Cengiz Numanoğlu

Ey Azrail ! Bilirim, bu sözlerim çok yersiz,
Neden böyle ansızın, geliverdin habersiz ?
Ne olurdu üç beş yıl, önce haber verseydin,
Hiç değilse rüyama, bir kerecik girseydin

Aşk, meşk derken dünyadan, bir türlü kopamadım
Senden özür dilerim, hazırlık yapamadım
Görüyorsun yanımda, ne valiz var, ne bavul,
Uykum öyle ağır ki; ne zil duydum , ne davul

Yaşım yetmiş olsa da, gör ki; fıkır fıkırım,
Bu cümbüşlü âlemi, ben nasıl bırakırım?
Hani bir söz vardır ya ; ''Yaş yetmiş, işi bitmiş''
İnan ki; bu bir yalan, bunu diyen halt etmiş

Ey Azrail ! Dur biraz, sana yalvarıyorum;
Yasal haklarım için; bir avukat arıyorum
Hayallerim, düşlerim, yarım kalan işlerim
Estetik yapılacak, daha burnum, dişlerim

Elli yaşımda ancak, voleyi vurabildim,
Hortumlar sayesinde, holdingi kurabildim
Gerçi ucuza verdim, şerefin kilosunu
Ama böyle kazandım, şu uçak filosunu

Ey Azrail ! Ne olur, bozulmasın pazarım
Sana şöyle yüklüce, bir çek bile yazarım
Şu masmavi havuzlu, sarayıma baksana,
O daracık mezarda, yazık olmaz mı bana?

Bazen çoluk çocuğa, içimden kızıyorum,
Ölmemi bekliyorlar, inan ki; seziyorum
Arkamdan göstermelik, iki damla gözyaşı,
Bir de şöyle büyükçe, yaldızlı mezar taşı

Tahmin ediyorum ki; mevlid de okuturlar,
Ortalığı birazcık, gülsuyu kokuturlar
Araya reklam konur; bir ilahi aryası,
Mevlid bitince başlar, dedi-kodu furyası

Etlerim, kemiklerim, didik didik edilir,
Ben az gelirsem eğer, köklerime gidilir
Ey Azrail ! İnan ki, hazırlığım yok daha,
Hele şu din konusu çok karışık bir saha

Bazı büyük abiler, köşeleri tuttular,
İrtica diye diye, beni de korkuttular
İlâhiyat adına; ekranda iki kaçık;
Kimlerin kuklaları oldukları apaçık

Alim zalim karıştı, renkleri seçilmiyor,
Velisiz kaldı sokak; deliden geçilmiyor
Bu cinnet kervanına, kocabaşlar dahiller,
Tuz bozulmuş, ne yapsın bizim gibi cahiller?

Henüz daha gündemde, ne oruç var, ne zekat,
Ne Kur'an'la tanıştım, ne de kıldım bir rekat
Gönül desen, henüz genç, daha haccım duruyor,
Nerde bir taze görsem, kalbim küt küt vuruyor

Edemedim bir türlü, şu nefsimi terbiye,
Ortalıkta ne görse; tutturuyor ver diye
Ey Azrail ! Bilirim, gelince beklemezsin,
Tükenen vadelere, saniye eklemezsin

Bu satırlar boş geçen, bir ömrün hikayesi,
İbret alanlar için, son pişmanlığın sesi
Bilmem ki, bir duvarda, bu mütevazi çaba;
Bir küçücük pencere, açacak mı acaba?

Vefâsız dost için, yanma bu kadar;
Nankörlük, beşerin hamurunda var
Gördüğün yarayı, sen yine de sar;
Kullar bilmese de, Mevlâ bilir ya

Gösteriş düşkünü, süzme cehâlet;
İslâmı etse de, servete âlet,
Üzülme Bu riyâ postunu elbet,
Kullar görmese de, Mevlâ görür ya

El etek öperek, susan dillere;
Rüşvet kapısında, bükük bellere;
Zulmü alkışlayan, gizli ellere;
Kullar yetmese de, Mevlâ yeter ya

Benlik sevdâsıyla, kalem tutana,
Allah'ın hükmüne, hüküm katana,
İşret sofrasında, makam satana;
Kullar sormasa da, Mevlâ sorar ya

Sen ki; bozmadıkça, niyetlerini,
Uzatmaz kalbine, şeytan elini
Temiz alnındaki, ter bedelini;
Kullar vermese de, Mevlâ verir ya

