlu, şanslı kimse
MED'UV: (Ar) Er - Davet olunmuş, çağırılmış, davetli Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MEDÂ: (Ar) Mesafe Son Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MEDAR: (Ar) 1 Dayanak 2 Dönence Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MEDENİ: (Ar) Er 1 Medine'ye mensup, şehirli, şehir halkından olan 2 Bir memleketle ilgili olan 3 Terbiyeli, görgülü, nazik Daha çok lakab olarak kullanılır
MEDİD: (Ar) Er - Uzun, çok uzun süren Arap aruzunun 2 bendi
MEDİDE: (Ar) Ka - (bkz Medid)
MEDİH: (Ar) Er - Methetmeye, övmeye sebeb olan şey, övme mevzuu
MEDİHA: (Ar) Ka - (bkz Medih)

MEDİNE: (Ar) Ka - Arabistan'da bir şehir Hz Peygamberin kabrinin bulunduğu şehir Hacıların Mekke'den sonra ziyaret ettikleri şehir
MEFAHİR: (Ar) - İftihar edilecek, övünülecek şeyler Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MEFHAR: (Ar) Er - Övünme Övünmeye sebeb olan, güvenmeyi gerektiren Mefhar-i kainat: Muhammed (sas)
MEFHARET: (Ar) Ka - İftihar duyma, övünme
MEFKURE: (Ar) Ka - Ülkü, ideal
MEFRUZ: (Ar) Er - Farz olunmuş, varsayılmış
MEFRUZA: (Ar) Ka - (bkz Mefruz)
MEFTUH: (Ar) Er 1 Açılmış, açık 2 Ele geçirilmiş
MEFTUHA: (Ar) Ka - (bkz Meftah)
MEFTUN: (Ar) Er 1 Fitneye düşmüş, sihirlenmiş 2 Gönül vermiş, tutkun vurgun Hayran olmuş, şaşmış
MEFTUNE: (Ar) Ka - (bkz Meftun)
MEHDİ: (Ar) Er 1 Kendisine rehberlik edilen Allah tarafından hidayet verilmiş olan - Doğru yolu tutan 2 Şiilere göre 12 imamın sonu
MEHDİYE: (Ar) Ka - (bkz Mehdi)
MEHİB: (Ar) Er 1 Heybetli, azametli, korkunç (mehub) 2 Arslan (Esed, gazanfer, haydar, şir)
MEHİR: (Fars) Ka - Ay
MEHLİKA: (Fars) Ka - Ay yüzlü güzel
MEHMET: (Tür) Er - Muhammed isminin türkçesi (bkz Muhammed)
MEHPARE: (Fars) Ka - Ay parçası, çok güzel
MEHRE: (Tür) Ka - Hind okyanusu sahili ile Hadramut arasında bir ülke
MEHRU: (Fars) Ka - Ay yüzlü güzel
MEHTAP: (Fars) Ka 1 Ay aydınlığı, ay ışığı Dolunay 2 Alay, eğlence, zevklenme - Türk dil kuralı açısından "b/p" olarak kullanılır
MEHVEŞ: (Fars) Ka - Ay gibi, ay yüzlü, güzel
MEKİN: (Ar) Er 1 Temekkün eden, oturan yerleşen 2 Vakarlı, temkinli, vakar, iktidar sahibi Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MEKİNE: (Ar) Ka - (bkz Mekin) 1 İktidar ve onur sahibi 2 Yer tutup oturan, yerleşmiş
MEKNUN: (Ar) Er - Saklı, gizli, iyice korunmuş
MEKNUNE: (Ar) Ka - (bkz Meknun)
MEKNUZ: (Ar) Er - Gömülü Hazineye konulmuş, saklanmış
MEKNUZE: (Ar) Ka - (bkz Meknuz)
MEKREMET: (Ar) Er - Kerem, cömertlik Saygı, ağırlama
MEKŞUFE: (Ar) Ka - Açılmış, açık Bilinmez değil, keşfolunmuş
MELÂ: (Ar) Ka 1 Doluluk 2 Topluluk 3 Ova
MELAHAT: (Ar) Ka - Güzellik, yüz güzelliği
MELDÂ: (Ar) Ka - Genç, körpe ve nazik
MELEK: (Ar) Ka 1 Allah'ın nur*dan yarattığı varlıklar Allah'ın emirlerine tam itaat eden varlıklar 2 Ha*lim, selim güzel huylu kimse
MELEKNAZ: (afi) Ka - (bkz Melek)
MELEKNUR: (Ar) Ka - (bkz Melek)
MELEKPER: (afi) Ka - Melek kanatlı
MELEKRU: (afi) Ka - Melek yüzlü
MELEKSİMA: (afi) Ka - Melek şimali
MELHUZ: (Ar) Er - Umulur, bek*lenir
MELHUZA: (Ar) Ka - (bkz Mel*huz)
MELİH: (Ar) Er - Melahat sahibi, güzel, şirin, sevimli
MELİHA: (Ar) Ka - (bkz Melih)
MELİK: (Ar) Er 1 Padişah, hakan, hükümdar 2 Mal sahibi 3 Allah'ın isimlerinden, (bkz Abdülmelik) Melikşah: Sultan Sencer'in babası olan büyük Selçuklu hükümdarı
MELİKANBER: (Ar) Er - Kudret*li, nüfuzlu, Habeş köle Melik ve anber isimlerinden birleşik isim
MELİKE: (Ar) Ka - Kadın hüküm*dar Hükümdar karısı
MELİKSERVER: (Ar) Er - Doğu Sultanı hükümdar
MELODİ: (Yun) Ka - Nağme, ahenk, ezgi
MELTEM: (Tür) Ka - Yazın düzenli olarak karadan denize doğru esen rüzgar
MEMDUD: (Ar) Er - Uzatılan
MEMDUDE: (Ar) Ka - (bkz Memdud)
MEMDUH: (Ar) Er Övülmüş, övü*lecek
MEMDUHA: (Ar) Ka - (bkz Memduh)
MEMNUN: (Ar) Er 1 Minnet altın*da bulunan 2 Sevinmiş, sevinçli Ra*zı hoşnut, (bkz Dilşad)
MEMNUNE: (Ar) Ka - (bkz Mem*nun) Sevinmiş, sevinçli
MEMUN: (Ar) Er - Emin bulunan, korkusuz, tehlikesiz, sağlam, (bkz Emin)
MENAF: (Ar) Er 1 Dağın sivri te*pesi 2 Cahiliye döneminde Arapla*rın putu - İsim olarak kullanılmaz
MENDERES: (Yun) Er - Akarsu yataklarının dolanbaçlı kısmı Ege bölgesindeki 3 akarsudan birisinin adı
MENEKŞE: (Fars) Ka - Menekşe*gillerden birçok çeşitleri bulunan ko*yu mor çiçek açan süs bitkisi Koyu mor renk
MENGÜ: (Tür) - Ebedi ölümsüz, bengi Mengü suyu: Ab-ı hayat Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MENGÜALP: (Tür) Er - Ölümsüz, güçlü, kuvvetli, yiğit
MENGÜBAY: (Tür) Er - Varlıklı kimse
MENGÜBERT: (Tür) Er - Allah verdi
MENGÜCEK: (Tür) Er - Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar'ı içine alan bölgeyi fethederek XII yy'ın ilk yansına kadar elinde tutan Türk sülalesi
MENGÜÇ: (Tür) Er - Yaşlı
MENGÜER: (Tür) Er - (bkz Mengü)
MENGÜTAY: (Tür) Er - (bkz Mengüer)
MENNAN: (Ar) Er - Çok ihsan eden, verici, ihsanı bol - Abd takısı alarak kullanılır Allah'ın isimlerinden (bkz Abdülmennan)
MENSUR: (Ar) Er - Saçılmış, dağılmış Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz
MENSURE: (Ar) Ka - (bkz Mensur)
MENŞUR: (Ar) Er - Neşrolunmuş, dağıtılmış, yayılmış
MENSURE: (Ar) Ka - (bkz Menşur)
MENZUR: (Ar) Er - Adanmış, vadedilmiş Adak olarak belirtilmiş
MENZURE: (Ar) Ka - (bkz Menzur)
MERAFİ: (Ar) 1 Dağın sivri tepesi 2 İslam'dan evvel Arapların putu -İsim olarak kullanılmaz
MERAHÂN: (Ar) Er 1 Ferah, sevinç 2 Zayıf olma hali
MERAL: (Tür) Ka - (bkz Maral)
MERAM: (Ar) Ka - Arzu istek İçten tasarlanan niyet
MERCAN: (Ar) Selenterelerin mercanlar sınıfından olup kayalık yerlerde koloni meydana getirerek yaşayan, iskeleti kalkerli kırmızı renkli deniz hayvanı - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MERD: (Fars) Er 1 Adam, insan 2 Özü sözü doğru kabadayı, yiğit -Türk dil kurallarına göre "d/t" değişmesiyle kullanılır
MERDAN: (Fars) Er - Mertler, insanlar, erkekler, yiğitler
MERDİ: (Fars) Er - Mertlik, erlik Cesaret, yüreklilik İnsanlık
MERDÜM: (Fars) 1 İnsan, adam 2 Gözbebeği - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MEREVİŞ: (Tür) Ka - Terementi ağacının tohumu
MERĞUB: (Ar) Er 1 İstenilen, sevilen 2 Herkes tarafından sevilip aranılan
MERĞUBE: (Ar) Ka - (bkz Mergup)
MERİÇ: (Tür) - Balkan yarımadasının güneydoğu kesiminden geçen akarsu - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MERİH: (Ar) Er - Dünya'dan sonra güneşe en yakın olan gezegen
MERKÜR: (Fran) Er - Güneşe en yakın gezegen
MERSA: (Ar) Ka - Liman
MERT: (Fars) Er 1 Özü, sözü doğru yiğit 2 Erkek insan
MERTEL: (fti) Er - (bkz Mert)
MERTER: (fti) Er - (bkz Mert)
MERTKAL: (fti) Er - Her zaman doğru kal
MERTKAN: (fti) Er - Mert soydan gelen
MERTOL: (fti) Er - Her zaman sözünün eri ol
MERVAN: (Ar) Er - Emevi sülalesinin Mervan kolu
MERVE: (Ar) Ka - Mekke'de bir dağın adı olup hacılar, Merve ile Safa arasında Sa'y ederler yani 7 defa gidip gelirler
MERYEM: (İbr) Ka - 1 Abid İbadete düşkün insan 2 Hz İsa'nın annesi
MERZAT: (Ar) Er - Rıza, hoşnutluk
MERZUK: (Ar) Er - Rızıklandırılmış, rızık verilmiş
MERZUKA: (Ar) Ka - (bkz Merzuk)
MESERRET: (Ar) Ka - Sevinçler Şenlik, sevinç
MESİH: (Ar) Er 1 Üzerine yağ sürülmüş 2 Mesholunmuş, başka bir şekle girmiş olan 3 Acaip, tuhaf 4 Ölmek - Mesih: Hz İsa'nın elini sürdüğü hastaların derhal iyileşmesi dolayısıyla kendisine isim olarak verilmiştir
MESRUR: (Ar) - Sevinçli, memnun, sevinmiş meramına ermiş - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MESRURE: (Ar) Ka - (bkz Mesrur)
MESUD: (Ar) Er - Saadetli, bahtlı, bahtiyar, kutlu - Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır
MESUDE: (Ar) Ka - (bkz Mesud)
MEŞHED: (Ar) Er - Bir adamın şehit olduğu veya bir şehidin gömüldüğü yer İran'da ziyaretgah olan meşhur şehir Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MEŞHUR: (Ar) Er - Ünlü, argın, tanınmış
MEŞHURE: (Ar) Ka - (bkz Meşhur)
MEŞKUR: (Ar) Er - Beğenilmiş, övülmüş Teşekkür edilmeye değer olan
MEŞKURE: (Ar) Ka - (bkz Meşkur)
METE: (Tür) Er - Büyük Türk-Hun İmparatoru (MÖ 209-174)
METEHAN: (Tür) Er - (bkz Mete)
METHİYE: (Ar) Ka - Birini övmek maksadıyla yazılmış eser, kaide
METİN: (Ar) Er 1 Metanetli, sağlam, dayanıklı 2 Özü, sözü doğru, sebatkar, itimat edilir Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
METİNER: (Tür) Er - (bkz Metin)
MEVA: (Ar) Ka - Sığınılacak yer, yurt, mesken

