Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti

Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti

SÖNMÜS YILDIZLAR
Misafir salonunda sizinle karsı karsıya geldiğim zaman ne kadar sasırdığımı hatırlarsınız Aman ya
Rabbi! Bu kadar ince ve derin seyler söyleyen sanatkâr o kısa pantolonlu sarısın çocuk muydu?
Gözlerime inanamı-yordum Siz de benim hayretime gülmeğe baslamıstınız Artık eskisi gibi mahcup
ve çekingen değildiniz Tavırlarınıza emniyet sözlerinize tatlı ve serbest bir nese gelmisti Çok
değismistiniz Kenan Bey… Yalnız o eski masum saffetiniz hâlâ baki idi O günden sonra sizinle iki
samimî dost olduk Haliniz bana öyle emniyet veriyordu ki hayatımın en gizli gamlarını ve acılarını
size söylemekten çekinmiyordum Yazılarınızı daha büyük bir dikkatle takibe baslamıstım Fakat
onlarda bir zamandan beri garip bir değisme farkediyordum Mahzun tatlı hayalperestliğinizi yavas
yavas kaybediyor; hırçın acı bir muharrir oluyordunuz
Artık mukaddesata dil uzatmağa güzel seylerle eğlenmeğe baslamıstınız Artık hayat ile çarpısmaktan
çekinmiyor kaleminizi zalim bir kamçı gibi kullanıyor; zavallı insanları hakaretlere istihzalara
boğuyordunuz
Daha sonra neseli alaycı bir muharrir oldunuz Herkes sizi takdir ediyordu Fakat ya Rabbi ben sizin
eski hüzünlerinizi ne kadar tercih ediyordum Maatteessüf bu kadarla da kalmadınız Kenan Bey… Bir
zaman geldi ki o hakaretleri istihzaları bile çok gördünüz Zavallı insanların gözünüzde eğlenilmeğe
hırpalanmağa bile değer bir kıymeti kalmamıstı Niçin böyle oldu Kenan Bey? Niçin siirsiz bedbin
bedbaht müstehzi gaddar bir hikayeci oldunuz? Niçin semanızdaki yıldızlar birer birer dökülüp
söndüler? Bunu bana söylemeğe mecbursunuz; çünkü onlar benim gamlı günlerimin karanlık
gecelerimin en derin tesellisiydi Temiz ince yüksek ruhlu Hüseyin Kenan’ı öldüren bu müstehzi
gaddar adama karsı içimde sönmez bir kin var