Onulmaz

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

İlk aşkını, ilk gönül yarasını unutamayanlara

Onulmaz

iyileşmez hiçbir yara bilirsin

tortusu kalır

hangi ses unutturabilir

ilk bıçağın yankısını

sende rehin kalmıştır

gecenin saplantısı

hiçbir yara

hiçbir zaman iyileşmez bilirsin

saklısı kalır

yel esince sızılanır

su susunca ikindilerde

herşey vakitsizce gelişir

birine sevişirsin

ötekini düşünürken

sabahları zordur korsan sevişmelerin

eski yaraların ağrır

oysa ne bir iz görünür teninde

ne şiiri ses verir orta kulağında

yalnız bir yürüme isteği vardır

eski yaraların eski yerinde

kahvaltısı zordur olmasaydı bir sevişmenin

ve hep ten tuzu basmaktır

eski yaraların eski yerlerine

hiçbir yara

tam olarak iyileşmez bilirsin

hangi bakış unutturabilir

ilk bıçağın ışıltısını

karanlıktaki

şairden bir bok olmaz sabaha karşı

sebepsiz hüzünler yazar ehliyetinde

ve ne söylese yalandır

alkol kontrolünde

sevmek bizahiti yaralanmaktır

ve yaralar hiçbir zaman iyileşmez teninde

yanlış vurulmuş bir aşıdan sızar da

diriltir solgun baharları

şiire sebep istemez

şairden bir bok olmaz ve

hiçbir yara

hiçbir zaman tam olarak iyileşmez

bardaklarda dudak izleri birikir

sahnede eğri büğrü sesler

ve sade bir yürümek isteği tek başına

eski bir yaranın artık gözle görülmeyen izinde

çünkü hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez

çünkü en hızlı hatırlanandır

en eski unutulan

ondan gelen ıtırlar olur yellerde

her esinti bir acılı kokuyu taşır hassas burunlara

savrulur gidersin

çok eski çok acıtan bir ağustosa

nasıl kıyısında kalmıştık

yapış yapış bir yazın

daha başkaydı hani yüzünde

herkese aynı oranda bulaşan tuz

yolların açmazıydı enginlikle kabaran

ve bütün yanlışları dalga dalga saklayan

şarkılıktan usanmış deniz

ve denizi herşeye benzeten şiirler

ve kıstırılmış istridyelerde kullanılmış inci taneleri

çünkü bilirsin

hiçbir yara hiçbir zaman

tam olarak iyileşmez!

Yılmaz Erdoğan

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Onulmaz İlk aşkını, ilk gönül yarasını unutamayanlara Onulmaz iyileşmez hiçbir yara bilirsin tortusu kalır hangi ses unutturabilir ilk bıçağın yankısını sende rehin kalmıştır gecenin saplantısı hiçbir yara hiçbir zaman iyileşmez bilirsin saklısı kalır yel esince sızılanır su susunca ikindilerde herşey vakitsizce gelişir birine sevişirsin ötekini düşünürken sabahları zordur korsan sevişmelerin eski yaraların ağrır oysa ne bir iz görünür teninde ne şiiri ses verir orta kulağında yalnız bir yürüme isteği vardır eski yaraların eski yerinde kahvaltısı zordur olmasaydı bir sevişmenin ve hep ten tuzu basmaktır eski yaraların eski yerlerine hiçbir yara tam olarak iyileşmez bilirsin hangi bakış unutturabilir ilk bıçağın ışıltısını karanlıktaki şairden bir bok olmaz sabaha karşı sebepsiz hüzünler yazar ehliyetinde ve ne söylese yalandır alkol kontrolünde sevmek bizahiti yaralanmaktır ve yaralar hiçbir zaman iyileşmez teninde yanlış vurulmuş bir aşıdan sızar da diriltir solgun baharları şiire sebep istemez şairden bir bok olmaz ve hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez bardaklarda dudak izleri birikir sahnede eğri büğrü sesler ve sade bir yürümek isteği tek başına eski bir yaranın artık gözle görülmeyen izinde çünkü hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez çünkü en hızlı hatırlanandır en eski unutulan ondan gelen ıtırlar olur yellerde her esinti bir acılı kokuyu taşır hassas burunlara savrulur gidersin çok eski çok acıtan bir ağustosa nasıl kıyısında kalmıştık yapış yapış bir yazın daha başkaydı hani yüzünde herkese aynı oranda bulaşan tuz yolların açmazıydı enginlikle kabaran ve bütün yanlışları dalga dalga saklayan şarkılıktan usanmış deniz ve denizi herşeye benzeten şiirler ve kıstırılmış istridyelerde kullanılmış inci taneleri çünkü bilirsin hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez! Yılmaz Erdoğan