MEVCUD: (Ar) Er - Var olan, bulunan Hazır olan, hazır bulunan -Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
MEVCUDE: (Ar) Ka - (bkz Mevcud)
MEVDUT: (Ar) Er - Sevilmiş, sevilen Gaznelilerin bir hükümdarı
MEVEDDET: (Ar) Ka - Sevgi, muhabbet Dostluk
MEVHİBE: (Ar) Ka - Vergi, ihsan, bağış
MEVLUD: (Ar) Er 1 Yeni doğmuş çocuk 2 İhsanın doğduğu yer 3 Doğulan zaman Hz Muhammed'in doğumunu anlatan manzum eser - Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır
MEVLUDE: (Ar) Ka - (bkz Mevlud)
MEVSİM: (Ar) Ka 1 Yılın dört bö*lümünden biri 2 Dağlamak suretiyle damga vurmak
MEVSUL: (Ar) Er - Hz Peygamber'in isimlerinden
MEVSUNNE: (Ar) Ka 1 Bahar yağmuru yağmış toprak 2 Baştan aşağı süslü zırh
MEVZUN: (Ar) Er - Biçimli, yakışıklı, güzel
MEVZUNE: (Ar) Ka - (bkz Mevzun)
MEYMUN: (Ar) Er - Uğurlu, bereketli, kutlu
MEYMUNE: (Ar) Ka - (bkz Meymun) Hz Peygamberin en son hanı*mı
MEYSUR: (Ar) Er - Kolaylanmış, kolaylaştırılmış şeyler
MEYSURE: (Ar) Ka - (bkz Meysur)
MEZİD: (Ar) Er - Artmış, artırıl*mış, büyümüş - Türk dil kuralı açı*sından "d/t" olarak kullanılır
MEZİYET: (Ar) Ka - Bir kişiyi başkalarından ayıran ve yücelten va*sıf, üstünlük, değerlilik yüksek karak*ter
MİDHAT: (Ar) Er - Övme - Türk dil kuralı açısından "d/t" değişmesiyle kullanılır
MİFTAH: (Ar) Er 1 Anahtar 2 Şifre cetveli 3 Dil öğrenirken yapı*lacak tercüme ve meselelerin halledilmiş şekillerini gösteren kitap 4 HzPeygamber (sas)'in isimlerinden
MİHİN: (Fars) Er - Büyük, ulu
MİHİNE: (Fars) Ka - (bkz Mihin)
MİHNE: (Ar) - Düzleştirmek - Er*kek ve kadın adı olarak kullanılır
MİHRACE: (Sanskritçe) Ka - Hindistan'da kral ve prenseslere verilen unvan
MİHRAN: (Ar) - Nehir Pakis*tan'dan geçen İndus nehrine İslam müellifleri tarafından verilen isim -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MİHRİ: (Fars) Ka 1 Güneş 2 Sev*gi 3 Eylül ayı - Mihr ü mah, güneş ile ay
MİHRİBAN: (Fars) Ka - Şefkatli, merhametli, muhabbetli, güleryüzlü, yumuşak huylu
MİHRİCAN: (Fars) - Sonbahar -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MİHRİMAH: (Ar) Ka - Güneş ile ay
MİHRİNAZ: (Fars) Ka - Naz güneşi Çok nazlı
MİHRİNİSA: (Fars) Ka - Kadınlı*ğın güneşi, erdemli, nitelikli kadın
MİHRİNUR: (Fars) Ka - Işık sa*çan, aydınlatan güneş
MİHRİŞAH: (Fars) Ka - Şahların güneşi
MİHRİYE: (Fars) Ka - Güneşe ait, güneşle ilgili
MİKAİL: (Ar) Er - Dört büyük me*lekten rızıkların taksimine memur melek
MİKAT: (Ar) Er 1 Tesbit edilen yer ve zaman 2 Mekke yolu üzerinde hacıların ihrama girdikleri yer
MİMOZA: (Lat) Ka - Baklagillerden ince ve san yapraklı çiçek açan bir cins süs bitkisi, küstümotu
MİNA: (Ar) Ka 1 Camın ana maddesi 2 Liman, iskele 3 Gökyüzü
MİNE: (Fars) Ka 1 Maden ve çini üzerine vurulan camı andırır cila 2 Dişlerin üzerindeki ince ve parlak tabaka 3 İnce ve parlak nakış
MİNŞAR: (Ar) 1 Cennet 2 Şişe sırça 3 Zümrüt, zebercet - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MİR'AT: (Ar) Ka 1 Ayna 2 Meşhur bir çeşit lali
MİRAÇ: (Ar) 1 Merdiven 2 Göğe çıkan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır Hz Muhammed (sas)'in göğe çıktığı gece ki, Recep ayının 27'sine rastlayan kandil gecesidir O gecede 5 vakit namaz farz kılınmıştır
MİRAN: (Fars) Er - Beyler
MİRAY: (Fars) Ka - Ayın ilk günleri
MİRCAN: (Fars) Ka - Canın içi
MİRHAN: (Fars) Ka - (bkz Mircan)
MİRKELAM: (Fars) Er - Güzel, nazik konuşan kimse
MİRNUR: (Fars) Ka - (bkz Mircan)
MİRZA: (Fars) Er 1 Emiroğlu beyi, hükümdar soyundan gelen 2 Doğu Türk devletlerinde asalet unvanı 3 Dubb-i Ekber yıldız kümesindeki parlak yıldız
MİSAK: (Ar) - Sözleşme, yemin, and, ahid Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MİSBAH: (Ar) Er - Aydınlatma cihazı, ışık çırağı Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MİZAN: (Ar) Er 1 Terazi 2 Sağlama
MUADDAL: (Ar) Er - (bkz Hz Peygamberin isimlerinden)
MUALLA: (Ar) Ka 1 Yüce, yüksek, (bkz Bülent) Makamı, rütbesi yüksek 2 Bir yazı stili
MUAMMER: (Ar) - Ömür süren, yaşayan, yaşamış Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUARRA: (Ar) Ka - Çıplak, soyulmuş An, temizlenmiş
MUATTAR: (Ar) - Güzel kokulu, ıtırlı Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUAVİYE: (Ar) Er - Emevi devletinin ilk hükümdarı olup Hind ve Ebu Süfyan'ın oğludur Mekke'de doğmuştur Hz Peygamber (sas)'in kayınbiraderi ve vahiy katibidir
MUAZ: (Ar) Er 1 Korunan, sığınan 2 Çok aziz, izzet sahibi, saygı uyandıran, kıymetli, muhterem, sevgili Muaz b Cebel, sahabeden
MUAZZEZ: (Ar) Ka - (bkz Muaz) - Ta'ziz edilmiş, izzetlendirilmiş İzzet ve şeref sahibi İkram ve izaz olunan, ağırlanan, hürmetle, saygı ile kabul olunan Kıymetli, değerli, aziz
MUBAHAT: (Ar) Ka - Günahı, sevabı olmayan, işlemesi ne haram, ne de helal olan (mubah)
MUCİB: (Ar) Er 1 İcabet eden, uyan İcap eden, gereken 2 Sebeb olan, vesile teşkil eden - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
MUCİBE: (Ar) Ka - (bkz Mucib)
MUCİD: (Ar) Er 1 Yaratıcı 2 Bir buluş ortaya çıkaran kimse
MUCİDE: (Ar) Ka - (bkz Mucid)
MUCİZE: (Ar) Ka - Hayran bırakan, olağanüstü olay İnsan aklının alamayacağı
MUFADDAL: (Ar) Er - Faziletli, fazileti çok adam
MUHABBET: (Ar) Ka 1 Sevme, sevgi 2 Dostluk Dostça konuşma
MUHACCEL: (Ar) Er 1 Ayağı sekili beyaz at 2 Gerdeğe konulmuş
MUHACİR: (Ar) Er - Göç eden, göçmen
MUHAFIZ: (Ar) Er - Muhafaza eden, değiştirmeyen, koruyan Bekçi
MUHAMMED: (Ar) Er 1 Birçok defalar hamdu sena olunmuş, tekrar tekrar övülmüş 2 Birçok güzel huylara sahip Hz Peygamber (sas)'in isimlerindendir Dedesi Abdülmuttalib tarafından, gökte hak yerde halk övsün niyetiyle bu ad konulmuştur Kur'an'da dört yerde zikredilmiştir
MUHARREM: (Ar) Er 1 Tahrim olunmuş, haram kılınmış 2 Kamer takviminin birinci ayı aşura ayı Müslümanlıktan önce bu ayda savaşmak yasak olduğu için bu ad verilmiştir Bu ayın ilk 10 gününde Kerbela vakasının yıldönümünde matem yapılır 10 gününde aşure pişirilir
MUHBİR: (Ar) Er - Haber veren, haberci
MUHDİN: (Ar) Er - (bkz Hz Peygamberin isimlerinden)
MUHİB: (Ar) Er 1 Seven, sevgi besleyen, dost 2 Tutkan, yer 3 Bir tarikata intisap etmemekle birlikte ya*kınlığı olan
MUHİBE: (Ar) Ka - (bkz Muhib)
MUHİDDİN: (Ar) - Dini saran, çevreleyen - Türk dil kuralları açısından "d/t" olarak kullanılır
MUHLİS: (Ar) Er - Halis, katıksız Dostluğu, samimiliği ve her hali içten gönülden olan
MUHLİSE: (Ar) Ka - (bkz Muhlis)
MUHSİN: (Ar) Er - İhsan eden, iyilikte, bağışta bulunan
MUHSİNE: (Ar) Ka - (bkz Muhsin)
MUHTAR: (Ar) Er 1 İhtiyar eden, seçilmiş, seçkin Hareketinde serbest olan, istediği gibi davranan, dilediğini yapan 2 Köy veya mahalle işlerine bakmak üzere halkın seçtiği kimse Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MUHTEREM: (Ar) Ka - İhtiram olunmuş Saygıdeğer, sayılan
MUHTEŞEM: (Ar) - İhtişamlı, tantanalı, debdebeli, görkemli - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUHYİ: (Ar) - İhya eden, dirilten, canlandıran, hayat veren - Allah'ın isimlerindendir "Abd" takısı alarak kullanılır Abdulmuhyi
MUİD: (Ar) Er - Öğretmen yardımcısı Asistan
MUİN: (Ar) Er - Yardımcı Çırak
MUİNE: (Ar) Ka - (bkz Muin)
MUİZ: (Ar) - Ağırlayıcı, izzet ve ikram edici Allah'ın isimlerindendir "Abd" takısı alarak kullanılır Abdulmuiz
MUKADDEMUN: (Ar) Er - (bkz Hz Peygamberin isimlerinden)
MUKADDER: (Ar) 1 Takdir olunmuş, kıymeti biçilmiş, kadri değeri bilinmiş, beğenilmiş 2 Yazılı, yazılıp belirlenmiş ilahi taktir 3 Yazılı olmayıp sözün gelişinden anlaşılan -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır Hz Peygamberin isimlerinden
MUKADDES: (Ar) - Takdis edilmiş, mübarek kutsal temiz Mübarek, kutsal kitaplar, Kur'an, Tevrat, Zebur, İncil - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUKAFFA: (Ar) Er - Uyaklı, kafiyeli - (bkz Hz Peygamberin isimlerinden)
MUKAYYET: (Ar) Er 1 Kayıtlı, bağlı, bağlanmış 2 Ayağında zincir ve pranga bulunan 3 Bir işe ehemmiyet veren 4 Kaydolunmuş, deftere geçmiş
MUKBİL: (Ar) Er - İkballi, kutlu, mutlu, bahtiyar, mes'ud
MUKBİLE: (Ar) Ka - (bkz Mukbil)
MUKİM: (Ar) Er - İkamet eden, oturan Hz Peygamberin isimlerinden
MUKİME: (Ar) Ka - (bkz Mukim)
MUKMİR: (Ar) Er - Ay ışıklı, mehtaplı
MUKMİRE: (Ar) Ka - (bkz Mukmir)
MUKTEDİR: (Ar) Er - İktidarlı, gücü yeten, becerebilen
MUKTEFİ: (Ar) Er 1 İktifa eden 2 Ardı sıra izinden gidilmiş örnek olan - Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MUNGAR: (Tür) Er - Eli açık, cömert
MUNİS: (Ar) Er - Ünsiyetli alışılan, yadırganmaz, alışılmış Cana yakın sevimli İnsandan kaçmayan
MUNİSE: (Ar) Ka - (bkz Munis)
MUNTEKA: (Ar) Er - (bkz Hz Peygamberin isimlerinden)
MURAD: (Ar) Er - Arzu, istek, dilek Maksat meram Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
MURADİYE: (Ar) Ka - (bkz Murad)

MURATHAN: (Ar) Er (bkz Murat)
MURTAZA: (Ar) Er 1 İrtiza edilmiş, beğenilmiş seçilmiş Güzide 2 Allah'ın razı olduğu kişi, kendisinden razı olunan kişi - Aliyyü'l-Murtaza: Hz Ali'nin lakabı
MUS´AB: (Ar) Er - Zor Güçlü, dayanıklı Ashabdan ünlü şehid Mus'ab b Umeyr'in adıdır
MUSA: (Ar) Er - Vasiyet edilmiş Vasi nasbolunmuş, vasiyeti yerine getirmekle vazifelendirilmiş Tavsiye olunmuş Sina yarımadısında, Eymen vadisinde Tur dağında Allah'ın lütfuna mazhar olarak, kavmine "on emir" adı altında Allah'ın şeriatını bildiren peygamber Büyük kitaplardan Tevrat ona indirilmiştir
MUSADDIK: (Ar) Er - Gerçekliğini ve geçerliliğini resmi yazı ile bildiren Tasdik eden
MUSLİH: (Ar) Er - İslah eden, iyileştiren, düzeltici, arabulucu Barıştıran Bu kelime Kur'an'da birkaç defa zikredilmiştir
MUSLİHİDDİN: (Ar) Er - Dinin salahı için çalışan
MUSTAFA: (Ar) Er 1 Temizlenmiş, seçilmiş, güzide 2 Hz Peygamberin isimlerinden 3 Sa'd Suresi 47 ayette geçer
MUŞTU: (Tür) Er - Müjde, sevindirici haber
MUŞTUBEY: (Tür) Er - (bkz Muştu)
MUTA: (Ar) Er - İtaat olunan, boyun eğilen, başkalarının kendisine itaat ettikleri Hz Peygamberin isimlerinden
MUTAHHAR: (Ar) - Takdir edilmiş, temizlenmiş, temiz Temiz mübarek - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUTALLA: (Ar) Ka - Yaldızlanmış, yaldızlı
MUTARRA: (Ar) - Çok taze, parlak - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUTASIM: (Ar) Er 1 İtisam eden, eliyle tutan, yapışan 2 Günahtan çekinen 3 Allah'ın ipine sımsıkı sarılan
MUTE: (Ar) Er - Ürdün'de Lut gölünün kuzeyinde verimli bir ova Peygamberliğin son dönemlerinde hristiyanlarla yapılan savaşın adı
MUTEBER: (Ar) Ka 1 İtibarlı, hatırı sayılır, saygın 2 İnanılır, güvenilir 3 Yürürlükte olan geçer
MUTENA: (Ar) Ka 1 Özenle dikkatle seçilmiş 2 Önemli, seçkin 3 Az bulunur
MUTİ: (Ar) Er 1 İtaat eden, baş eğen, veren Tabi, bağlı 2 Rahat ve uslu
MUTİA: (Ar) Ka - (bkz Muti)
MUTLAY: (Tür) - Mutlu, sevinçli ay - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUTLU: (Tür) - Talihli, uğurlu Bahtiyar - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUTLUALP: (Tür) Er - (bkz Mutlu)
MUTLUGÜN: (Tür) Er - (bkz Mutlu)
MUTLUHAN: (Tür) Er - (bkz Mutlay)
MUTLUKANİ: (Tür) Er - (bkz Mutlu)
MUTLUTEKİN: (Tür) Er - (bkz Mutlay)
MUTTALİB: (Ar) - Talepte bulunan, isteyen, (bkz Abdülmuttalib)
MUTLUER: (Tür) Er - (bkz Mutlu)
MUVAFFAK: (Ar) Er 1 Allah'ın yardımına ulaşmış, işi rast gitmiş kimse 2 Başaran beceren
MUVAHHİD: (Ar) - Allah'ın birliğine inanan Allah'tan başka hiçbir ilah ve kanun koyucu tanımayan, yalnız Allah'tan gelen emirleri kabul eden- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUVAKKAR: (Ar) Er - Tevkir edilmiş, ağırlanmış, saygı gösterilmiş olan Vakarlı, ağırbaşlı
MUZAFFER: (Ar) - Zafer, üstünlük kazanmış, üstün - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUZİ: (Ar) - Işık veren parlayan parlak - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MUZAM: (Ar) Er - Bir şeyin en büyük kısmı
MÜ'MİN: (Ar)Er - İman etmiş, İslam dinine inanmış, müslüman
MÜ'MİNE: (Ar) Ka - (bkz Mü'min)
MÜBAHAT: (Ar) Ka - Övünme, iftihar etme
MÜBAREK: (Ar) Er 1 Bereketli, feyizli Uğurlu, hayırlı, kutlu, mutlu 2 Beğenilen, sevilen, kızılan şaşılan kimse Bir şey hakkında sözleşme
MÜBAREKE: (Ar) Ka - (bkz Mübarek)
MÜBECCEL: (Ar) Ka - Yücelmiş, saygı gösterilmiş yüce, ulu
MÜBELLİĞ: (Ar) Er 1 Tebliğ eden, haber veren bildiren 2 Büyük camilerde imamın söylediğini tekrarlayan kimse - Hz Peygamberin isimlerinden
MÜBERRA: (Ar) - Temize çıkmış aklanmış, müstesna, azade, arınmış -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır -Hz Peygamberin isimlerinden
MÜBEŞŞİR: (Ar) Er - Müjdeci, muştucu - Hz Peygamber (sas)'in isimlerinden
MÜBİN: (Ar) Er - 1 İyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan, hayrı şerden ayıran 2 Açık anlaşılır, aşikar, belli 3 Kur'an'ı Kerim'i bazen de peygamber (sas)'i vasfetmek için kullanılmıştır
MÜBİNE: (Ar) Ka - (bkz, Mübin)
MÜBŞER: (Ar) Er - İbşar olunmuş, müjdelenmiş, mübeşşer
MÜBTEHİC: (Ar) Er - Sevinçli, sevinmiş, memnun, mesrur, şad (bkz Behçet, Şadan)
MÜCAB: (Ar) Er - Kabul cevabı almış olan Duası kabul olunan
MÜCADELE: (Ar) Er 1 Uğraşma, savaşma, çatışma 2 Kur'an surelerinden birisinin adı
MÜCAHİD: (Ar) Er 1 Cihad eden, din düşmanlarıyla savaşan Savaşan, uğraşan, savaşçı 2 Gayret eden, çok çalışan 3 Tasavvufta nefsine karşı gelerek kendini terbiye eden ve böylece manevi makamlara erişen kimse, derviş - Türk dil kurallarına göre d/t olarak kullanılır
MÜCAHİDDİN: (Ar) Er - Din savaşçısı, İslam askeri
MÜCD: (Ar) Ka - Kıvırcık, kıvrılmış, lülelenmiş saç
MÜCEDDET: (Ar) Ka - Yeni, henüz kullanılmamış
MÜCELLA: (Ar) Ka - Parlatılmış, parlak, cilalı
MÜCEVHER: (Ar) Ka 1 Değerli süs eşyası 2 Arap alfabesinde noktalı olan harf
MÜCMEL: (Ar) - Kısa ve az sözle anlatılmış, öz, özet - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜCTEBA: (Ar) Er - Seçilmiş, seçkin Hz Peygamberin isimlerinden
MÜCTEHİD: (Ar) Er - İctihad eden, gücü yettiği kadar çalışan Ayet ve hadislerden şer'i hükümler çıkaran din alimi - İmam-ı Azam gibi
MÜDAFİ: (Ar) Er - Müdafaa eden, koruyan Savunan, dayanan
MÜDEBBER: (Ar) Ka - Tedbir alınmış, düşünce ile hareket edilmiş
MÜDRİK: (Ar) Er - İdrak eden, anlayan, aklı ermiş
MÜDRİKE: (Ar) Ka - (bkz Müdrik)
MÜEMMİL: (Ar) Er - Temin edilmiş, sağlanmış, emniyete alınmış -Hz Peygamberin isimlerinden
MÜESSER: (Ar) Ka - Kendisine bir şey tesir etmiş olan
MÜEYYED: (Ar) - Teyid edilmiş, kuvvetlendirilmiş, sağlam Doğrulanmış Yardım gören - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜFAHİR: (Ar) Er - Övünen
MÜFAHİRE: (Ar) Ka - Fahreden, övünen
MÜFERREC: (Ar) Er 1 Meydanı olan, geniş 2 Keder gideren
MÜFERRİH: (Ar) - Ferahlık veren, iç açan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜFİD: (Ar) Er 1 İfade eden, anlatan, manalı 2 Faydalı - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
MÜFİDE: (Ar) Ka - (bkz Müfid)
MÜFİZ: (Ar) Er - Feyizlendiren, feyiz veren Allah'ın isimlerinden -"Abd" takısı alarak kullanılır Abdulmufiz
MÜFTEHİR: (Ar) Er 1 İftihar eden, övünen Şanlı, şerefli 2 Parasız işgören, fahri
MÜGE: (Fran) Ka - İnci çiçeği
MÜHEYMİN: (Ar) - Birini korkudan koruyan Allah'ın isimlerinden -"Abd" takısı almadan kullanılmaz Abdulmüheymin
MÜHEYYA: (Ar) Ka - Hazır
MÜHİB: (Ar) Er 1 Heybetli, korkunç, korkutan 2 Tehlikeli ve saygı uyandıran
MÜHİBE: (Ar) Ka - (bkz Mühib)
MÜHRE: (Fars) Ka 1 Bir çeşit yuvarlak şey 2 Cam boncuk Mühre-i Zar: Güneş
MÜJDAT: (Fars) Er - Müjdeler, sevinçli haberler
MÜJDE: (Fars) Ka 1 Muştu, sevinç haberi, büşra 2 Hayırlı, sevinçli bir haber getirene verilen bahşiş
MÜJGÂN: (Fars) Ka - Kirpikler, kirpik
MÜKÂFAT: (Ar) Ka - Ödül Değerlendirici, sevindirici davranış
MÜKAFİ: (Ar) Er - Eşit, beraber
MÜKERREM: (Ar) - Muhterem, aziz sayın, saygıdeğer, sayılan, onurlandıran, hürmet ve tazime erişmiş -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜKREM: (Ar) Er - Kerem ve şeref ile nitelenmiş olan
MÜKREMİN: (Ar) Er - İkram olunmuş, ağırlanmış
MÜKRİM: (Ar) Er - İkramcı, ikram eden, ağırlayan-ağırlayıcı, misafirperver
MÜKRİME: (Ar) Ka - (bkz Mükrim)
MÜLAYİM: (Ar) Er 1 Uygun, muvafık 2 Yumuşak huylu, yavaş kimse Pekliği olmayan
MÜLHİM: (Ar) Er - İlham veren, içe doğduran, esinlendiren
MÜLHİME: (Ar) Ka - (bkz Mülhim)
MÜLKET: (Ar) Er - Ülke
MÜLTEKA: (Ar) - Kavuşma, buluşma, birleşme yeri - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜLTEMİ: (Ar) Er - Parlayan, parıldayan
MÜMTAZ: (Ar) Er - İmtiyaz tanınmış, ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş Seçkin
MÜNCİ: (Ar) Er - İnca eden, kurtaran, halaskar - Hz Peygamberin isimlerinden
MÜNEVVER: (Ar) Ka - Tenvir edilmiş, nurlandırılmış, aydınlatılmış, ışıklı Aydın
MÜNİB: (Ar) Er 1 İnabe eden, asiliği, azgınlığı bırakarak Allah'a yönelen 2 Güzel yağan, faydalı yağmur 3 Taze ve verimli bahar
MÜNİBE: (Ar) Ka - (bkz Münib)
MÜNİF: (Ar) Er 1 Yüksek, ulu, büyük, ali, bülend 2 Yüksek, büyük hükümler
MÜNİFE: (Ar) Ka - (bkz Münif)
MÜNİM: (Ar) Er - Nimet veren,
yedirip içiren - Takı alarak kullanılır Abdülmün'im
MÜNİR: (Ar) Er 1 Nurlandıran, ışık veren, parlak, ziyalar 2 Kur'an'da peygambere ve ilahi kitaplara sıfat olarak kullanılmıştır
MÜNİRE: (Ar) Ka - (bkz Münir)
MÜNŞİ: (Ar) Er - İnşa eden, yapan Yapısı, üslubu güzel olan, iyi katib
MÜNTEHA: (Ar) - Son, nihayet, uç, en son, akıbet - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜNZİR: (Ar) 1 Akıbetinin kötülüğünü söyleyerek korkutan 2 Kafirleri ve münafıkları sapıklıklarından döndürmek için cehennem azabı ile korkutan Rasulullah için kullanılmıştır Birçok sahabe de bu ismi kullanmıştır
MÜRDÂZ: (Fars) - İran güneş yılının 5 ayı
MÜREN: (Tür) - Akarsu, dere, ırmak - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜREVVA: (Ar) Ka - Aklı, fikri, düşünüşü görünüşü sağlam
MÜRİD: (Ar) Er 1 İdare eden, emreden buyuran 2 Bir şeyhe bağlı olan kimse - Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır
MÜRİDE: (Ar) Ka - (bkz Mürid)

