Aşk!... |
05-01-2007 | #1 |
puslu
|
Aşk!...Öyle çok mutsuzdun ki dünyanın sonu gelmişti öyle miNeydi böylesine üzen seni Hayata yeniden başlamayı çoktan haketmiştin besbelli Hani derler ya;bir kapı kapanır,diğeri açılır Sen de gördün gerçeği, acının kapısını kapattığında gülümsedi sana, mutluluğun aydınlık gözleri Pembe beyaz bir tadı vardı,şiirimtırak bir adı vardı, herkesçe bilindiğinin zannı vardı,hep denenmiş ve hiç ulaşılamamış, kaf dağının en tepesinde bir yeri vardı Öylesine giriverdi koynundan içeri, bir kucaklaşmanın kokusunda,kalabalığın ortasında, süpürüverdi hüznü kalbinden, varlığını bıraktı sana taa derinden Aşk'tı adı Eteklerimde mutlu rüyalar getirdim sanaHuzurun kucağında sıcacık örttüm üstünü,neyi istiyorsan kaldır başını bir bak,hepsi de başucundaTüm gün havalandırılmış bir odada,loş ışıkta,dizlerimde tatlı tatlı uyumanı izlerken, hafif bir şarkı söylüyorum sana Dizelerinde hep aynı nakarat; sevdam senden yana,aşkım senden yana Çiçeklerim var benimSenin ellerinle ördüğün,sevginle taç yaptığın çiçeklerim Sence daha ne isterim? Doğru bildin O ışığı ellerine tutuşturduğum ilk gün gibi,sonsuza kadar seni aydınlatmasını isterim |
|