Gidersen Bütün Duvarları Ağlar Sokakları

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-02-2012

Gidersen Bütün Duvarları Ağlar Sokakları

Hep Kal !

Hani demiştin ya!

Ağlama sus artık sil yanaklarını! Ağlarsan açmaz yaban çiçekleri mateme bürünür

Rahmet yağmurları yağmaz olur gözyaşlarına nispet

Taze gelin küser duvağına allar bağlar yaşmağı

Mecnuna yapılan tüm abideler iner baş aşağı…

Sildim sevdiğim!

Hani demiştin ya!

Akasya çiçeğinden gülücükler kondurdum dudağına

Gün ertesi düşlerimi taktım gamzelerine

Tek tek nefes alacak gayrı solgun hücrelerin

Dokunsam eğreti hüzünlerin s/açılacak ortaya

Bir vaha bir hayal ki sana sunduğum; ötesi berisi yok!

Güldü gözlerim!

Hani özlemiştim ya seni!

Ta uzaklardan görünürdü gözlerinin kıyıları

Öylesine bir sakinliğe demir atmış gemiler

Yosun bakışlarına yürürdüm doludizgin

Hareli umutlar açardı gözbebeklerinde

Tan vakti düşmüş yanı başıma

Umutlara dikili kaldı gözlerimuzaklara ; gerisi yok!

Ve…

Hani gelmiştin ya!

Ah delirtircesine kokun sinmiş can evime! Odamdaki aynada asılı kalmış yüzün

Özlemin diğer adıdır gözlerine sevdalanmak

Posta güvercinleri yolladım ardından

Kanadına taktım dizelerimi

Adını sakladım satırların gizemli hecelerine…

Ara bul diye

Ah yar! Hani bendeydin ya!

Duygularım silkindi gamından

Karanfil kokuyor içinde hayallerimi sakladığım ceviz çeyiz sandığım

Öyle bir ağırlaştı ki rüzgârın kanatları mecali kalmamış yağmur yüklü bulutları itmeye… Gör bak!

Ağlamıyorum artık!

Ey yar!

Ben kentinin tek sahibi hayatıma yorgun düşsen adam

Hani diyorum: Akşamları eskitip kapatsan gözlerime geceyi

Acemi ruhum deliksiz uykular uyuyacak dizinde…

Gitme hep kal!

Gidersen bütün duvarları ağlar sokaklarımın

Koşar çırılçıplak /küçük ayaklarıyla ardından bir kadın… Yankısız sessizliğinde/ sensizliğinde her adımda uzadıkça uzar sana varan yollar… Yıkanır gözyaşlarıyla kaldırımlar

Yıkılır en görkemlisi anıların… En iyisi mi?

Gel hep gel!

Hep Kal!

09-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gidersen Bütün Duvarları Ağlar Sokakları Gidersen Bütün Duvarları Ağlar Sokakları Hep Kal ! Hani demiştin ya! Ağlama sus artık sil yanaklarını! Ağlarsan açmaz yaban çiçekleri mateme bürünür Rahmet yağmurları yağmaz olur gözyaşlarına nispet Taze gelin küser duvağına allar bağlar yaşmağı Mecnuna yapılan tüm abideler iner baş aşağı… Sildim sevdiğim! Hani demiştin ya! Akasya çiçeğinden gülücükler kondurdum dudağına Gün ertesi düşlerimi taktım gamzelerine Tek tek nefes alacak gayrı solgun hücrelerin Dokunsam eğreti hüzünlerin s/açılacak ortaya Bir vaha bir hayal ki sana sunduğum; ötesi berisi yok! Güldü gözlerim! Hani özlemiştim ya seni! Ta uzaklardan görünürdü gözlerinin kıyıları Öylesine bir sakinliğe demir atmış gemiler Yosun bakışlarına yürürdüm doludizgin Hareli umutlar açardı gözbebeklerinde Tan vakti düşmüş yanı başıma Umutlara dikili kaldı gözlerimuzaklara ; gerisi yok! Ve… Hani gelmiştin ya! Ah delirtircesine kokun sinmiş can evime! Odamdaki aynada asılı kalmış yüzün Özlemin diğer adıdır gözlerine sevdalanmak Posta güvercinleri yolladım ardından Kanadına taktım dizelerimi Adını sakladım satırların gizemli hecelerine… Ara bul diye Ah yar! Hani bendeydin ya! Duygularım silkindi gamından Karanfil kokuyor içinde hayallerimi sakladığım ceviz çeyiz sandığım Öyle bir ağırlaştı ki rüzgârın kanatları mecali kalmamış yağmur yüklü bulutları itmeye… Gör bak! Ağlamıyorum artık! Ey yar! Ben kentinin tek sahibi hayatıma yorgun düşsen adam Hani diyorum: Akşamları eskitip kapatsan gözlerime geceyi Acemi ruhum deliksiz uykular uyuyacak dizinde… Gitme hep kal! Gidersen bütün duvarları ağlar sokaklarımın Koşar çırılçıplak /küçük ayaklarıyla ardından bir kadın… Yankısız sessizliğinde/ sensizliğinde her adımda uzadıkça uzar sana varan yollar… Yıkanır gözyaşlarıyla kaldırımlar Yıkılır en görkemlisi anıların… En iyisi mi? Gel hep gel! Hep Kal!