MÜRSEL: (Ar) Er 1 Gönderilmiş yollanılmış Şeriat sahibi peygamberler 2 Salıverilmiş suç 3 Bir yazı sitili Hz Peygamberin isimlerinden
MÜRŞİD: (Ar) Er 1 İrşad eden, doğru yolu gösteren kılavuz 2 Tarikat şeyhi Gafletten uyandıran
MÜRŞİDE: (Ar) Ka - (bkz Mürşid)
MÜRÜVVET: (Ar) Ka - İnsaniyet, mertlik, yiğitlik Cömertlik, iyilikseverlik
MÜSEVVER: (Ar) Ka - Çevresine sur, duvar çevrilmiş korunmuş
MÜSLİM: (Ar) Er - İslam dininde olan
MÜSLİME: (Ar) Ka - (bkz Müslim)
MÜSTAKİM: (Ar) Er - Doğru, düz, dik Temiz, namuslu
MÜSTEAN: (Ar) - Kendisinden yardım beklenen, yardım istenen -Allah'ın sıfatlarındandır
MÜSTEBŞİR: (Ar) Er - İstibşar eden, müjdeleyen Müjde ile sevinen
MÜSTECAB: (Ar) Er - İsticabe edilmiş, kabul olunmuş, (bkz Mücab)
MÜSTEKBİR: (Ar) 1 Kibirlenen kendini büyük gören, büyüklenen 2 Alah'a karşı büyüklenen kafir ve mülhid - İsim olarak kullanılmaz
MÜSTEKFİ: (Ar) Er - Yetecek kadarını isteyen
MÜSTENİR: (Ar) Er - Işıklı, parlak
MÜSTENİRE: (Ar) Ka - (bkz Müstenir)
MÜSTESNA: (Ar) 1 İstisna edilen, kural dışı bırakılan, bırakılmış 2 Bütün 3 Ayrı tutulan, ayrık 4 Benzerlerinden baskın - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜSTEZIM: (Ar) Er 1 İstizanı eden, büyük gören, büyük tutan, cömert 2 Kibirli, gururlu
MÜŞERREF: (Ar) - Şereflendirilmiş kendisine şeref verilmiş, şerefli
MÜŞFİK: (Ar) - Şefkatli, merhametli, acıyan, seven - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜŞFİKA: (Ar) Ka - (bkz Müşfik)
MÜŞİR: (Ar) Er 1 Haber veren, bildiren 2 Emir ve işaret eden 3 Mareşal - Daha çok lakab olarak kullanılır
MÜŞTAK: (Ar) Er - İştiyaklı, özleyen, göreceği gelen, can atan
MÜŞTEHİR: (Ar) - İştihar eden, şöhret bulan, meşhur - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜTEÂL: (Ar) Er - Yüksek, yüce (bkz Bülend)
MÜTİM: (Ar) Er - Tamamlayan, tamamlayıcı, tamamlamaya yarayan
MUTTAKİ: (Ar) Er - İttika eden, sakınan, çekinen Allah'tan korkan, abid, zahid - Hz Peygamberin isimlerinden
MÜVEDDET: (Ar) Ka - Sevgi, muhabbet, dostluk
MÜVELLÂ: (Ar) - Bir davanın veya anlaşmazlığın halli, bir işin araştırılması konusuna şeriatça vazifelendirilmiş şahıs - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
MÜYESSER (Ar) Ka - Kolayı bulunup yapılan, kolay gelen, kolaylıkla olan
MÜZAHİR: (Ar) Er - Zahir olan, arka çıkan, yardım eden, koruyan
MÜZDÂD: (Ar) Er - Ziyadeleşmiş, artmış, çoğalmış - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
MÜZEHHER: (Ar) Ka - Çiçekli, çiçeklenmiş, çiçek açmış - (bkz Zühre)
MÜZEKKİR: (Ar) Er � Zikreden hatıra getiren anan Zikreden ibadet eden - Hz Peygamberin isimlerinden
MÜZEMMİL: (Ar) Er 1 Bir şeye sarılmış sargılanmış 2 Kur'an-ı Kerim'de bir sure adı
MÜZEYYEN: (Ar) Ka - Zinetlendirilmiş, süslenmiş, süslü

N

NABİ: (Ar) Er 1 Haberci, haber veren 2 Yüksek, yüce 3 Büyük Türk şairidir 17 asrın ikinci yarısında yaşamıştır
NABİA: (Ar) Ka - Yerden çıkıp fışkıran, kaynayan, akan
NABİYE: (Ar) Ka 1 Ulu, şerefli kimse 2 Sonradan şair olan kimse 3 Haberci, haber veren
NACİ: (Ar) Er - Necat bulan, kurtulan, selamete kavuşan Cehennemden kurtulmuş, cennetlik
NACİL: (Ar) Er - Soyu sopu temiz olan kimse
NACİYE: (Ar) Ka - (bkz Naci)
NADAN: (Fars) Ka - Kaba, dobra
NADİDE: (Fars) Ka - Görülmemiş görülmedik Pek seyrek bulunan, çok değerli
NADİM: (Ar) Er - Pişmanlık duyan, pişman Tevbe eden
NADİME: (Ar) Ka - (bkz Nadim)
NÂDİR: (Ar) Er - Seyrek, az, ender bulunur
NADİ: (Ar) Er 1 Nida eden, haykı*ran, çağıran 2 Toplantı, meclis, (bkz Nida)
NÂDİRE: (Ar) Ka - (bkz Nadir)
NADİYE: (Ar) Ka 1 Bağırıp, çağıran, seslenen 2 Toplantı, meclis
NÂFERİZ: (Fars) Er 1 Göbek düşüren 2 Koku saçan
NAFİ': (Ar) - Yararlı, kârlı Şifalı, hayır ve fayda verici şeyler yaratan Allah - Esmaü'l-Hüsna'dandır "Abd" takısı alarak kullanılır
NÂFİA: (Ar) Ka - Bayındırlık işleri
NAFİH: (Ar) Er - Üfleyen, üfleyici
NAFİLE: (Ar) Ka - Mal, ganimet, ihsan bağış
NAFİZ: (Ar) Er 1 Delen, delip geçen İçeriye giren, işleyen 2 Tesir eden, sözü geçen
NAFİZE: (Ar) Ka - (bkz Nafiz)
NÂGEHAN: (Fars) Ka - Ansızın, birdenbire
NAĞME: (Ar) Ka - Ahenk güzel ses (bkz Ezgi)
NAHİD: (Fars) Er - Venüs (zühre) gezegeni (Arapça'da) Yeni yetişen kız - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
NAHİDE: (Fars) Ka - (bkz, Nahid)
NAHİRE: (Ar) Ka - Ayın ilk günü ya da son gecesi
NAİB: (Ar) Er - 1 Vekil, birinin yerine geçen, kadı vekili, Şeriata göre hükmeden hakim 2 Nöbet bekleyen, nöbetle gelen
NAİBE: (Ar) Ka - Vekil, birinin yerine geçen
NAİL: (Ar) Er - Muradına eren, ermiş, ele geçiren Naili: Divan edebiyatı şairlerinden olup asıl adı Salih'tir Manastır'da doğmuş, Mısır'da vefat etmiştir
NAİLE: (Ar) Ka - (bkz Nail)
NAİM: (Ar) Er 1 Bollukta yaşayış 2 Cennetin bir kısmı Daru'n-Naim: Cennet
NAİMA: (Ar) Er - Haleb'te doğmuş, asıl adı Mustafa Naim'dir Naima tarihiyle meşhurdur
NAİME: (Ar) Ka - Güzel zarif kadın Nazlı büyütülmüş kadın
NAİRE: (Ar) Ka - Ateş, alev, sıcaklık
NAKİ: (Ar) Er 1 Temiz, pak 2 Çok ince, çok güzel, zarif
NAKİB: (Ar) Er - Bir kavim veya kabilenin reisi veya vekili Bir tekkede, şeyhin yardımcısı olan ve en eski derviş veya dede
NAKİBE: (Ar) Ka 1 İnsan ruhu 2 Akıl
NAKİYE: (Ar) Ka - (bkz Naki)
NAKŞİDİL: (Ar) Ka - Gönül resmi, gönül süsü
NÂLÂN: (Fars) Ka - İnleyen, inleyici, ağlayan, feryad eden Manası dolayısıyla isim olarak kullanılmamalıdır
NALE: (Fars) Ka - İnleme, inilti
NALEZEN: (Fars) Ka - İnleyen, inildeyen
NAMAL: (Tür) Er - Adın duyulsun, ün kazan
NAMDAR: (Fars) Er - Namlı, ünlü
NAME: (Fars) Ka - Sevgiliye ve aşka ait yazılmış mektup Mektup Kitap, dergi
NAMİ: (Fars) Er - Namlı, şöhretli ünlü
NAMIK: (Ar) Er - Yazıcı, katip, yazar
NAMIKA: (Ar) Ka - (bkz Namık)
NAMİYE: (Ar) Ka - Olma, yerden bitme kuvvetli, gelişme yetişme
NAMUS: (Ar) 1 Kanun nizam 2 Ar, edep, haya, ırz 3 Temizlik, doğruluk 4 Allah'a yakın olan büyük melek
NAMVER: (Fars) Er - Adlı, ünlü
NARDAN: (Fars) Ka 1 Nar taneleri 2 Gözyaşı damlaları
NARDANE: (Fars) Ka - Nar tanesi
NARDİN: (Fars) Ka - Bir çeşit sümbül
NARGÜL: (Fars) Ka - Ateş renginde, kırmızı gül
NARİN: (Fars) Ka - İnce, zarif yapılı, nazik Zayıf çelimsiz
NARİYE: (Ar) Ka - Ateşle ilgili, cin peri - İsim olarak kullanılmaz
NASIH: (Ar) Er - Nasihat eden, öğüt veren - Nasıh-ı Emin: Hz Nuh (as)
NÂSIHA: (Ar) Ka - (bkz Nasıh)
NASIR: (Ar) Er - Yardımcı, yardım eden (muin) "Abd" takısı alarak kullanılırsa daha iyi olur Abdünnasır
NASİB: (ai) Er - Pay hisse Birinin elde ettiği şey Allah'ın kısmet ettiği şey - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır
NASİBE: (Ar) Ka - Dikili taş Yollara nişan için dikilen taş
NASR: (Ar) Er - Yardım - Üstünlük (zafer) - Kur'an-ı Kerim'in 110 suresi Nasrullah: Allah'ın yardımı
NASRUDDİN: (Ar) Er - (Dine yardımı dokunan - Dilimizde "Nasreddin" şeklinde kullanılır
NASRULLAH: (Ar) Er - Allah'ın nusreti, yardımı
NASUH: (Ar) Er 1 Nasihatçı, öğütçü 2 Halis, temiz
NASUHİ: (Ar) Er - Bozulmaz şekilde tevbe edici
NÂŞİD: (Ar) Er - Şiir okuyan, şiir söyleyen, şiir yazan
NÂŞİDE: (Ar) Ka - (bkz Naşid)
NAŞİR: (Ar) Er - Neşreden, dağıtan, yayan, yayınlayan
NATIK: (Ar) Er 1 Söyleyen konuşan 2 Düşünen 3 Bildiren, bildirici
NATIKA: (Ar) Ka - (bkz Natık)
NÂYAB: (Fars) - Bulunmaz Benzeri olmaz - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NAYMAN: (Moğ) Er - Sekiz Batı Moğolistan'da yaşayan sekiz kabileden oluşan Türk topluluğu
NAZ: (Fars) Ka 1 Kendini beğendirmek için takınılan yapmacık cilve, işve 2 Bir şeyi beğenmiyormuş gibi gözükme Şımarıklık 3 Yalvarma, rica
NAZAN: (Fars) Ka - Nazlı
NAZENDE: (Fars) Ka - Naz edici, nazlı, hoş edalı
NAZENİN: (Fars) Ka 1 Cilveli, oynak Çok nazlı yetiştirilmiş, şımarık 2 Narin ince yapılı
NAZIDİL: (Fars) Ka - Gönül nazı, gönül cilvesi
NAZIM: (Ar) Er - Tanzim eden, düzenleyen Sıra sıra, dizi dizi olan şey
NÂZIME: (Ar) Ka - (bkz Nazım)
NAZIR: (Ar) Er 1 Nazar eden, nezaret eden, bakan, gözeten 2 Vekil bakan 3 Bir yüzü bir tarafa yönelik olan
NAZİF: (Ar) Er - Temiz, pak, nazik, zarif ve şık giyimli
NAZİFE: (Ar) Ka - (bkz Nazif)
NAZİK: (Fars) Ka 1 İnce, narin 2 Terbiyeli, saygılı 3 Güzel zarif
NAZİL: (Ar) Er - Yukardan aşağıya inen Bir yere konan, bir yerde konaklayan
NAZİLE: (Ar) Ka - (bkz Nazil)
NAZİR: (Ar) - Er 1 Taze 2 Altın 3 Benzer eş
NAZİRE: (Ar) Ka 1 Örnek karşılık 2 Manzum eserde ayrı vezin ve kafiyede benzer olma hali
NAZLAN: (Tür) Ka - Kendini beğendir, nazlı ol
NAZLI: (Tür) Ka - Naz yapan, kendini ağıra satan Değer verilen sevgili
NAZLIGÜL: (Tür) Ka - (bkz Nazlı)
NAZLIHAN: (Tür) Ka - (bkz Nazlı)
NAZMİ: (Ar) Er - Dizme, tertib etme, sıraya koyma Sıra, tertip - Vezinli, kafiyeli söz
NAZMİYE: (Ar) Ka - (bkz Naz-mi)
NAZRA: (Ar) Ka - Bir tek bakış
NAZRET: (Ar) - Tazelik 2 Bakma, bakış 3 İdare, reislik 4 Nazırlık -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEBA: (Ar) - Haber - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEBAHADDİN: (Ar) Er - Dinin şanı ve şerefi - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
NEBÂHAT: (Ar) Ka 1 Şan, şeref, onur 2 Şan, şeref sahibi
NEBÂLET: (Ar) Ka 1 Zekilik 2 Büyüklük, ululuk 3 Cömertlik
NEBİ: (Ar) Er - Haberci Peygamber
NEBİH: (Ar) Er - Namlı, şerefli
NEBİHE: (Ar) Ka - (bkz Nebih)
NEBİL: (Ar) Er 1 Yüksek meziyet ve onur sahibi 2 Akıllı, anlayışlı Bilgili, faziletli
NEBİLE: (Ar) Ka - (bkz, Nebil)
NEBİYE: (Ar) Ka - (bkz Nabiye)
NECÂBET: (Ar) Er - Soyluluk, soy temizliği
NECAETTİN: (Ar) Er - Dine girip hidayete eren, kurtulan
NECÂH: (Ar) Er - İsteğine ulaşma Kurtulma İhtiyaçlarını temin edebilmek
NECAT: (Ar) Er - Kurtulma, kurtuluş Selamet
NECATİ: (Ar) Er - Kurtulmaya mensup, kurtuluşla ilgili Necati: 15 asır meşhur Osmanlı şairi olup asıl adı İsa'dır
NECCAR: (Ar) Er - Dülger Marangoz - Daha çok lakab olarak kullanılır
NECDET: (Ar) Er - Kahramanllık yiğitlik, efelik Korkusuz olmak
NECEF: (Ar) Er - Yüksek, sırt tepe, tümsek Kufe civarlarında Hz Ali'nin türbesinin bulunduğu yer
NECİB: (Ar) Er 1 Soyu sopu temiz pak olan kimse 2 Asilzade, kıymetli, üstün 3 Güzel ahlak sahibi - Türk dil kuralı açısından "b/p" olarak kullanılır
NECİBE: (Ar) Ka - (bkz Necip)
NECİD: (Ar) - Yüksek yayla Arabistan'ın sahil ovasına ve çukur sahaya zıt olan yüksek kısım - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NECİL: (Ar) Er - Soylu, soyu sopu temiz, kişizade Asıl
NECİLE: (Ar) Ka - (bkz Necil)
NECİY: (Ar) Er - Sırdaş
NECİYULLAH: (Ar) Er - Allah'ın kurtuluş verdiği kişi Hz Peygamberin isimlerinden
NECLA: (Ar) Ka - Çocuk, evlat Kuşak, soy, nesil
NECMİ: (Ar) Er - Yıldızla ilgili Necmüddin: Dinin yıldızı - Dilimizde "Necmettin" şeklinde kullanılmaktadır
NECMİYE: (Ar) Ka - (bkz Necmi)

