Gün Yüzlüm

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Gün Yüzlüm

Ne güzel şeydir seni hatırlamak,

Kulak ver bana gün yüzlüm

Gözlerime, gözlerime bak

Bazen düşünürüm de neler neler çektik

Deryaları uykuda,

Yıldızları suda kaybettik

Alınlarımızda ter

Gözbebeklerimiz’de ümit

Ömrümüzün yarısını hayal kurmakla geçirdik

Olmasaydı keşke bu göğsümüzdeki darlık

Önümüzde karanlık, ardımızda karanlık

Ağlama gün yüzlüm, ağlama

Biz ağlamaya alışmadık

Nasıl kanlı güller açtı bir sabaha karşı

Nasıl herşey birden değişti,

Ayrılık nutukları atıldı her adım başı

Oysa biz,

Mutluluk için tutmuştuk ellerimizi,

Sonuna kadar diye etmiştik yeminlerimizi

Hep güzel günler düşündük

Kimler boğduki bizim gençliğimizi,

Kurşun serptiler sanki göklere

Yağmur olup yağdı menekşelerimizin üstüne

Azmı cefa çektik azmı savaştık

Neden böyle oldu, hangi rüzgara karıştık

Kalbimizde bir avuç su bir dilim ekmek

Uzak bir hatıra oldu artık gülmek

Üzülme gün yüzlüm üzülme,

Yolcu yolunda gerek

İliklerimize kadar çamur ile sıvandık

Anlaşılmaz nedenlerle kesildi daima yolumuz

Nerede o kış geceleri, nerede o mutlu,yoksulluğumuz

Şarkıları nerede, aşkı nerede yaşadık

Nerede söndü ışığımız

Hani nerede o mütevazi soframız

Annenizin bize verdiği,

Çocuk resimli temiz masa örtüleri

Limonlu bol biberli çorbamız

Yemeğimizi bile yarım bıraktık

Peki şimdi nerede evimiz,

Nerede saadetimiz

Nerede her akşamki öksürüğü komşumuzun,

O riyakar o kirli yüzü müşterek dostumuzun

Ya sen nerdesin gün yüzlüm

Nerdesin

Hangi mehtabın pençesinde

Hangi aydınlığın içindesin

Üstünde yine o beyaz elbisen

Tıpkı hayalimde bıraktığım gibisin

Kulağında eski bir şarkı sesi,

Sanki beni duymak için hafifçe eğilmişsin

Ben gibi hüzünlü, ben gibi düşüncelisin

O kısa saçların,

Ojesiz parmaklarınla

Mektepli bir kıza benzemişsin

Doğrusu hem çok sevmiş, hem de çok sevilmişsin

Bana yakın dur gün yüzlüm, bana yakın dur

Gözlerinden belli

Sende beni özlemişsin

Kerem Alışık

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gün Yüzlüm Gün Yüzlüm Ne güzel şeydir seni hatırlamak, Kulak ver bana gün yüzlüm Gözlerime, gözlerime bak Bazen düşünürüm de neler neler çektik Deryaları uykuda, Yıldızları suda kaybettik Alınlarımızda ter Gözbebeklerimiz’de ümit Ömrümüzün yarısını hayal kurmakla geçirdik Olmasaydı keşke bu göğsümüzdeki darlık Önümüzde karanlık, ardımızda karanlık Ağlama gün yüzlüm, ağlama Biz ağlamaya alışmadık Nasıl kanlı güller açtı bir sabaha karşı Nasıl herşey birden değişti, Ayrılık nutukları atıldı her adım başı Oysa biz, Mutluluk için tutmuştuk ellerimizi, Sonuna kadar diye etmiştik yeminlerimizi Hep güzel günler düşündük Kimler boğduki bizim gençliğimizi, Kurşun serptiler sanki göklere Yağmur olup yağdı menekşelerimizin üstüne Azmı cefa çektik azmı savaştık Neden böyle oldu, hangi rüzgara karıştık Kalbimizde bir avuç su bir dilim ekmek Uzak bir hatıra oldu artık gülmek Üzülme gün yüzlüm üzülme, Yolcu yolunda gerek İliklerimize kadar çamur ile sıvandık Anlaşılmaz nedenlerle kesildi daima yolumuz Nerede o kış geceleri, nerede o mutlu,yoksulluğumuz Şarkıları nerede, aşkı nerede yaşadık Nerede söndü ışığımız Hani nerede o mütevazi soframız Annenizin bize verdiği, Çocuk resimli temiz masa örtüleri Limonlu bol biberli çorbamız Yemeğimizi bile yarım bıraktık Peki şimdi nerede evimiz, Nerede saadetimiz Nerede her akşamki öksürüğü komşumuzun, O riyakar o kirli yüzü müşterek dostumuzun Ya sen nerdesin gün yüzlüm Nerdesin Hangi mehtabın pençesinde Hangi aydınlığın içindesin Üstünde yine o beyaz elbisen Tıpkı hayalimde bıraktığım gibisin Kulağında eski bir şarkı sesi, Sanki beni duymak için hafifçe eğilmişsin Ben gibi hüzünlü, ben gibi düşüncelisin O kısa saçların, Ojesiz parmaklarınla Mektepli bir kıza benzemişsin Doğrusu hem çok sevmiş, hem de çok sevilmişsin Bana yakın dur gün yüzlüm, bana yakın dur Gözlerinden belli Sende beni özlemişsin Kerem Alışık