Hakkını Helal Et Yüreğim...

Hakkını helal et yüreğim



Kelimelerin ağırlığı tek tek dilime çöktüğünde kalemın emri ile yazmaya başladım

Söz nerde başlayacak nerde bitecek inanın bende bilmiyorum

Konuşan yüreğim mi yoksa nefsim mi onu da bilmiyorum




Yüreğimle iyi geçiniyoruz da nefsim için aynı şeyleri söyleyemiyeceğim

Ey nefis nedir senden çektiğim

Sürekli bir şeyleri yapmam için bana emrediyorsun

Hep benden önce konuşuyor kafamı karıştırıyorsun

Ne olur bu akşam bir defa olsun sus

Sükut lehçesini bu gece kullansan olmaz mı?

Müsade edersen bu gece yüreğimle dertleşeceğim




Gecenin demini aldığı şu saatlerde yüreğimi dinlemek istiyorum

Belki de yüreğimle helalleşmek istiyorum





Aynı bedende yaşıyoruz İyisiyle kötüsüyle sen benim yüreğimsin Sana çok çektirdim biliyorum

Arkası gelmeyen dertlerimi sıkıntılarımı hep sana yükledim

Dağların bile çekmeye katlanmadığı nice yükün altına girdin de bana mısın demedin

Ayrılığın acısını vuslatın sevincini hep seninle yaşadım




Can dediklerim canımı yaktılar alev olup sen yandın hep…




Yar dediklerim yaramı kanattıklarında kan olup sen aktın her defasında…




Oysa küçücüktün Küçük ve titrek… Çok hakkın geçti bana…




Benim en iyi arkadaşlarım; gece gözyaşı ve yatağımdı

Biz bir araya geldiğimiz de halimize hep sen şahitlik ettin

Yolcu ettiğim bir günün ardından geceye sığındığımda sen vardın yanımda

Gece tüm şefkatiyle sardığında beni kelamım hep gözyaşı oldu

Kelimelerin bile uyuduğu bir anda başka lisana ne hacetti ki

Muhabbetimiz esnasında dökülen her kelime yanağımı ıslatırken ruhumu teselli etmek

yatağıma düşerdi her defasında

Alnımdan öperken beni ‘’buda geçecek aldırma gönül’’der teselli ederdi




Oysa sonradan öğrendim

Benim dostlarla muhabbetim derdime derman

gönlüme ferman olurken sen çok acı çekiyormuşsun

Özür dilerim Midesi yænanın değil yüreği yænanın ağladığını geç fark ettim

Ben derdime ağlıyordum sen bana ağlıyordun

Ben günah ateşinde yanarken sen bana su oluyordun

Her canım yandığında sende benimle yanıyormuşsun Bilemedim

Ne olur affet beni

Söz bundan sonra seni üzmeyeceğim Sahibine layık bir yürek taşımaya söz veriyorum




Gül bahçesi yetiştirmenin yolu bahçedeki tüm çirkinlikleri temizlemekten geçermiş

Yabani otlar taşlar dikenleri ayıklamaktan

Bende yüreğimin toprağına zarar veren tüm kirli duyguları temizlemekle işe başlayacağım

Rabbimin bu yürekte görmek istediği tüm duyguları yeşerteceğim

Fideleri inançla ekip sabırla sulayacağım

Çiçek açmalarını tam bir tevekkül ile bekleyecek acele etmeyeceğim

Dalında açan çiçek ne olursa olsun kanaat edeceğim

Ha kırmızı gül ha beyaz karanfil…Söz itiraz etmeyeceğim




Böylesi bir hal üzere yaşarsam inanıyorum ki seni eskisi kadar üzmeyeceğim

Hakkına girmekten Allaha sığınırım Bu bedende yaşadığımız sürede dost kalalım olmaz mı?




Unutma sen bana Rabbimin bir emanetisin

Ruhlar alemin de başlayıp anne rahminde devam eden bir yolculuğun son durağındayız

Yarın ahiret de bana şahitlik edeceksin

O büyük huzura iki dost olarak çıkmaya ne dersin?

Hakkını helal et yüreğim…