NECVE: (Ar) Ka - Tümsek ve yüksek yer
NEDA: (Ar) - Çiğ, nem rutubet, (bkz Şebnem) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEDİM: (Ar) Er 1 Meclis arkadaşı, sohbet arkadaşı 2 Büyükleri fıkra ve hikayeleri ile eğlendiren Güzel hikayeler anlatan, tatlı konuşan - Nedim: Osmanlı şairlerinden Asıl adı Ahmed'tir Lale devri şairlerindendir
NEDİME: (Ar) Ka - (bkz Nedim) -Zengin veya itibarlı bir kadının arkadaşı Saray hayatında Sultan hanımlarının yardımcıları
NEDRET: (Ar) - Azlık, seyreklik, az bulunurluk - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEDVE: (Ar) Er - Görüşme konuşma Daru'n-Nedve' Cahiliyye zamanında Mekke'de, kabile işlerini konuşmak için yapılmış olan meşhur bina
NEFASET: (Ar) Ka - Nefislik, nefis olma hali Kıymetlilik
NEFER: (Ar) Er 1 Bir adam, tek kişi 2 Er, asker
NEFİ: (Ar) Er - Çıkar ile ilgili faydacı, menfaat, kâr - Nefi', Divan edebiyatının başarılı şairlerindendir 4 Murad zamanında yaşamıştır
NEFİS: (Ar) Ka - Çok hoş, hoşa giden, beğenilen
NEFİSE: (Ar) Ka - Pek hoş, çok hoşa giden, en güzel, çok beğenilen
NEHÂR: (Ar) Ka -Gündüz
NEHİB: (Ar) Er 1 Dehşet, korku 2 Yağmacı, çapulcu - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır
NEHİR: (Ar) Ka - Akarsu, ırmak Çok bol su
NEHİRE: (Ar) Ka - (bkz Nehir)
NEHRİ: (Ar) Er - Nehirle ilgili, nehire ait
NEJAD: (Fars) Er - Soy, nesil
NEMA: (Ar) Ka 1 Artma, çoğalma 2 Büyüme, uzanma 3 Faiz
NEMİR: (Ar) Ka - Tatlı su
NEMRUD: (Ar) Er - Babil'in kurucusu olduğu sanılan hükümdar MÖ 2640'ta yaşamış Hz İbrahim'i ateşe attırmıştır Babil kulesinin onun zamanında yapıldığı söylenmektedir -İsim olarak kullanılmaz
NEPTÜN: (Lat) Er - Güneşe yakınlığı 8 sırada olan gezegen
NERGİS:(Fars) Ka - Nergisgillerden çiçekleri ayrı veya bir köksap üzerinde şemsiye vaziyetinde bulunan ve beyaz san nevilesi de olan bir süs çiçeği
NERİM: (Fars) Er - Pehlivan, yiğit, bahadır
NERİMAN: (Fars) Ka - (bkz Nerim) - Rüstem'in dedesi olan Şam'ın babası
NERMİ: (Fars) Er - Yumuşak, gevşeklik
NERMİN: (Fars) Ka - Yumuşak
NESEFİ: (Ar) Er - Yapı ustası
NESİB: (Ar) Er - Soylu, soyu temiz baba
NESİBE: (Ar) Ka - (bkz Nesib)
NESİF: (Ar) Er - İki kişi arasında olan sır
NESİL: (Ar) Er - Aynı çağda, aynı yaşta bulunan kimselerin tümü, kuşak
NESİM: (Ar) Er 1 Hafif rüzgar 2 Hoş, mülayim insan
NESİME: (Ar) Ka - (bkz Nesim)
NESLİ: (Ar) Ka - Nesle ait, soya ait
NESLİGÜL: (afi) Ka - Gül soyu, gül gibi güzel soydan gelen
NESLİHAN: (afi) Ka - Han nesline ait, hanın soyundan
NESLİŞAH: (afi) Ka - Şah soyundan gelen
NESRİN: (Fars) Ka - Yaban gülü Ağustos gülü Mısır gülü Van gülü
NEŞTERİN: (Fars) Ka - Ağustos gülü, yaban gülü
NEŞAT: (Ar) Er - Sevinç, neşe, şenlik, keyif İran şairlerinden birisinin adı
NEŞET: (Ar) Er 1 Meydana gelme, gelişme 2 Kaynak olma, bir mecradan çıkış Neşet: 19 yy Türk şairlerinden biri
NEŞE: (Ar) Ka - Neşe keyif, sevinç Az sarhoşluk, çakırkeyif
NEŞECAN: (ati) Ka - Canın neşesi, mutluluğu
NEŞEGÜL: (afi) Ka - (bkz Neşe)
NEŞENUR: (Ar) Ka - Işık saçan neşe, sevinç - (bkz Neşe)
NEŞEVER: (ati) Ka - Çok neşeli
NEŞİD: (Ar) Er - (bkz Neşide)
NEŞİDE: (Ar) Ka - Manzum şiir Atasözü derecesinde kullanılan meşhur beyit veya mısra
NEŞVE: (Ar) Ka - Sevinç
NEVA: (Fars) Ka 1 Ses, şada, makam, ahenk, name 2 Refah, zenginlik Güç, kudret 3 Doğu müziğinde bir makam
NEVADİR: (Ar) - Az bulunan şeyler - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEVÂL: (Ar) 1 Talih, kısmet 2 Bahşiş, bağış - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEVAZ: (Fars) Er - Okşayan, okşayıcı
NEVBAHAR: (Fars) Ka - İlkbahar Yeni bahar
NEVBAHT: (fai) Ka - Yeni şansı açılmış, şansı açık
NEVBAR: (Fars) Ka 1 Genç kız 2 Turfanda çıkan meyve ve çiçek
NEVBARE: (Fars) Ka - Turfanda yemiş Taze yeşillik
NEVCİ: (Fars) Er - Makam, ahenk ve nasip ile ilgili Ali Şakir'in lakabı
NEVCİVAN: (Fars) Er - Genç, delikanlı
NEVEDA: (Fars) Ka - Yeni tavır, yeni eda "Nev" ve "eda" kelimelerinden birleşik isim
NEVESER: (Fars) - Türk müziğinde birleşik bir makam - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEVFEL: (Ar) Er - Deniz (bkz Derya) Sahabe isimlerindendir
NEVGÜL: (Fars) Ka - Yeni açılmış gül
NEVHAYAT: (fai) Ka - Yeni hayat, yeni yaşam
NEVHİZ: (Fars) Er - Genç Yeni yetişmiş, yeni çıkmış
NEVİDE: (Ar) Ka - İyi, sevinçli haber
NEVİN: (Fars) Ka - Yepyeni, yeni şey, yeni olan
NEVİNUR: (Fars) Ka - Renk ışık
NEVİR: (Ar) Ka 1 Parlaklık 2Ağaç çiçeği
NEVİT: (Fars) Er - İyi, sevinçli haber, müjde
NEVNİHAL: (Fars) Ka - Taze fidan, ağacın taze sürgünü
NEVRA: (Ar) Ka 1 Işıklı olma, parlaklık 2 Çiçek, özellikle beyaz çiçek
NEVRED: (Fars) - Gezen, dolaşan, yol alan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEVREDDİN: (Ar) Er - Dinin ışığı, aydınlığı - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
NEVRES: (Fars) - Yeni yetişen, yeni biten - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEVRESTE: (Fars) Ka - (bkz Nevres)
NEVRİYE: (Ar) Ka - Işıkla, parlaklıkla, aydınlıkla ilgili
NEVRUZ: (Fars) Ka 1 Yeni gün 2 İlkbahar başlangıcı 3 Türk müziğinin makamlarından
NEVSAL: (Fars) Er - Yeni yıl
NEVSALE: (Fars) Ka - Genç, taze, küçük
NEVŞAH: (Fars) Er 1 Yeni dal 2Yeni bilmiş geyik boynuzu
NEVZAD: (Fars) Er - Yeni doğmuş Yeni doğan - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
NEVZAR: (Fars) - Yeni ağlayış, ağlaması güzel olan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEVZENİN: (Fars) - Yeni tarz yeni yöntem - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NEYYİR: (Ar) Er - Nurlu, parlak Işıklı cisim Güneş
NEYYİRE: (Ar) Ka - (bkz Neyyir)
NEYZEN: (Fars) Er - Ney çalan kimse
NEZAFET: (Ar) Ka - Temizlik, paklık
NEZÂHAT: (Ar) Ka - Temizlik, paklık İncelik, rikkat
NEZÂKET: (Fars) Ka 1 Naziklik 2 Zariflik, incelik 3 Terbiye 4 Ehemmiyet
NEZİH: (Ar) Er - Temiz, pak
NEZİHE: (Ar) Ka - (bkz Nezih)
NEZİHİ: (Ar) Er - Temizlik, saflık, incelikle ilgili
NEZİR: (Ar) Er 1 Birini doğru yola (Sırat-ı Müstakim'e) yöneltmek için Allah'ın azabıyla gözdağı vererek korkutmak 2 (Fıkıh'ta) Adak, dilek, tahsis 3 Kendisini Allah yoluna adayan kişi Kur'an'da 40'tan fazla yerde geçmektedir Hz Peygamberin isimlerinden
NEZİRE: (Ar) Ka - (bkz Nezir)
NEZZAM: (Ar) Er - Nizam veren düzenleyen
NİDA: (Ar) Ka 1 Çağırma, bağırma, seslenme 2 Ses verme
NİGAH: (Fars) Ka 1 Bakış, bakma 2 Göz
NİGAR: (Fars) Ka 1 Resim 2 Resmedilmiş, resmi yapılmış Put 3 Sevgili 4 Türk musikisinde bir makam Nigar Hanım: Meşhur kadın şairlerdendir Osman Paşa'nın kızıdır
NİHAD: (Fars) Er - Tabiat huy, yaratılış, kişilik, bünye - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
NİHAL: (Fars) Ka 1 Sevgili 2 Taze, düzgün fidan, sürgün
NİHALE: (Ar) Ka 1 Yeni yetişmiş, düzgün, fidan 2 Avcı, korkuluğu 3 Döşeme, döşenecek şey
NİHAN: (Fars) Ka - Gizli, saklı Bulunmayan, görünmeyen
NİHAVEND: (Fars) Ka 1 İran'ın batı yöresinde ünlü bir kent 2 Musikide bir makam
NİHAYET: (Ar) 1 Son Sonunda -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NİJAD: (Fars) Er - Soy, nesil, ne-seb Tabiat, cibilliyet, (bkz Nejad)
NİKÂN: (Fars) - İyiler, hoşlar - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NİKBİN: (Fars) Ka - İyimser
NİKHU: (Fars) - İyi huylu, huyu güzel - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır
NİL: (Ar) Ka 1 Çivit otu 2 Mısır'dan geçen Akdeniz'e dökülen meşhur nehir
NİLAY: (Ar) Ka - İki nil Seyhan ve Ceyhan nehirleri Fırat ve Dicle nehirleri
NİLGÜN: (Fars) Ka - Çividî, çivit renginde, lacivert
NİLHAN: (Ar) Ka - Nil havzası hanlarından
NİLSU: (Tür) Ka - (bkz Nil)
NİLÜFER: (Fars) Ka - Çiçek adı
NİMET: (Ar) Ka 1 İyilik, lütuf, ihsan, bahşiş 2 Azık, yiyeceğe, içeceğe dair şeyler 3 Saadet, mutluluk -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NİMETULLAH: (Ar) Er - Allah'ın nimeti
NİMRE: (Ar) Ka - Dişi kaplan
NİSA: (Ar) Ka 1 Kadınlar 2 Kur'an-ı Kerim'in 4 suresi
NİSAN: (Süry) Ka 1 Bolluk, bereket, cömertlik 2 İlkbaharın 4 ayı 3 Sur
NİŞAN: (Fars) Er 1 İm, iz, belirti 2 Amaç, hedef 3 Tuğra, madalya
NİŞANBEY: (fti) Er - (bkz Nişan)
NİYAZ: (Fars) Er 1 Yalvarma, yakarma Dua 2 Bazı tarikatlarda küçüğün büyüğe karşı olan selam, saygı ve duası 3 İhtiyaç, muhtaçlık
NİYAZİ: (Fars) Er 1 (bkz Niyaz) 2 Yalvarıcı, niyaz edici Sevgili Türk mutasavvıflarından birisi 18 yy'da yaşamıştır