Bir yudumluk hazdır, çöldeki testi,
Kaptırma, şu dünya çarkına postu
Kim demiş ki olmaz; doğrunun dostu?
Kullar olmasa da, Mevlâ olur ya

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Aklansın Ölümün kara düşleri,
Korkuları, umutlara döndürsün
Rahmetinle, her damlası
Cehennemler söndürsün

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Cennetler berâtı inci damlalar,
Secdelerde seller gibi çağlasın
Etrafımda haşre kadar melekler,
Sevinçlerle ağlasın

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Eritsin Buzlarını gafletin,
Gönül ufukları, nûra bürünsün
Açılsın da cehlin kara perdesi,
Gerçek görünsün

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Müjdeler dökülsün, Arş-ı Âlâ'dan,
Hidâyet selleri, sineme dolsun
Her damlası Mahşer Günü
Şâhidim olsun

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Esmâ'ndaki 'Doksandokuz' aşkına,
Semâlardan gufranını indirsin
Hesap günü, titreşirken Mîzan'da,
Hicâbımı dindirsin

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Firdevs Göklerinden, nûr sağnakları,
Dehşet günü, Sırât üzre saçılsın
Sekiz yerden, sekiz cennet kapısı
Bir lâhzada açılsın

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Sabahı beklerken, berzâh gecesi,
Selâm sellerine dönsün köpürsün
Kabir toprağımdan, Mahşere kadar,
Azap kirlerini silsin süpürsün

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî
Arıtsın Şu nankör nefsi hevâdan,
Bütün zerrelerim, Kur'ân'la dolsun
Ve Mahşer günü, şu tövbekâr bedenim,
Şehitlerle haşrolsun

ÂMİN!

Varmaz oldu, vermeye hiç elimiz,
Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,
Teşekküre çoktan bitti pilimiz;
En küçük damlada, sabrımız taştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Bilgisizlik, ne vehimler üretti;
Önyargılar, vicdanları kör etti
Dürüst olmak Affedilmez cür'etti,
Öfkemizden, yüreğimiz korlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Çağdaşlığı, maske yaptık yüzlere;
Bu çifte yüz, yakışmadı bizlere,
Merhametten, haktan yana sözlere,
Hoşgörümüz, neden böyle darlaştı?
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Bir tarafta, ilme şaşı bakanlar,
Bir tarafta at gözlüğü takanlar,
İrfan desen, bu lisandan kim anlar?
Gerçek âlim, gözümüzde horlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Helâl kazanç, nefsimize az geldi,
Bankerlere tavuk verdik, kaz geldi,
O gözyaşı sağnakları, vız geldi;
Saçlarımız, değirmende kırlaştı,
İnsan olmak bu kadar mı zorlaştı?

Yedik içtik, haram helâl bir tuttuk,
Dişe göre ne bulursak hep yuttuk,
Mahşer, Mîzan, Kur'ân, vicdan unuttuk;
Yollarımız, hep zulümde birleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Paspas oldu; sevgi, saygı, paraya,
Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya,
Ailede, şeytan girdi araya;
Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Evde pişen, bizi tatmin etmedi,
Beş yıldızlı sofra kurduk yetmedi,
Şişelerle yarışımız bitmedi;
Kalp gözümüz, şehvetlerle körleşti;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Kendimizi, masaya hiç sermedik,
Başkasına hiç söz hakkı vermedik,
Sövdük, dövdükBunda vahşet görmedik
Mazlum yüzler, yumruklarla morlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Bayramlarda, beş dakika mezarlık,
Bir senede, iki namaz Nazarlık,
Ettik hâşâ Allah ile pazarlık;
Bir gaflet ki; içimize yerleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Oysa bizler, ihsan için varolduk;
Meleklerin secdettiği bir kulduk
Bu şerefi taşımaktan yorulduk
Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Dîn İslâm dinidir, Allah indinde,
İlim, irfan, sevgi, barış bu dinde,
İnsanlık, ne buldu, nefrette kinde ?
Sağduyumuz, hedefinden çok şaştı;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Ey Mübarek akl-ı selîm , nerdesin?
Sen, ateşle aramızda perdesin,
Hasreti var, gör ki sana herkesin;
Cür'etimiz, haddimizi çok aştı;
İnsan olmak, ne kadar da zorlaştı