Elimde Kaldı Umutlarım

Elimde kaldı umutlarım

Her sabah hüzünle karışı bir umut var içimde

Sensizliğin hüznünü, yeni bir günün seni getirmesi umuduyla bastırıyorum

Her doğan gün yeni bir umut, yeni bir arayış benim için

Belki sana kavuşacağım ana bir gün daha yaklaşıyorum, bugün değilse yarın

Kim bilir belki de yanlızca kendimi avutuyorum

Gittiğinden beri hep yanlızlık şiirlerine takılır gözüm

Bir başıma değilim, sensizlikten yanlızım


Terk edilip gitmek en çok nasıl koyar insana bir ben bilirim

Gitmelerin, gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri, en koyu özlemleri

Senin gidişin de ateş gibi çöktü yüreğime

Hiç bir yağmur yetmedi içimdeki hasret ateşi küllendirmeye

Hiçbir sevgi yetmedi senin özlemini gidermeye

Ben her sabah beni sana götürecek yollarda yürüdüm,

Senin duyacağın sarkıları söyledim yanlızca

Ve gelmeyişinin her akşamında aslında doğduğunu hiç anlamadığım güneşle Beraber ben de battım bir kez daha


Geceleri hep uyudum, uyudum;

Gün boyu hasretini rüyalarımda biraz olsun giderebilmek için

Her şeye iyi gelen, yaraları iyileştiren zaman hiç bu kadar acıtmamıştı yüreğimi

Bin bir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz oldu

Benim günün de gecem de karanlık şimdi

Ne ay uğruyor gecelerime, ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor

Elimde kaldı umutlarım


Sensizlik öyle kötü bir yara oldu ki artık, içimde öyle bir yara açtın ki, bir gün Olurda geri dönersen kendi yaptığın boşluğa sende yetmeyeceksin

Orası hep bomboş, paramparça kalacak

Büsbütün cam kırıklarıyla kaplı kalbim

Ne zaman seni düşünsem, seni hatırlatacak en ufak bir görsem o kıraklarla dolu Yerim batmaya başlıyor yüreğime


Artık sabahları yanlızca hüzünle uyanıyorum

Hiçbir şey beklemiyorum günden, seni bile

Varlığında sensizliği yaşamaktansa içimdeki boşluklarla kırıklarla, boş umutlarımla Sensizken alışırım, alışmaya çalışırım yokluğuna