NİZAM: (Ar) Er 1 Dizi, sıra Düzen, usul, tertip, yol, kaide 2 Kanun*lar 3 Hindistan'daki küçük devletlerin hükümdarlığı Nizamüddin: Dinin nizamı, düzeni - Dilimizde "Nizamettin" olarak kullanılır
NİZAMİ: (Ar) Er 1 Usulüne uygun, terkipli, düzenli 2 Kanun ve nizama ait, onunla ilgili Nizami; İran'ın en büyük şairlerinden olup, Genceli'dir
NUH: (Ar) Er - Nuh peygamber Kur'an-ı Kerim'de ismi geçen 25 peygamberden baştan 3 sırada gelen kişi Zamanında Nuh tufanı olmuştur Kur'an-ı Kerim'in 71 suresinin adı
NUHAYLE: (Ar) Er - İrak'ta, Kufe'ye yakın bir mevki
NUHBE: (Ar) Ka - Herşeyin seçilmişi, seçkin, seçilmiş, aydınlanmış
NUHCAN: (ati) Er - (bkz Nuh)
NUHİ: (Ar) Er - Nuh'a ait, Nuh ile ilgili Pek eski
NUMAN: (Ar) 1 Kan 2 Gelincik Hanefi Mezhebi'nin imamı, Nu'man b Sabit
NUR: (Ar) Ka 1 Aydınlık, parıltı, parlaklık, niran 2 Mekke'deki Hıra dağı Işığın bir şeye yansımasından meydana gelen parlaklık Zünnureyn: Hz Peygamberin 2 kızıyla evlendiği için Hz Osman'a verilen unvan, onur sahibi Kur'an-ı Kerim'in 24 suresinin adı
NURAL: (ati) Ka - Nur, ışık al, ışıklı ol
NURALEM: (Ar) Ka - Evrenin nuru, alemi aydınlatan
NURALP: (ati) Er - Nurlu, yiğit
NURAN: (Fars) Ka - Işıklı Nurlu, nura ait
NURANİ: (Fars) Er - Işıklı, ışık saçan Saygı uyandıran, nurlu
NURATAY: (ati) Er - (bkz Nuralp)
NURAY: (ati) Ka - Işık saçan ay Ayın en çok ışık saçtığı dönem
NURBAKİ: (Ar) Er - Sürekli aydınlık olan, nurlu sabah
NURBANU: (afi) Ka - Nur yüzlü hanım, gelin, prenses - Nur ve ba-nu'dan birleşik isim
NURBAY: (ati) Er - Nurlu, aydınlık kimse
NURCAN: (ati) Ka - Canlı, neşeli, hayat dolu
NURCİHAN: (afi) Ka - Cihan'ın nuru, ışığı Dünyaya ışık saçan Türk-Hind imparatoru Cihangir'in zevcesi
NURCİVAN: (afi) Er 1 Parlak, neşeli, genç 2 Mert, gözüpek, genç
NURÇİN: (afi) Ka - Nur toplayan, ışık derleyen,
NURDAĞ: (ati) Er - Nurdağı, Nurdan dağ
NURDAN: (ati) Ka - Nur'a ait, nurdan yapılmış
NURDANAY: (ati) Ka - (bkz Nurdan)
NURDİL: (afi) Ka - Nurlu, ışıklı gönül
NURDOĞAN: (ati) Ka - Nurlu insan
NUREDDİN: (Ar) Er - Dinin nuru, ışığı
NUREFŞAN: (afi) Ka - Aydınlık veren, ortalığı ışık içinde bırakan -Nur ve efşan kelimelerinden birleşik isim
NUREL: (ati) Ka - Nurlu el
NURER: (ati) Er - Nurlu insan
NURERSİN: (ati) Er - (bkz Nurer)
NURFER: (afi) Ka - Işık ve aydınlık
NURFİDAN: (afi) Ka - Taze ve pırıl pırıl genç, zarif hanım
NURGÖK: (ati) Ka - Nurlu, aydınlık gökyüzü
NURGÜL: (Fars) Ka - Gülün en parlak olanı
NURGÜN: (ati) Ka 1 Nurlu gün, ışıklı gün 2 Günün ve bütün hayatın nurlu parlak olması
NURHAN: (ati) Ka - Nur'un yöneticisi, hakimi
NURHİLAL: (Ar) Ka - (bkz Nuray)
NURİ: (Ar) Er - Nura ait, nurla ilgili
NURİNİSA: (Ar) Ka - Nurlu kadın
NURIŞIK: (ati) Ka - Bol ışık, aydınlık
NURİYYE: (Ar) Ka - Rufai tarikatı şubelerinden biri
NURKAN: (ati) Er - Temiz, berrak soydan gelen
NURKUT: (ati) Er - (bkz Nurkan)
NURMAH: (Fars) Ka - Işıklı ay, ay gibi güzel ve nurlu
NURMELEK: (Ar) Ka - (bkz Melek)
NURNİGAR: (afi) Ka - Işıklı, aydınlık, sevgili
NUROL: (ati) Er - Nurlu ol, ışıklı ol
NURPERİ: (afi) Ka - Işıklı, peri kadar güzel
NURSABAH: (Ar) Ka - Aydınlık sabah
NURSAÇ: (ati) Ka - Işık saç, aydınlat
NURSAL: (ati) Er - Işık saç, aydınlat
NURSEL: (ati) Ka - Nur, ışık seli akışı
NURSELİ: (ati) Ka - (bkz Nursel)
NURSEMA: (Ar) Ka - Işıklı, aydınlık gökyüzü
NURSEN: (ati) Ka - Nurlu, ışıklı, kişi, insan
NURSENİN: (ati) Ka - (bkz Nursen)
NURSER: (afi) Ka - Nurlu, aydınlık, münevver kafalı insan
NURSEREN: (Ar) Ka - (bkz Nurser)
NURSEV: (ati) Ka - Işığı sev
NURSEVİL: (ati) Ka - (bkz Nursev)
NURSİM: (Fars) Ka - Aydınlık ve gümüş gibi parlak
NURSİMA: (Fars) Ka - Işıklı, aydınlık yüz
NURSİNE: (Fars) Ka - Işıklı, aydınlık yürek
NURSU: (ati) Ka - Nurlu su
NURSUN: (ati) Ka - (bkz Nurser)
NURŞAH: (Fars) Er - Parlak hükümdar
NURŞEN: (Fars) Ka - Çok çok ışıklı, neşeli insan
NURTAÇ: (ati) Er - Nurdan taç
NURTAN: (ati) Er - Işıklı tan
NURTANE: (ati) Ka - Nurlu, biricik insan
NURTEK: (ati) Ka - (bkz Nurtane)
NURTEKİN: (ati) Er - Aydın ve güvenilir, emin
NURTEN: (ati) Ka - Beyaz, parlak, ten
NURULLAH: (Ar) Er - Allah'ın nuru
NURVER: (ati) Ka - (bkz Nursun)
NURVEREN: (ati) Ka - (bkz Nursun)
NURZAT: (Tür) Er - Nurlu, aydınlık kişi
NURZEN: (afi) Ka - Nurlu, ışıklı kadın
NURZER: (Ar) Ka - Altın gibi parlak ışık, altın ışık
NUSRET: (Ar) 1 Yardım 2 Allah'ın yardımı 3 Zafer, muzafferiyet Basan, üstünlük - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NUSRETTİN: (Ar) Er 1 Dinin yardım ettiği 2 Dinin başarılı temsilcisi
NUŞAT: (Fars) Er - İçkiden sarhoş olmuş, mest olmuş
NUŞİN:: (Fars) Er - Tatlı, hoş, güzel
NUŞİREVAN: (fhi) Er - İran'da 531-579 yıllan arasında hükümdarlık etmiş ve doğruluğuyla şöhret bulmuş olan Sasani Şahı, "adil" lakabıyla anılır
NUTKİ: (Ar) Er - Söz, lakırdı, konuşma Nutuk, söylev, söyleyen
NUYAN: (Fars) Er - Şehzade, prens
NÜKHET: (Ar) Ka 1 Nükteler, herkesin anlayamayacağı ince, zarif, manalı sözler 2 Koku
NÜVE: (Ar) - Çekirdek - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NÜVEYT: (Ar) - Çekirdekçik - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
NÜVİD: (Fars) Ka - Müjde, muştu Hayırlı haber - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır Türk dil kuralı açısından son harf olan "d/t" olarak kullanılır
NÜVİDE: (Fars) Ka - (bkz Nüvid)
NÜZHET: (Ar) 1 Neşe, eğlence, eğlence yerlerini seyredip gezme 2, Sevinç, ferahlık - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır

O

OBA: (Tür) Er 1 Çadırlarda yaşayan göçebe ailelerin meydana getirdiği topluluk 2 Genellikle bölmeli göçebe cadın 3 Yabancı 4 Zeka ya da yetenekleri olağanüstü işler başaracak kadar üstün olan kimse, dahi 5 Ova
OBUZ: (Tür) Er 1 Su kaynağı 2 Akarsulardan oluşan küçük derecik 3 İki derenin birleştiği dar yer 4 Karların erimesiyle oluşan ufak dere
ODHAN: (Tür) Er - Atak, hareketli ve canlı lider
ODKAN: (Tür) Er 1 Canlı, coşkulu kimse 2 Ateş kanlı 3 Atak Delidolu
ODMAN: (Tür) Er - Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse
OFLAS: (Tür) Er - (bkz Oflaz)
OFLAZ: (Tür) 1 İyi, güzel, eksiksiz, tam 2 Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen 3 Becerikli 4 Eflatun rengi 5 İşe yarar uygun 6 Cesur kabadayı - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OFLAZER: (Tür) Er - Oflaz er Gürbüz, becerikli, eksiksiz, yiğit
OGAN: (Tür) - (bkz Okan)
OGANER: (Tür) Er - Oğan er
OGÜN: (Tür) - Anımsanan belirli bir günde doğan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OĞANER: (Tür) Er - Oğan er
OĞANSOY: (Tür) Er - Oğan soy
OĞUÇ: (Tür) Er 1 Oymak Hısım, akraba 2 Bereket
OĞUR: (Tür) Er 1 Uğur 2 Samimi, içten dost 3 Bir şey yapabilmek için ele geçen zaman ya da elverişli durum
OĞURALP: (Tür) Er - Samimi, içten yiğit
OĞURATA: (Tür) Er - Uğurlu ata
OĞUŞ: (Tür) Er - Erkek çocuk
OĞUZ: (Tür) Er 1 Mübarek, saf ve iyi yaratılışlı 2 Genç, sağlam, güçlü 3 Anlayışı kıt, bön 4 Köylü Tosun 5 Türk efsanelerinde geçen büyük bir kahraman Büyük bir Türk boyu
OĞUZALP: (Tür) Er - Oğuz boyundan, yiğit, savaşçı
OĞUZATA: (Tür) Er 1 Oğuz'a mensup, güçlü yiğit baba 2 Oğuz kahramanı
OĞUZBALA: (Tür) Er 1 Oğuz çocuğu 2 Yiğit gürbüz çocuk
OĞUZBAY: (Tür) Er - Oğuz bay
OĞUZCAN: (Tür) Er - Oğuz can
OĞUZER: (Tür) Er - Oğuz er
OĞUZHAN: (Tür) Er 1 Yiğit han, hakan 2 Oğuz boylarının efsanevi kahramanı
OĞUZKAN: (Tür) Er - Damarlarında Oğuz kanı taşıyan
OĞUZMAN: (Tür) Er - Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse
OĞUZTAN: (Tür) Er - Görkemli, aydınlık
OĞUZTÜZÜN: (Tür) Er 1 Sağlam, yiğit 2 Yumuşak huylu, sakin
OKAN: (Tür) Er 1 Anlayışlı Anlama, öğrenme 2 Tanrı, oğuz
OKANALP: (Tür) Er 1 Anlayışlı yiğit 2 Tanrısal gücü olan yiğit
OKANAY: (Tür) Er - Okan ay
OKANDAN: (Tür) Er - Tanrı'dan gelen, Tanrı'nın verdiği
OKANER: (Tür) Er - (bkz Okanalp)
OKATAN: (Tür) Er - Ok atan
OKATAY: (Tür) Er - Ok atay
OKAY: (Tür) 1 Baht, talih, şans 2 Bahtlı, talihli 3 Beğenme 4 Satürn gezegeni - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OKBAŞ: (Tür) Er - Ok baş
OKBOĞA: (Tür) Er - Hızlı ve boğa gibi güçlü
OKBUDUN: (Tür) Er - Birlik içinde olan Dürüst soya mensup
OKCAN: (Tür) Er - Canlı, hareketli canı tez
OKÇUN: (Tür) Er - Uzak, öte, uzakta bulunan
OKDAĞ: (Tür) Er - Ok dağ
OKDEMİR: (Tür) Er 1 Demir gibi sağlam ve atak 2 Demirden yapılmış ok
OKER: (Tür) Er - Hızlı, canlı, hareketli kimse
OKERGÜN: (Tür) Er - Ok ergin
OKGÜÇ: (Tür) Er - Ok gibi güçlü ve hızlı
OKHAN: (Tür) Er - Hızlı, atak ve güçlü lider, han
OKKAN: (Tür) Er - Ok kan
OKMAN: (Tür) Er 1 Ok gibi hızlı, güçlü kimse 2 Okçu Kemankeş
OKSAL: (Tür) Er - Ok sal
OKSALMIŞ: (Tür) Er - Ok atmakla meşhur
OKSAR: (Tür) Er - Ok atışına hazırlan
OKSAY: (Tür) Er - Ok ve Say'dan birleşik isim
OKSEV: (Tür) Er - Ok ve Sev'den birleşik isim
OKSEVEN: (Tür) Er - Ok seven
OKSU: (Tür) Er - Hızlı ve düzenli akan su
OKŞAK: (Tür) Er 1 Benzeyiş 2 Benzeyen, andıran
OKŞAN: (Tür) Ka - Daima övülen, beğenilen insan ol
OKTAN: (Tür) Er - Ok tan
OKTAR: (Tür) Er - Ok tar
OKTAY: (Tür) Er - Öfkeli, sinirli, kızgın
OKTUĞ: (Tür) Er - Ok tuğ
OKTUNA: (Tür) Er - Ok tuna
OKTÜRE: (Tür) Er - Ok türe
OKTÜREMİŞ: (Tür) Er - Ok türemış
OKUŞ: (Tür) Er 1 Zeka, akıl, anlayışlılık (Öküs'ten) 2 Çağrı, davet
OKUŞLU: (Tür) Er - Zeki, akıllı, anlayışlı
OKUTAN: (Tür) Er - Eğitici, öğretmen
OKUTMAN: (Tür) Er - Okutan, öğreten, öğretmen
OKUYAN: (Tür) Er 1 Okumayı seven 2 Çağıran, davet eden
OKYALAZ: (Tür) Er - Ateş gibi canlı ve çabuk
OKYAN: (Tür) Er - Ok yan
OKYANUS: (Yun) - Ana karaları birbirinden ayıran büyük deniz - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OKYAR: (Tür) Er - Ok yar
OKYAY: (Tür) Er - Ok yay
OLCA: (Tür) - Savaşta düşmandan ele geçirilen mal, ganimet - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OLCAY: (Tür) Ka - Baht, talih, ikbal
OLCAYTU: (Tür) Er - Bahtlı, şanslı, talihli
OLCAYTUĞ: (Tür) Er - (bkz Olcaytu)
OLCUM: (Tür) l Eli işe yatkın, becerikli, usta 2 Kendini olduğundan üstün gösteren 3 Hekimlik taslayan kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OLDAÇ: (Tür) Er - Şişman, büyümeye, gelişmeye elverişli olan
OLGAÇ: (Tür) Er - Olgun, yetişkin, iyi gelişmiş
OLGUN: (Tür) - Bilgi, görgü ve hoşgörüsü gelişmiş kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OLGUNAY: (Tür) - Olgunay, dolunay - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OLGUNER: (Tür) Er - Olgun er Yetişmiş, iyi gelişmiş kimse
OLGUNSOY: (Tür) Er - Tanınmış soydan gelen
OLGUNSU: (Tür) Er - Olgunsu
OLSAR: (Tür) Er - Adın duyulsun
OMAÇ: (Tür) - Hedef, gaye, amaç -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OMAY: (Tür) 1 Seçkin, seçilmiş 2 Özet, öz - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ONAR: (Tür) - Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan Hastalıktan, dertten kurtulan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ONARAN: (Tür) Er 1 Düzelten, yararlı bir duruma getiren İyileştiren, tedavi eden 2 Başaran, bitiren
ONAT: (Tür) 1 İyi, güzel, düzgün 2 İyi yaratılışlı 3 Doğru, dürüst nitelikli 4 Kolay - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ONATKAN: (Tür) Er - Onat kan Temiz, dürüst soydan gelen
ONATSÜ: (Tür) Er - Güzel, dürüst asker Nitelikli asker
ONAY: (Tür) -Uygun bulma, onaylama Uygun yerinde - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ONBULAK: (Tür) Er - On bulak
ONGAR: (Tür) Er - Kurtuluş
ONGAY: (Tür) Er - Kolay
ONGU: (Tür) Ka 1 Gönül rahatlığı, mutluluk, sağlık 2 Bayındırlık, gelişmişlik
ONGUN: (Tür) 1 Eksiksiz, tam 2 Verimli, bol, Bayındır 3 Kutlu, uğurlu, beğenilen 4 Kurtulmuş, onmuş 5 Gelişmiş, gürbüz - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ONGUNALP: (Tür) Er - Kutlu, uğurlu, beğenilen yiğit
ONGUNER: (Tür) Er - Gelişmiş, gürbüz genç
ONGUNSU: (Tür) Er - Bol ve gür akan su
ONGÜNER: (Tür) Er - Ongün-er
ONGÜNEŞ: (Tür) Er - Ongün-eş
ONUK: (Tür) Er - Sevgili, aziz
ONUKER: (Tür) Er - Onuk er Sevilen, sevgili insan, saygı değer
ONUKTEKİN: (Tür) Er - Sevilen, sayılan güvenilir, emin insan
ONUL: (Tür) - İyileş, iyi ol, sağlıklı ol - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ONULTAN: (Tür) Er - İyileştiren, düzelten, sağlığına kavuşturan
ONUR: (Tür) Er 1 İnsanın kendisine karşı duyduğu saygı 2 Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı değer, şeref
ONURAD: (Tür) Er - Onuruyla tanınmış ad
ONURAL: (Tür) Er - Şan, şeref kazan
ONURALP: (Tür) Er - Onuruyla tanınmış kimse Yiğit ve onurlu
ONURHAN: (Tür) Er - Onurlu han, hükümdar
ONURKAN: (Tür) Er - Onurlu, soylu kandan gelen
ONURSAL: (Tür) Er - Onurla ilgili Saygı için verilen san
ONURSAN: (Tür) Er - Onuruyla tanınmış, şerefli
ONURSAY: (Tür) Er - Onur say
ONURSEV: (Tür) Er - Onur sev
ONURSOY: (Tür) Er - Onurlu soydan gelen
ONURSU: (Tür) Er - Onur su
ONURSÜ: (Tür) Er - Onurlu asker
ORAK: (Tür) Er 1 Ekin biçme zamanı, hasat 2 Ekin biçme aracı
ORAL: (Tür) Er - Kuleyi, şehri ele geçir, zaptet
ORALMIŞ: (Tür) Er Kale, şehir almış

