Ünlü Şairlerden İstanbul İle İlgili Şiirler

İstanbul İle İlgili Şiirler

İstanbul Şiirleri

İstanbul'u Dinliyorum

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Önce hafiften bir rüzgar esiyor;

Yavaş yavaş sallanıyor

Yapraklar ağaçlarda;

Uzaklarda, çok uzaklarda

Sucuların hiç durmayan çıngırakları;

İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı

İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı;

Kuşlar geçiyor derken

Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık;

Ağlar çekiliyor dalyanlarda; Bir kadının suya değiyor ayakları;

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Serin serin Kapalıçarşı,

Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa

Güvercin dolu avlular,

Çekiç sesleri geliyor doklardan

Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı

Başımda eski alemlerin sarhoşluğu,

Loş kayıkhaneleriyle bir yalı

Dinmiş lodosların uğultusu içinde

İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir yosma geçiyor kaldırımdan

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar

Bir şey düşüyor elinden yere;

Bir gül olmalı

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir kuş çırpınıyor eteklerinde

Alnın sıcak mı, değil mi biliyorum;

Dudakların ıslak mı değil mi, biliyorum;

Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından

Kalbinin vuruşundan anlıyorum;

İstanbul’u dinliyorum

Orhan Veli KANIK

İstanbul Işık Işık

İstanbul rüzgar rüzgar sevdiğim

Kah bir lodos, denizlerden esen

Ilık mı ılık

Kah ustura gibi deli bir poyraz

Bırak saçlarını rüzgarlarına İstanbulun

Bu şehirde aşksız ve rüzgarsız yaşanmaz

İstanbul bulut bulut sevdiğim

Kimi beyaz mı beyaz

İnce, tül gibi

Kimi katran misali kara

Bulutları da insanlarına benzer İstanbulun

İnanma sevdiğim, inanma bulutlara

İstanbul yağmur yağmur sevdiğim

Kah ince ince

Kah bardaktan boşanırcasına

Hele bir yağmur yağmaya görsün

Ölürcesine yaşanır bu şehirde sevdiğim

Ve yaşanırcasına ölünür

İstanbul deniz deniz sevdiğim

Bir çakır mavi

Bir camgöbeği tuzlu su

Üstünde irili ufaklı tekneler

Kayıklar, yelkenliler, mavnalar

Kalleştir denizleri istanbulun sevdiğm

İstanbul kadar

İstanbul kadeh kadeh sevdiğim

İçtikçe içesi gelir insanın

Sarhoşluğu tutuşup yanmaya benzer

Ve bir gölgedir yalnızlık meyhanelerinde

Seninle dolaşır, seninle gezer

Ümit Yaşar Oğuzcan

İstanbul'a Kar Yağıyordu

Yetmişdokuzun kışıydı

Sertti, soğuktu

İstanbul'a kar yağıyordu

Kömür yanıyordu sobalarda

Geceleri polisler, bekçiler oluyordu

Bir de biz oluyorduk

Ölümüne üşüyorduk ha,

Yalan yok, polisler de üşüyordu

Onaltı yaşındaydım

Herşeyi bükecek bileğim vardı

Onaltı yaşındaydım

Aslan gibi ortadaydım

Gündüzleri, okulda coğrafya defterimin arkasına

Senin için şiirler

Geceleri duvarlara ülkemi kurtarmak için

Kahrolsun yazacak kadar adamdım

Onaltı yaşındaydım

Ne senin haberin oluyordu şiirlerimden

Ne de birileri kahroluyordu

Mahalle duvarlarına çiziktirdiğim harflerimden

Onaltı yaşındaydım

Yalan yok

Ben yazmaya böyle başladım

Coğrafya defterim bir eskiciye kurban gitti

Duvarlarına yüreğimi bağırdığım o evler birer birer

Yıkıldı gitti

Şimdi güzel kağıtlara yazıyorum

Kocaman laflar ediyorum

Marşlar biliyordum

Kitaplar okuyordum

Koşarak ve ıslanmadan geçiyordum sulardan

İstanbul'u seviyordum

Seni seviyordum

Dualar öğreniyordum

Meydanlarda toplanıp bağırıyordum

Herkes gibiydim

Herkes kadar cesur

Herkes kadar korkak

Herkes kadar filinta delikanlı

Ve herkes kadar buralı

Yetmişdokuzun kışıydı

Sertti soğuktu

İstanbul'a kar yağıyordu

Ağzımızdan dumanlar çıkıyordu konuşurken

Haliç'in arkasında toplanıyorduk

Gece adamı içine çekiyordu

Biz geceyi içimize çekiyorduk

En güzel ben yazıyordum duvarlara yazıları

Herkes beni seviyordu

En güzel şiirleri de ben yazıyordum oysa

Coğrafya defterimin arkasına

Bunu kimse bilmiyordu

Sizin evin duvarına "kahrolsun" diye yazıyordum

Ve hızla kaçıyordum

Sizin evin duvarına birkez olsun

"Seni seviyorum" diye yazamadım

O zaman duvarlara öyle şeyler yazılmıyordu

Dedim ya

Yetmişdokuzun kışıydı

Sertti soğuktu

İstanbul'a kar yağıyordu

İbrahim Sadri