ORAN: (Tür) Er 1 Ölçü, nispet, derece Ölçülü, hesaplı 2 Tahmin 3 Anlayışlı 4 Abartma, abartı 5 Özel işaret, nişan
ORAY: (Tür) 1 Ateş gibi kızıl renkte ay 2 Şehirli, şehirde yaşayan -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ORBAY: (Tür) Er - Ordu komutanı Ordu beyi
ORBEK: (Tür) Er - Şehir beyi
ORBEY: (Tür) Er - Bekçi muhafız
ORCAN: (Tür) Er 1 Bey can 2 Üstün, kıdemli kişi
ORCANER: (Tür) Er - (bkz Orcan)
ORÇUN: (Tür) Er - Ardıllar, halefler
ORGUN: (Tür) Er - Gizli saklı
ORGUNALP: (Tür) Er - Orgun alp
ORGUNTAY: (Tür) Er - Orgun tay
ORGÜL: (Tür) Ka - Ateş gibi kırmızı renkte gül
ÖRGÜN: (Tür) Er - Sıcak gün
ORGUNALP: (Tür) Er - Örgün alp
ORHAN: (Tür) Er - Şehrin yöneticisi, hakimi Orhan Gazi: Osmanlı imparatorluğunun ikinci padişahı
ORHON: (Tür) Er - (bkz Orhun)
ORHUN: (Tür) Er 1 Orta Asya'da bir ırmak 2 Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı 3 Yüksek, yüce Hun anlamında
ORKAN: (Tür) Er - Or kan
ORKİDE: (Fran) Ka - Çiçeklerinin güzelliği nedeniyle seralarda yetiştirilen değerli bir süs bitkisi
ORKUN: (Tür) Er - (bkz Or hun)
ORKUT: (Tür) Er - Kutlu, uğurlu şehir
ORKUTAY: (Tür) Er - Or kut ay
ORTAÇ: (Tür) Er 1 Tepe, ozanların bulunduğu 2 Mirasçı 3 Veliaht 4 Sıfat fiiller
ORTAN: (Tür) Er - Ateş renginde kızıl tan
ORTANCA: (Tür) 1 Pek çok türü bulunan süs bitkisi 2 Yaş bakımından üç kardeşin büyüğü ile küçüğü arasındaki kardeş İsim olarak kullanılmaz
ÖRTÜN: (Tür) Er - Ortanca kardeş
ORTUNÇ: (Tür) Er - Ateş renginde tunç
ORUÇ: (Tür) Er - İslam'ın beş şartından birisidir Tan yerinin ağarmasından güneş batana kadar Allah rızası için yiyip içmekten cinsi münasebetten sakınmak İbadet Savm -Oruç Reis; Önceleri Cezayir'de olup daha sonra Osmanlı donanmasına katılan ünlü denizci
ORUK: (Tür) Erl Aile, oymak Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen 2 Yol, çare, imkan
ORUN: (Tür) Er 1 Özel, yer Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam 2 Gizli, habersiz 3 Huy, yaratılış
ORUS: (Tür) Er - Eski uygur adlarındandır "Talih, baht, saadet" anla*mındadır
ORUZ: (Tür) Er - Düşün, düşünce
OSKAN: (Tür) Er - Akıllı
OSKAY: (Tür) - Neşeli, mutlu - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OSMAN: (Ar) Er 1 Bir tür kuş ya da ejderha 2 Hz Muhammed (sas)'in damadı ve Hz Ömer'den sonra devlet başkanı olan III halife 3 Osmanlı devletinin kurucusu, Osman Gazi
OTAC: (Tür) - Hekim, doktor - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OTARAN: (Tür) Er - Hayvanları otlatan çoban
OTAY: (Tür) - Ateş renginde ay -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OYA: (Tür) Ka 1 Genellikle ipek ibrişim kullanılarak iğne, mekik, tığ ya da firkete ile yapılan ince dantel 2 İnce, güzel, nazik
OYAL: (Tür) - Oy al - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OYALP: (Tür) Er - Oy alp
OYANALP: (Tür) Er - Oğan alp Güçlü yiğit
OYHAN: (Tür) Er - Oy han
OYKAN: (Tür) Er - Oy kan
OYKUT: (Tür) Er - Oy kut
OYLUM: (Tür) 1 Vadi, koyak Çukur, oyuk 2 Bir cismin uzayda kapladığı boşluk - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OYMAN: (Tür) Er - Görüş, düşünce sahibi
OYTUN: (Tür) 1 Kutsal, mübarek 2 Beğenilen, güzel yer Alçak yer, ova - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OYTUNÇ: (Tür) Er - Oy tunç
OYUM: (Tür) - Oymak işi - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OZAN: (Tür) Er 1 Şiir yazan, şair Halk şairi 2 Şakacı, tatlı, güzel konuşan
OZANALP: (Tür) Er - Şiir söyleyen tatlı dilli yiğit
OZANER: (Tür) Er - Ozan er
OZANSOY: (Tür) Er - Güzel konuşan, şiir yazan bir soydan gelen
OZANSÜ: (Tür) Er - Güzel konuşan, şiir yazan asker
OZGAN: (Tür) Er - Öne geçen, kazanan, başarılı

Ö

ÖCAL: (Tür) Er- Yapılan kötülü*ğün acısını çıkar, öcünü al
ÖCALAN: (Tür) Er - İntikam alan
ÖDÜL: (Tür) l Bir basan ya da iyilik karşısında verilen armağan 2 Yarışma veya müsabakalarda bir tarafın, kazanana verdiği hediye, mükafat -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖGE: (Tür) 1 Çok akıllı Yaşlı kimse 2 Bir ulusun büyüğü, ileri geleni 3 Hekim 4 Ün, şöhret - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖGEDAY: (Tür) Er 1 Çok akıllı, bilgili 2 Moğol hükümdarı Cengiz Han'ın oğlu
ÖGER: (Tür) Er - Akıllı, bilgili kimse
ÖGET: (Tür) - Beğenilen, aranılan, övülen, iyi güzel - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖGETÜRK: (Tür) Er - Akıllı, bilgili Türk
ÖĞÜN: (Tür) 1 Kendini yücelt, gurur duy 2 Zaman vakit 3 Kez, defa 4 Önde, ileride olan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖĞÜT: (Tür) - Bir kimseye yapması ya da yapmaması gereken şeyler için söylenen söz - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖKE: (Tür) Er - (bkz Öge)
ÖKER: (Tür) Er - Akıllı kimse
ÖKKEŞ: (Ar) Er 1 Erkek örümcek 2 Bir dağ adı
ÖKLÜ: (Tür) Er - Akıllı
ÖKMEN: (Tür) Er - Akıllı, zeki, bilgili kimse
ÖKMENER: (Tür) Er - Akıllı, bilgili kimse
ÖKTEM: (Tür) Er - Güçlü, onurlu, gösterişli, korkusuz
ÖKTEMER: (Tür) Er - (bkz Öktem)
ÖKTEN: (Tür) Er - Akıllı, bilgili, fazıl, kahraman, cesur
ÖKTÜRK: (Tür) Er - Akıllı, güçlü Türk
ÖMER: (Ar) Er - İslam Devleti'nin II Halifesi Ömer b Hattab Dünya durdukça adaletinden dolayı ondan bahsedilecek Cennetle müjdelenmiştir Hak ile Batılı çok iyi ayırt edebilen bir alim olduğu için Ömeru'1-Faruk adını almıştır
ÖMÜR: (Ar) 1 Hayat müddeti, yaşama süresi 2 Hayat, dirilik - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖMÜRAL: (ati) Er - Uzun ömürlü ol
ÖMÜRCAN: (ati) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNAL: (Tür) Er - İleri git, lider ol anlamında
ÖNAY: (Tür) - Ayın ilk günlerindeki hali, hilal - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNAYDIN: (Tür) Ka - Ön aydın
ÖNCEL: (Tür) 1 Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse 2 Bizden önce yaşamış olanlar -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNCÜBAY: (Tür) Er - Klavuz, rehber, önder kişi
ÖNDER: (Tür) - Bir davada, fikri siyasi bir harekette önde giden, önayak olan, kitleyi idare eden kimse, lider, şef - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNEL: (Tür) - Bir işin tamamlanması için verilen süre, vade, mühlet -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNEN: (Tür) - Hak, adalet - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNER: (Tür) 1 Önde gelen, başta gelen 2 Yön 3 Sıra - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNGAY: (Tür) - Jüpiter gezegeni -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNGEL: (Tür) Er - Ağır başlı
ONGEN: (Tür) - Basan, zafer - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNGÜ: (Tür) Er 1 İlk, önce, önceki 2 Direnme, inat
ÖNGÜL: (Tür) 1 Direnen, inatçı kimse 2 Ön ayak olan, teşvik eden 3 Kılavuz - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖNGÜT: (Tür) Er 1 Saklanarak yanaşma, izinden yürüme 2 Hücum etmek için elverişli yer
ÖNKAL: (Tür) Er - Ön kal
ÖNNUR: (Tür) Ka - Ön nur
ÖNSAL: (Tür) Er - Ön sal
ÖNSOY: (Tür) Er - İlk soy
ÖNÜR: (Tür) - Kendinden önceki, eski Öne geçen, ileriye giden - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖREN: (Tür) 1 Eski yapı ya da kent kalıntısı 2 Şehir kent Köy 3 Bitek ova 4 Ormanlık yer - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖRENEL: (Tür) Er - Cömert ve geniş el
ÖRENER: (Tür) Er - Geniş, güven veren yiğit
ÖRENGÜL: (Tür) Er - Yaban gülü
ÖRGEN: (Tür) Er 1 Organ 2 İnce halat, urgan
ORSAN: (Tür) Er - Yüce adı olan
ÖRSEL: (Tür) Er - Ör sel
ÖTÜKEN: (Tür) Er 1 Oğuz destanında Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık kutsal bölge 2 Moğolca'da yer Tanrıçası - İsim olarak kullanılmaz
ÖVEÇ: (Tür) Er - 2, 3 yaşındaki erkek koyun
ÖVÜNÇ: (Tür) - Övünmeye yol açan, övünülecek şey - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖYMEN: (Tür) Er - Evcimen, evine bağlı
ÖZ: (Tür) 1 Bir kimsenin betiği, manevi varlığı 2 Bir şeyin temel öğesi 3 Kan bağı ile bağlı olan 4 Katıksız, an 5 Çay, dere - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZAK: (Tür) Er - Öz ak Özü temiz, doğru kimse
ÖZAKAN: (Tür) Er - Öz akan
ÖZAKAY: (Tür) - Öz akay Özü temiz kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZAKIN: (Tür) Er - Öz akın
ÖZAKINCI: (Tür) Er - Öz akıncı
ÖZAKTUĞ: (Tür) Er - Beyaz tuğ
ÖZAL: (Tür) Er - Öz al
ÖZALP: (Tür) Er - Özünde yiğit olan kimse
ÖZALPMAN: (Tür) Er - Özünde yiğit olan kimse
ÖZALPSAN: (Tür) Er - Yiğitliğiyle tanınan kimse
ÖZALTAN: (Tür) - Sabah seher vöaktinde göğün kızıllaşarak aydınlanması - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZALTAY: (Tür) Er - Altaylara mensup Öztürk
ÖZALTIN: (Tür) - Özü altın gibi değerli olan kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZALTUĞ: (Tür) Er - Kırmızı tuğ
ÖZAN: (Tür) Ka - Öz an
ÖZARI: (Tür) - Arı gibi çalışkan kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZARKIN: (Tür) Er - Öz arkın
ÖZASLAN: (Tür) Er - Aslan gibi güçlü, soylu kimse
ÖZATA: (Tür) Er - Ata ve Öz kelimelerinden birleşik isim
ÖZATAY: (Tür) Er - Özü herkesçe tanınan kimse
ÖZAY: (Tür) - Özü ay gibi temiz, parlak, aydınlık kimse

ÖZAYDIN: (Tür) - Özü temiz, aydınlık kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBAL: (Tür) Er - Balın özü - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBALA: (Tür) Er - Öz çocuk
ÖZBAŞ: (Tür) Er - Öz baş
ÖZBAŞAK: (Tür) Ka - Öz başak
ÖZBATU: (Tür) Er - Öz batu
ÖZBAY: (Tür) Er - Yiğit, Türk Alpi
ÖZBEK: (Tür) 1 Yiğit, cesur, özü güçlü 2 Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan olan kimse 3 Dere, çay - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBEKKAN: (Tür) Er - Özbek soyundan gelen
ÖZBEN: (Tür) - Soyluluk ve asalette öz, temel - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBERK: (afi) Er - Özü güçlü kimse
ÖZBEY: (Tür) Er - (bkz Özbay)
ÖZBİL: (Tür) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBİLEK: (Tür) - Güçlü bilek -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBİLEN: (Tür) - Kendisi bilen, kendiliğinden bilen - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBİLGE: (Tür) - Bilgelik taşıyan Doğasında bilgelik bulunan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBİLGİN: (Tür) - Öz bilgin - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBİLİR: (Tür) - Asıl bilgiye ulaşan, temel bilgi sahibi - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZBİR: (Tür) Er - Soy, temel, asıl birliği
ÖZBOĞA: (Tür) Er - Öz boğa
ÖZCAN: (Tür) - Candan, samimi, içten - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZCANAN: (tfi) Ka - Kişiye en yakın, sevgili
ÖZCEBE: (Tür) Er - Zırh, cevşen, silah, mühimmat işleriyle uğraşan
ÖZÇAM: (Tür) Er - Öz çam
ÖZÇELİK: (Tür) Er - Özü çelik gibi sert ve güçlü
ÖZÇEVİK: (Tür) Er - Canlı, çevik, hareketli kimse
ÖZÇIN: (Tür) Er - Özü doğru, saf, temiz kimse
ÖZÇINAR: (Tür) Er - Öz çınar
ÖZDAĞ: (Tür) Er - Öz dağ
ÖZDAL: (Tür) - Öz dal - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZDAMAR: (Tür) Er - Öz damar
ÖZDEĞER: (Tür) Er - Bir şeyin gerçek değeri
ÖZDEK: (Tür) Er 1 Temel, esas, kök 2 İç, öz, çekirdek 3 Madde
ÖZDEL: (Tür) - Hediye - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZDEMİR: (Tür) Er - Özü demir gibi güçlü
ÖZDEN: (Tür) 1 Soyca temiz, köleliği olmayan, özgür 2 Özle, özvar-lıkla, gerçekle ilgili 3 Suların geçtiği yer, su geçidi 4 Özsu - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZDENER: (Tür) Er - Özden er
ÖZDEREN: (Tür) Ka - Öz deren
ÖZDEŞ: (Tür) - Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZDİL: (Tür) Er - Gönülden, içten
ÖZDİLEK: (Tür) - Candan dilenen dilek - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZDİLMAÇ: (Tür) Er - Tercüman, çevirmen
ÖZDİNÇ: (Tür) Er - Özlü, canlı, dinç olan kimse
ÖZDİNÇER: (Tür) Er - Özü canlı, dinç olan kimse
ÖZDOĞA: (Tür) Er - Gerçek, bozulmamış tabiat
ÖZDOĞAL: (Tür) Er - Öz doğal
ÖZDOĞAN: (Tür) Er - Öz doğan
ÖZDOĞRU: (Tür) Er - Özünden temiz, dürüst kimse
ÖZDORU: (Tür) Er - Öz doru
ÖZDORUK: (Tür) Er - Zirve Yüksek şahsiyet
ÖZDURAN: (Tür) Er - Öz duran
ÖZDURDU: (Tür) Er - Öz durdu
ÖZDURU: (Tür) Er - Özü duru, katıksız olan
ÖZEK: (Tür) 1 Güç 2 Çalışkan 3 Küçük dere 4 Ağacın, bitkinin özü, içi Bitki filizi 5 Bir şeyin ortası 6 Sel yarıntısı - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZEKAN: (Tür) Er - Öze kan
ÖZEL: (Tür) - Öz el l Yalnız bir kişiye, bir şeye ait ya da ilişkin olan Devlete değil, kişiye ait olan 2 Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZEN: (Tür) 1 Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba 2 İçerlek, tam orta, en içeride olan 3 İlk söz 4 Bir birine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara Dere, ırmak -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZENAY: (Tür) Ka - Özen ay
ÖZENDER: (Tür) Er - Ender bulunan yaratılışta olan, değerli
ÖZENGİN: (Tür) Er - Özü engin, geniş ve derin
ÖZENGÜL: (Tür,) Ka - Özen gül
ÖZENİR: (Tür) Ka - Çaba gösteren, en iyisini yapmaya çalışan
ÖZENLİ: (Tür) Er - Özenle çalışan kimse
ÖZER: (Tür) - Yiğit, doğru kimse -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZERCAN: (Tür) Er - Özer can
ÖZERDAL: (Tür) Er - Öz er dal
ÖZERDEM: (Tür) Er - Bütün erdemleri özünde toplayan
ÖZERDİM: (Tür) Er - Özüne erdim, ulaştım
ÖZERDİNÇ: (Tür) Er - Özünde canlı, dinç olan erkek
ÖZEREK: (Tür) Er - Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey
ÖZERHAN: (Tür) Er - Yiğit, cesur han
ÖZERK: (Tür) Er - Kendi kendini yönetme yetkisi olan
ÖZERKİN: (Tür) Er - Özgür, güçlü kimse
ÖZERKMEN: (Tür) Er � Özünde güçlü olan
ÖZERMAN: (Tür) Er - 1 Bir şeyi çok isteyen 2 Pişmanlık duyan
ÖZEROL: (Tür) Er - Gerçek yiğit ol
ÖZERTAN: (Tür) Er - Öz ertan
ÖZERTEM: (Tür) Er - Özünde erdemli olan
ÖZGE: (Tür) 1 Başka, gayrı, diğer Yabancı, ağyar 2 İyi, güzel 3 İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer, derenin başlangıcı 4 Şakacı 5 Cana yakın, sıcakkanlı 6 Yürekli, gözü pek - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGEBAY: (Tür) Er - İyi, güzel, yürekli erkek
ÖZGEER: (Tür) Er - İyi güzel erkek
ÖZGEN: (Tür) - Özü geniş, rahat, sakin kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGENALP: (Tür) Er - Sakin, ağırbaşlı yiğit
ÖZGENAY: (Tür) - (bkz Özgenay) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGENÇ: (Tür) Er - Öz genç
ÖZGENER: (Tür) Er - (bkz Özgenalp)
ÖZGER: (Tür) - İyi, güzel kimse -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGİRAY: (Tür) Er - Kuvvetli, kudretli yiğit Kırım hanlarının kullandığı isimlerden
ÖZGÜ: (Tür) 1 Kutsal 2 Özellikle birine ya da bir şeye ait olan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGÜÇ: (Tür) Er - Temel güç Ana kuvvet
ÖZGÜL: (Tür) Ka 1 Özü gül gibi olan 2 Özellikle bir türe ait olan
ÖZGÜLAY: (Tür) Ka - Öz gül ay
ÖZGÜLEÇ: (Tür) - Güler yüzlü, içten gülen kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGÜLER: (Tür) Ka - Öz güler
ÖZGÜLÜM: (Tür) Ka - Öz gülüm
ÖZGÜN: (Tür) - Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGÜNAY: (Tür) Özgün ay - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGÜNEL: (Tür) Ka - Üstün, kerem sahibi cömert el
ÖZGÜNER: (Tür) Er - Öz güner
ÖZGÜNEŞ: (Tür) - Güneş gibi parlak ve kapsamlı - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGÜR: (Tür) 1 Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gücü olan 2 Tutuklu olmayan, hür Başkasının kölesi olmayan Bağımsız - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZGÜRCAN: (Tür) Er - Özgürlüğüne düşkün kimse
ÖZGÜREL: (Tür) Er - Özgür davranan kimse
ÖZGÜVEN: (Tür) - Kendine güve*nen - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZHAKAN: (Tür) Er - Hakan soyundan gelen
ÖZHAN: (Tür) Er - Hükümdar soyundan gelen
ÖZİL: (Tür) - Gerçek ülke - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZİLHAN: (Tür) Er - Ülkenin hanı, reisi
ÖZİLTER: (Tür) Er - Yurdun gerçek savunucusu, koruyucusu
ÖZİNAL: (Tür) Er - Gerçek arkadaş, dost
ÖZİNAN: (Tür) - Özden gelen inanç, iman - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZKAN: (Tür) Er - Temiz kan, soylu kimse
ÖZKAR: (Tür) Er - Öz kar
ÖZKAYA: (Tür) Er - Öz kaya
ÖZKAYRA: (Tür) Er - İçten gelen bağış, iyilik
ÖZKE: (Tür) - Sağlam, sağlıklı Temiz yürekli - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZKENT: (Tür) Er - Öz kent
ÖZKER: (Tür) Er - Sağlam, temiz yürekli er
ÖZKOÇ: (Tür) Er - Cesur, savaşkan yapılı
ÖZKÖK: (Tür) Er 1 Esas, temel, kaynak 2 Neslin geldiği soy ağacı
ÖZKUL: (Tür) Er - Gerçek kul Hakkıyla ibadet eden kul
ÖZKURT: (Tür) Er - Öz kurt
ÖZKUT: (Tür) Er - Kutsanmış, kadr sahibi
ÖZKUTAL: (Tür) Er - Gerçek mutluluk senin olsun
ÖZKUTAY: (Tür) Er - Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan
ÖZKUTLU: (Tür) Er - Kutlu olan şeyin kendisi Özü kutlu, uğurlu olan
ÖZKUTSAL: (Tür) Er - Öz kutsal
ÖZLEK: (Tür) 1 Toprağın özlü, verimli yeri 2 Zaman 3 Doğa üstü güç, felek - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZLEM: (Tür) Ka - Yeniden görme, tekrar kavuşma arzusu, hasret tahassür Bir şeye karşı duyulan istek, meyil
ÖZLEN: (Tür) 1 Su kaynağı Küçük dere 2 Ağaç kökü 3 Özlenecek kadar sevilen bir kişi ol - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZLÜ: (Tür) Er 1 Özü benliği olan 2 İçten gerçek 3 Verimli
ÖZLÜER: (Tür) Er - Şahsiyet sahibi, olgun kişi

ÖZMEN: (Tür) - Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZMERT: (Tür) Er - Mert yapılı
ÖZMUT: (Tür) Er - Yapısında mutluluk olan
ÖZNUR: (Tür) - Özü ışıklı, aydınlık kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZOĞUL: (Tür) Er - Öz oğul
ÖZOĞUZ: (Tür) Er - Oğuz'a mensup Oğuz'a ait
ÖZOK: (Tür) Er - Özü ok gibi güçlü olan
ÖZOL: (Tür) Er - Özün değişmesin, göründüğün gibi ol
ÖZOZAN: (Tür) Er - Gerçek şair
ÖZÖĞE: (Tür) Er - Bir şeyin aslı, özü
ÖZÖNDER: (Tür) Er - Gerçek önder
ÖZÖZ: (Tür) - Gönlü geniş kimse -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZPALA: (Tür) Er - Pala gibi sert ve keskin kişilikli
ÖZPEKER: (Tür) Er - Özünde çok güçlü olan yiğit
ÖZPINAR: (Tür) - Öz pınar - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZPOLAT: (Tür) Er - Özü çelik gibi sağlam olan
ÖZPULAT: (Tür) - (bkz Özpolat)
ÖZSAN: (Tür) - Adı duyulmuş ünlü - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZSEL: (Tür) - Özle ilgili, öze ilişkin - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZSELEN: (Tür) - Gerçek haber -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZSEVİ: (Tür) - İçten gelen sevgi -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZSU: (Tür) - Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZSUNGUR: (Tür) Er - Sakin, soğukkanlı yapısı olan
ÖZSÜ: (Tür) Er - Gerçek asker Askeri kişilik ve yapı sahibi
ÖZSÜER: (Tür) Er - (bkz Özsü)
ÖZŞAHİN: (Tür) Er - Şahin gibi güçlü, atak, çabuk yapılı
ÖZŞAN: (Tür) Er - Öz şan
ÖZŞEN: (Tür) Er - Şen yapılı
ÖZTAN: (Tür) Er - Karanlığı bitiren, aydın başlangıç
ÖZTANIR: (Tür) Er - Gerçeği ayırabilen
ÖZTARHAN: (Tür) Er - 1 Büyük nüfuz sahibi 2 Komutan, han 3 Toprak zengini - (bkz Tarhan)
ÖZTAŞ: (Tür) Er - Öz taş
ÖZTAY: (Tür) Er - Öz tay
ÖZTAYLAN: (Tür) Er - (bkz Taylan)
ÖZTEK: (Tür) Er - Öz tek
ÖZTEKİN: (Tür) Er - Yapısında emniyet ve güven taşıyan
ÖZTEN: (Tür) Ka - Öz ten
ÖZTİMUR: (Tür) Er - Özü demir gibi güçlü
ÖZTİN: (Tür) Er - Ruhun özü Sağlam bir ruh yapısı olan
ÖZTİNEL: (Tür) Er - Öz tinel
ÖZTİNER: (Tür) Er - Ruhsal yönden sağlıklı erkek (bkz Tiner)
ÖZTOYGAR: (Tür) Er - (bkz Toygar)
ÖZTUNA: (Tür) - (bkz Tuna) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZTUNÇ: (Tür) Er - Özü tunç gibi güçlü olan
ÖZÜAK: (Tür) Er - Özü tertemiz olan kişi
ÖZÜDOĞRU: (Tür) Er - Dürüst ve doğruluğu ilke edinen
ÖZÜM: (Tür) - Kardeş gibi tutulup sevilen - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZÜN: (Tür) 1 Hakkıyla kazanılmış ün 2 Şiir - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZÜPEK: (Tür) Er - Ruhen güçlü
ÖZVER: (Tür) Er - Öz ver
ÖZVERDİ: (Tür) Er - Öz verdi
ÖZVEREN: (Tür) Er - Özveride bulunan, fedakar
ÖZVERİ: (Tür) - Bir amaç ya da kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakarlık - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZYAY: (Tür) - Yay gibi çevik ve atılgan yapılı - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZYURT: (Tür) - Anavatan, anayurt - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZYUVA: (Tür) - Ata evi, dönülecek asıl yer - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ÖZYÜREK: (Tür) Er - Güçlü korkusuz

P

PADİŞAH: (Fars) - Hükümdar
PAHA: (Tür) - Değer, fîat, eder, tutar - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PAKALIN: (fti) Er - Dürüst, doğru iyi tanınmış kimseler
PAKAN: (Fars) Er 1 Temizler, anlar 2 Veliler, ermişler, evliya
PAKEL: (fti) Er - İyi işler yapan, doğru kimse
PAKER: (fti) Er - Temiz, dürüst, iyi kimse
PAKİZE: (Fars) Ka - Temiz, saf, halis, lekesiz
PAKKAN: (fti) Er - Temiz soydan gelen kimse
PAKSAN: (fti) Er - Temiz, doğru namuslu tanınmış kimse
PAKSOY: (fti) Er - Temiz soydan gelen
PAKSU: (fti) Er - Temiz su Billur gibi arı duru, şahsiyetli
PAKSÜT: (fıi) Er - Sütü temiz
PALA: (Tür) Er - Kısa ve geniş kılıç
PALATEKİN: (Tür) Er - Emniyet, güven ve cesaret telkin eden kişi
PALATİMUR: (Tür) Er - Demir pala Sert ve katı yapılı, güçlü
PALAY: (Fars) Er - Yedek at
PALAZ: (Tür) Er 1 Kimi kuş yavrularının civcivlikten sonraki durumu 2 Güzel, canlı, gürbüz, şişman 3 Dağınık
PALMİYE: (Fran) Ka - Süs olarak kullanılan bir nevi hurma ağacı
PAMİR: (Tür) Er 1 Orta Asya'da yükseltisi 7000 m'yi geçen yüksek dağlık külle 2 (Fars) Dünyanın çatısı
PAMİRHAN: (Tür) Er - Pamir han
PAPATYA: (Tür) Ka - İlkbaharda çiçek açan, taç yapraklı, beyaz, ortası sarı kümeçli bir kır çiçeği
PARLA: (Tür) Ka 1 Işık saç, ışılda 2 Ün kazan, tanın
PARLAK: (Tür) Ka 1 Parlayan, ışıldayan Temiz 2 Çok başarılı
PARLANUR: (Tür) Ka - Nur gibi parla Parla nur
PARLAR: (Tür) Ka - Işık saçar, ışıldar, aydınlık verir
PARSA: (Fars) Er 1 Sofu, dinine bağlı 2 İffetli, namuslu, temiz, doğru
PARSBAY: (fti) Er - Pars gibi güçlü ve çevik
PARSHAN: ( fti) Er - (bkz Parsbay)
PARSKAN: ( fti) Er - Kanında atılganlık, cesaret ve saldırganlık taşıyan
PAŞA: (Tür) Er 1 Osmanlı devletinde yüksek rütbeli askerlere verilen unvan General 2Uslu, ağırbaşlı
PAYAM: (Tür) Er - Badem
PAYAN: (Fars) - Son nihayet Uç, kenar - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PAYE: (Fars) 1 Aşama, rütbe, derece 2 Basamak, merdiven basamağı 3 İkizlerin bir yıldızı, cevza burcu -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PAYİDAR: (Fars) 1 Saygın, rütbeli 2 Sağlam, sürekli - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PAYİZ: (Fars) Er - Güz, sonbahar Yaşlılık
PAYZEN: (Fars) Er 1 Tutsak, esir Suçlu Ayağına pranga vurulmuş kimse 2 Rençber
PAZVANTI: (Fars) Er - Osmanlı devletinde, Rumeli bölgesinde gece bekçilerine verilen ad
PEDÜK: (Tür) Er - Yüce, yüksek
PEHLEVİ: (Fars) Er 1 Şehir 2 Kahraman, yiğit
PEHLİVAN: (Fars) Er 1 Güreşçi 2 Boylu boslu, iri yan, güçlü kimse, yiğit
PEKAL: (Tür) Er - Pek al
PEKALP: (Tür) Er - Güçlü, sert, kahraman yiğit
PEKART: (Tür) Er - Sağlam dönülmez yemin Pek ant
PEKAY: (Tür) Ka - Pek ay
PEKDEĞER: (Tür) - Çok değerli, çok kıymetli - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PEKDEMİR: (Tür) Er - Sert, sağlam, demir gibi
PEKEL: (Tür) Er - Güçlü el Pek el
PEKER: (Tür) Er - Güçlü kimse Gözüpek, cesur yapılı
PEKERGİN: (Tür) Er - Olgun kimse
PEKGÖZ: (Tür) Er - Cesur, yiğit
PEKİN: (Tür) Er - Üzerinde kuşku duyulmayan, kesinlikle bilinen, kesin
PEKİNER: (Tür) Er - (bkz Pekin)
PEKİNTÜRK: (Tür) Er - Pekin Türk
PEKKAN: (Tür) Ka - Sağlam temiz kandan gelen Soylu
PEKOL: (Tür) Er - Sert, sağlam, dayanıklı ol
PEKÖZ: (Tür) - Özü sağlam kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PEKŞEN: (Tür) - Neşeli, şen-şakrak, mutlu kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PEKTAŞI: (Tür) Er - Güçlü, sert taş
PEKTAY: (Tür) Er - Güçlü, sağlam tay
PEKTÜRK: (Tür) Er - Sağlam ve güçlü Türk
PEKÜN: (Tür) Er - Tanınmış güçlü isim
PEKÜSTÜN: (Tür) Er - Çok üstün, üstünlükte en iyi seviyede olan
PELİN: (Tür) Ka - Birleşikgillerden, keskin ve güzel kokulu, bir çeşit bitki
PELİT: (Tür) - Çınar, meşe vb ağaçların meyvesi - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PEMBE: (Tür) Ka - Beyaz ve kırmızının karışmasından oluşan açık renk
PEMBEGÜL: (Tür) Ka - Pembe gül
PERÇEM: (Fars) Ka 1 Kâkül Yele 2 Mızrak, bayrak gibi şeylerin başlarına konan püskül
PERDAH: (Fars) Er 1 Cila, parlaklık, parlama Parlatma, parlaklık verme 2 Budanmış asmadan yeni süren çubuk
PEREN: (Fars) Ka - Ülker yıldızı, pervin, Süreyya
PERİ: (Fars) Ka 1 Dişi cin (güzel ve iyilik severlik sembolü olarak kabul edilirler) 2 Güzel kadın veya kız
PERİCAN: (Fars) Ka - (bkz Peri)
PERİDE: (Fars) Ka - Uçmuş, soluk, solmuş
PERİHAN: (Fars) Ka - Peri padişahı Büyücü
PERİNÇEK: (Tür) Er - Özverili, fedakar, sadık
PERİRU: (Fars) Ka - Peri yüzlü, çok güzel
PERİVEŞ: (Fars) Ka - Peri gibi, çok güzel
PERİZ: (Fars) Er 1 Bağırma, haykırma 2 Su kenarında yetişen yeşil saz, ot
PERİZAT: (Fars) Ka 1 Peri çocuğu 2 Güzel, çok güzel
PERİZE: (Fars) Ka 1 Kırmızı altın 2 Ateşte pişirilen ekmek
PERK: (Tür) Er - Katı, sert, güçlü berk
PERKEL: (Tür) Er - Güçlü er
PERKER: (Tür) Er - Güçlü kimse
PERKİN: (Tür) Er - Çok güçlü kuvvetli, sağlam kimse
PERMUN: (Fars) Ka - Bezek, süs
PERRAN: (Fars) Ka - Uçan, uçucu
PERRİN: (Fars) Ka - Nezaket, nazlılık
PERTAV: (Fars) Er 1 Atılma, sıçrama 2 Uzağa düşen ok
PERTEV: (Fars) Er - Işık Parlaklık
PERVA: (Fars) 1 Korku Çekingenlik 2 İlgi, bağ
PERVER: (Fars) Er - Besleyen, besleyici, yetiştiren, yetiştirici, koruyan, terbiye eden
PERVİN: (Fars) Ka - Ülker süreyya
PERVİZ: (Fars) Er 1 Üstün 2 Elek Süzgeç 3 Balık 4 Güzellik Cilve 5 İran hükümdarı Hüsrev'in lakabı
PESEN: (Tür) Kırağı, çiğ Sis İnce ince yağan kar, çisenti - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PESENT: (Fars) Ka 1 Beğenen, beğenmiş Beğenme, seçme 2 Esmerleşmiş 3 Altın, mat altın
PESİN: (Fars) - Sonraki, en son -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PEŞİN: (Fars) Er - Keykubat'ın üçüncü oğlu
PEŞREV: (Fars) Er 1 Türk müziğinin en meşhur saz eseri formu 2 Güreşten önce güreşçilerin yaptıkları gösteri
PETEK: (Tür) Ka 1 Kovanda arıların içine bal yaptıkları göz, mum tekerleği Kovan 2 Minarenin şerefe ile külah arasındaki kısmı Bacalarda külahın altındaki çıkıntılı kısım
PEYAM: (Fars) Er - Haber, başkasından alınan bilgi, nebe
PEYAMİ: (Fars) Er - Haberle, bilgi ile ilgili
PEYDA: (Fars) Ka - Meydanda açıkta Hazır, mevcut
PEYGAMBER: (Fars) - Allah tarafından kullarına haber götürmekle görevlendirilmiş seçkin insan Nebi, Rasul - Yalnız Peygamberlere mahsus bir isimdir
PEYKAN: (Fars) Er - Temren, başak, okun ucundaki sivri demir
PEYKE: (Fars) Ka - Kuru kanepe, tahta sedir
PEYKER: (Fars) Ka - Yüz, surat
PEYMA: (Fars) Ka - Ölçen, ölçücü
PEYMAN: (Fars) Er - Yemin, and, ahd
PEYMANE: (Fars) Ka - Büyük kadeh, şarap bardağı
PEYREV: (Fars) - Ardı sıra giden Arkasından giden, izinden yürüyen -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
PEYZAJ: (Fran) Ka - Kır resmi
PINAR: (Tür) Ka - Yerden kaynayıp çıkan su, kaynak, çeşme Bir suyun çıktığı yer, su başı Kaynak suyunun devamlı aktığı yer
PIRILTI: (Tür) Ka - Parıldayan şeyin çıkardığı ışık Anlık ışık geçişi
PIRLANTA: (hal) Ka - Değerli bir tür elmas
PIRNAL: (Tür) Ka - Meşe ağacı çalısı
PITIRCA: (Tür) Ka - Koyu pembe renkli bir bahar çiçeği
PİNHAN: (Fars) Ka - Gizli
PİRANE: (Fars) Er - Yaşlılara yakışır şekilde, olgunca tavır
PİRAYE: (Fars) Ka - Süs, zinet
PİRUZ: (Fars) Er - Kutlu, hayırlı, uğurlu
PİRUZE: (Fars) Ka - Mavi renkli ve değerli bir süs taşı
PİYALE: (Fars) Ka - Kadeh, şarap bardağı
PLATİN: (Lat) Ka - Beyaz ve çok değerli bir maden
POLAT: (Fars) Er - Çelik Güç, kuvvet
POLATALP: (Tür) Er - Çelik gibi güçlü yiğit
POLATHAN: (Tür) Er - (bkz Polatalp)
POLATKAN: (Tür) Er - Çelik gibi güçlü soydan gelen
POLATKILIÇ: (Tür) Er - İyi cins çelikten yapılma kılıç
POYRAZ: (Yun) 1 Kuzeydoğudan esen soğuk rüzgar 2 Kuzey � Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
POZAN: (Tür) Er - Üzüm bağı
PÜRÇEK: (Tür) Ka - Şakaklardan sarkan saç, zülüf Ağaç ve bitkilerin saçak gibi ince kökleri Oya, püskül, saçak
PÜRÇİN: (Fars) Ka - Çok düşünceli, öfkeli Kırışık
PÜRDİL: (Fars) Er - Yürekli, cesur
PÜREN: (Tür) Ka - Kimi ağaçlarda yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak Çalılık ve sık otlu yerler Sarı, kırmızı, çiçek açan ufak yapraklı anların çok sevdiği bir tür ot Meşe ağacı filizi
PÜRFER: (Fars) Ka - Çok parlak, aydınlık
PÜSER: (Fars) Er - Oğul, erkek çocuk

R

RABBANİ: (Ar) Er 1 Allahla ilgili 2 Kendini bütün varlığıyla Allah'a teslim eden Putçu inanıştan uzak, şalin amel işleyen, Allah'tan geleni kabul edip, O'nun dinine muhalif olana karşı çıkan
RABIT: (Ar) Er - Rabteden, bağlayan, birleştiren Nefsini dünyadan menedip ahirete bağlamış olan
RABITA: (Ar) Ka 1 İki şeyi birbirine bağlayan şey, bağ 2 Münasebet, ilgi 3 Bağlılık, mensub olma 4 Sıra, tertip, usul, düzen
RABİ: (Ar) Er - Dördüncü
RABİA: (Ar) Ka 1 Dördüncü Saatteki salisenin 2 Tanzimattan sonra memurlukta kolağası derecesinde bir rütbe 3 Ünlü kadın mutasavvuf
RABİH: (Ar) Er - Yararlı, kazançlı, karlı
RÂCİ: (Ar) 1 Rica eden, yalvaran, dileyen 2 Dönen, geri gelen 3 Nis-bet ve ilgisi bulunan, dokunan
RACİFE: (Ar) Ka - Sur'un kıyamette bütün canlıları öldürecek olan ilk üflenişi
RACİH: (Ar) Er - Değerli, üstün Fıkıhta: Delil ve Burhanların tercihinde delili öncelik kazanan taraf
RACİYE: (Ar) Ka 1 Rica eden, yalvaran 2 Umutlu
RADİ: (Ar) Er - Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren
RADİFE: (Ar) Ka - Kıyamette üfürülecek surun ikincisi
RADİYE: (Ar) Ka - Rıza gösteren, kabul eden, boyun eğen
RAFET: (Ar) Er - Acıma, merhamet etme, esirgeme anlamında Kur'an-ı Kerim'de Nur suresi 2 ayet Hadid suresi 27 ayette geçmekledir
RAFEDDİN: (Ar) Er - İslam dininin vermiş olduğu acıma, esirgeme duygusu - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
RAFIZ: (Ar) Er - Bırakan, salıveren
RÂFİ: (Ar) Er - Kaldıran, yücelten, yükselten Allah'ın isimlerinden, (bkz Abdürrafi') Rafi' b Hadic, sahabeden
RAFİA: (Ar) Ka - Her çeşit ayaklık ve destek
RAFİH: (Ar) Er - Rahat ve huzurlu yaşayan
RAĞIB: (Ar) Er - Arzulu, isteyen, rağbet eden - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır
RAĞİBE: (Ar) Ka - (bkz Rağıb)
RAĞBET: (Ar) Ka - İstek, arzu İstekle karşılama
RAHATEFZA: (afi) - Rahat artıran Türk müziğinin bileşik makamlarından - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
RAHDAN: (Fars) Er - Yol bilen
RAHE: (Ar) Ka - Avuç içi, el ayası
RAHİ: (Ar) Er - Rahat, huzurlu, dingin
RAHİLE: (Ar) Ka - Rahat, sakin
RAHİM: (Ar) Er - Esirgeyen, acıyan, koruyan, merhametli Kur'an'da 220 yerde zikredilmiştir Allah'ın isimlerinden, (bkz Abdürrahim)
RAHİME: (Ar) Ka - Hafif sesli, latif konuşan kadın demektir, (bkz Rahim)
RAHİYE: (Ar) Ka - Bal arısı
RAHMAN: (Ar) Er - Bütün canlılara merhamet eden, koruyan Kur'an-ı Kerim'de 55'ten fazla yerde zikredilmiştir Yine Kur'an-ı Kerim'in 55 suresinin adıdır - Allah'ın isimlerinden "abd" takısı alarak isim olarak kullanılır, (bkz Abdürrahman)
RAHMANİ: (Ar) Er - Allah'tan gelen, kutsal, Allah'a özgü
RAHMET: (Ar) - Acıma, esirgeme, koruma, yarlığama - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
RAHMETİ: (Ar) Er - Rahmetle ilgili
RAHMETULLAH: (Ar) Er - Allah'ın esirgemesi, koruması
RAHMİ (Ar) Er - Acımayla ilgili
RAHMİYE: (Ar) Ka - (bkz Rahmi)
RAHŞAN: (Fars) Ka - Parıltılı Işıltı
RAHŞENDE: (Fars) Ka - Parıldayan, parıldayıcı
RAİD: (Ar) Er - Gürleyen, gürüldeyen
RAİDE: (Ar) Ka - Gürleyen bulut
RAİF: (Ar) Er - Acıması olan, merhametli
RAİFE: (Ar) Ka - (bkz Raif)
RAİK: (Ar) Er - Sade, saf, halis
RAİKA: (Ar) Ka - Sade, saf, katışıksız
RAKIM: (Ar) Er - Yazan, çizen -Yükselti
RAKİ: (Ar) Er - Namazda eğilen, rüku' eden Kur'an-ı Kerim'de 4 yerde bu anlamda zikredilmiştir
RAKÎB: (Ar) Er - Herhangi bir alanda üstünlük sağlamaya çalışan taraflardan herbiri Koruyucu "Görüp gözeten" Allah'ın isimlerinden
RAKİD: (Ar) Er - Hareketsiz, durgun, yavaş
RAKİDE: (Ar) Ka - Durgun, sessiz, hareketsiz
RAKİK: (Ar) Er 1 İnce Yufka yürekli 2 Köle veya cariye
RAKİKA: (Ar) Ka - (bkz Rakik)
RAM: (Fars) Er - İtaat eden, boyun eğen, kendisini başkasının emrine bırakan -İki isimlerde kullanılır Ramcan, Ramcanan gibi
RAMAZAN: (Ar) Er - Hicri (kameri) ayların dokuzuncusu, oruç ayı Kur'an'da Bakara suresi 185 ayette ismi geçen ay ismi
RAMİ: (Ar) Er - Atan, atıcı
RAMİYE: (Ar) Ka - (bkz Rami)
RAMİZ: (Ar) Er 1 Akıllı, zeki 2 İşaretlerle simgelerle gösteren
RAMİZE: (Ar) Ka - (bkz Ramiz)
RÂNÂ: (Ar) Ka 1 Güzel, hoş latif, parlak Çok iyi, çok ala 2 Arapça'da "er'an" kelimesinin mücnnesi olup "ahmak, sünepe kadın" demektir Erkek adı olarak da kullanılır
RASÂFET: (Ar) Ka - Sağlamlık, dayanıklılık
RASÂNET: (Ar) Ka - Sağlamlık, dayanıklılık, melanet
RASİ: (Ar) Er - Kımıldamayan, oynamayan, sabit Lenger atmış olan, demir üzerinde bulunan gemi
RASİA: (Ar) Ka - Kabara Kabara gibi yer yer konulan süs
RASİF: (Ar) Er 1 Sağlam dayanıklı 2 Denizin yüzüne çıkmış kayalar 3 Taş, temel, rıhtım
RASİFE: (Ar) Ka - Rıhtım, su içine yapılan set
RASİH: (Ar) Er 1 Sağlam, temeli güçlü, dayanıklı 2 Bir bilimde, özellikle din alanında çok derinleşmiş olan (kimse) Kur'an'da Rasihûn olarak geçer
RASİHA: (Ar) Ka - (bkz Rasih)
RÂSİM: (Ar) Er - Resim yapan
RÂSİME: (Ar) Ka 1 Âdet, töre Merasim, tören 2 Formalite
RASİN: (Ar) Er - Sağlam, dayanıklı, güçlü
RASİYE: (Ar) Ka - Büyük dağ
RAST: (Fars) 1 Sağ 2 Haklı, doğru Uygunluk 3 Türk müziğinin en eski makamlarından - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
RASTAN: (Fars) Er - Doğru olanlar, haklı olanlar, haklılar
RASTBİN: (Fars) - Herşeyin doğrusunu gören - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
RASTİ: (Fars) Er - Doğruluk, gerçeklik, istikamet
RASTKÂR: (Fars) Er - Doğru adam
RAŞAN: (Ar) Ka - Titreme, titreyiş
RAŞİD: (Ar) Er 1 Olgun, ergin, akıllı 2 Doğru yolda olan 3 Hak din olan İslam'ı kabul eden Kur'an'da Hucurat suresi ayet 7'de geçmektedir Ayrıca 4 halife için Raşid halifeler denmiştir - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
RAŞİDE: (Ar) Ka - (bkz Raşid)
RATİB: (Ar) Er 1 Sıralayan, düzenleyen (kimse) 2 Sabit, sağlam, yerleşmiş - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır
RATİBE: (Ar) Ka - (bkz Ratib)
RAUF: (Ar) Er - Esirgeyen acıyan, çok merhametli - Allah'ın isimlerinden "Abd" takısı alarak kullanılır -(bkz Abdürrauf) Kur'an-ı Kerim'de 10'dan fazla yerde geçmektedir
RAUFE: (Ar) Ka - (bkz Rauf)
RAVEND: (Fars) Er - Kökleri ve sapları ilaç olarak kullanılan karabuğdaygillerden bir bitki
RAVZA: (Ar) Ka - Çimeni, ağacı bol olan yer, bahçe Ravza-i Mutahhara; Rasulullah'ın medfun olduğu mekan
RAYET: (Ar) - Bayrak Sancak -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
RAYİHA: (Ar) Ka - Güzel koku
RAYİHAN: (afi) Er - Han bayrağı, han sancağı
RÂZÎ: (Ar) Er - Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren İslam dünyasında meşhur bir isimdir
RAZİYE: (Ar) Ka - Kabul eden, rıza gösteren, boyun eğen
REBAB: (Fars) Ka 1 Bir çeşit kemençe 2 Arapça'da dostlar anlamına gelir Hz Hüseyin'in hanımının ismidir
REBİ: (Ar) Er - Bahar, ilkyaz
REBİA: (Ar) Ka - (bkz Rebi)
REBİYE: (Ar) Ka 1 Kış sonlarında yapılan ekim 2 Eskiden ozanların bahara girerken büyüklere sundukları kaside
RECA: (Ar) Er - Umut, umma İstek, dilek
RECAİ: (Ar) Er - İsteyen, rica eden, yalvaran Allah'a yalvaran As-hab'ın kullandığı isimlerdendir
RECEP: (Ar) Er 1 Hicri kameri ayların yedincisi, üç ayların ilki 2 Gösterişli, haybetli
REFAH: (Ar) Ka - Bolluk, rahatlık, sıkıntı içinde olmamak
REFAHET: (Ar) Ka - Bolluk, gürlük
REFAKAT: (Ar) Ka - Refildik arkadaşlık, yoldaşlık
REFET: (Ar) Er - Acıma, merhamet etme, esirgeme Kur'an-ı Kerim'de Nur suresi ayet 2 ve ve Hadid suresi 27 ayette geçmektedir
REFETTİN: (Ar) Er - (bkz Rafeddin)
REFHAN: (Ar) Ka - Varlık içinde yaşayan
REFİ: (Ar) Er - Yüksek, yüce, saygın
REFİA: (Ar) Ka - (bkz Refı)
REFİG: (Ar) Er - Bolluk ve rahat içinde geçinen
REFİH: (Ar) Er - (bkz Refhan)
REFİHA: (Ar) Ka - (bkz Refih)
REFİK: (Ar) Er 1 Arkadaş, yol arkadaşı, yoldaş Muavin, yardımcı 2 Koca 3 Ortak 4 Mesleğe yeni giren kimsenin rehber olarak tanıdığı kişi Kur'an'da geçen bir isimdir
REFİKA: (Ar) Ka - Eş, kan, zevce