Nurgul Yesilcay Biyografi

Nurgül Yeşilçay
1976-


1976 yılında İzmir’de doğmuşum ama babamın Afyon fanatikliği yüzünden nüfus kağıdımda doğum yerim Afyon olarak geçer Ve hayatım boyunca sadece bir kere gittiğim Afyon’lu oluveririm
İki tane ablamdan öğrendiğim en iyi şey okuma yazmadır 4 yaşındayken okuma, yazma, çarpım tablosu ve bilimum matematik işlemlerini öğrenmiştim Bundan dolayı ilkokul birinci sınıfı okumadan ikinci sınıfa geçtim (aslında üçe geçecektim ama minyon olduğum için babam istemedi) O yaşlardaki birisinin noktalama işaretlerini bile doğru kullanarak yazabiliyor olması şaşkınlıkla karşılanmıştı

İlk taklit denemem “Bakkal İsmail Amca”ydı Alt dudağı aşağı sarkıtarak konuşursan her evcilik oyununun içine İsmail Amca’yı koyabilirdin o zamanlar

12 Eylül öncesi evimizi 3 kişiyle paylaşıyorduk Birisi kızdı Ortadan ayrılmış uzun güzel saçları ve kocaman fotoğraf makinesi vardı Onunla bizim fotoğraflarımızı çekerdi Onlara herkes “anarşikler” derdi Sonra bu anarşiklerin erkek olanlarından birini damın üstünde polis öldürdü Son sözü “ah anam!” oldu(Ve bir yerlerde bi ananın canı yandı) Biz hiçbi’şey olmamış gibi patates yemeğe devam ettik

Elektriklerin bol bol kesildiği, babamın karanlıkta bize masal anlattığı dönemlerdi “Keçi Kız”ı çok severdik Keşke şimdi de hatırlasa babam, keşke ben de hatırlasam da ışıkları söndürüp oğlum Nejat’ a Keçi Kızı anlatsam

İlkokul 3 sınıfta girdiğim ‘barış’ konulu bir resim yarışmasında 3 oldum Ödül olarak fotoğraf makinesi verdiler Böylelikle resme bi’ süre ara vermek zorunda kaldım

İlkokul çağlarında en çok ‘noolur beş dakka daha’ derdim Her sabah uyanırken ve her akşam oyundan koparken Ortaokul 1 sınıfın ilk dönemleri, sınıf başkanı seçimlerinde, sınıf başkanı olmak için bütün sınıf parmak kaldırıp, bir tek ben kaldırmadığım için sınıf başkanı oldum Ama beceremediğim için ikinci dönem değiştirildim (Hiçbir zaman iktidarı eline geçiren insan rolü oynayamadım çünkü) Lise dönemlerinde bir süre izcilik yaptıktan sonra oymak başı oldum Tam o dönemde Erzincan depremi oldu Biz yardım etmek için 8 kişilik bi grup olay yerine gittik Türkiye’nin çok önemli bi gerçeğini, yaşanan sefaleti birebir yerinde görmek çok acı ve üzücüydü Bir gün okuldan eve gelirken gördüğüm bi tabela beni içeri taşıdı İçerde bi ressam ve resim öğrencileri vardı “Ben de resim yapıyorum benimle de ilgilenir misiniz” diye sordum ressama, o da “resimlerini getir bi bakayım” dedi Götürdüm, beğendi ve çırak olarak işe başladım Lise döneminde 3 yıl boyunca gittim Rakısını, boyasını, fırçasını, bezini ben alıyordum; karşılığında resim yapıp, pek çok önemli sanat kitabını ödünç alıyor; ve sanatçıları öğreniyordum, anlıyordum da Anlamadığım tek şey “Burası Türkiye” yazan küçük bi kağıttı Ne demek olduğunu sorduğumda “ilerde anlarsın” demişti Anladım İlk aşk acısı bir ay boyunca yemek yememek, ağlamak, ağlamak ve ağlamaktı İnsan ilk aşık olduğu kişiyle evlenip çoluk çocuk yapmak istiyor Ama iyi ki bunlar son aşık olduğuna nasip oluyor Aradakilerdeyse konuşurken o raddeye gelmek bile “Ah Belinda” sendromu yaratıyor Önemsiz platonik bir tiyatrocu yüzünden girdiğim önemli bir okuldu “Eskişehir Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuarı Tiyatro Ana Sanat Dalı Oyunculuk Bölümü” Çok konuşan, her ortamda dikkat çekmeye çalışan, bol içki tüketen farklı bir ‘klan’la karşı karşıyaydım Önce garipsediğim bu klana zaman zaman uydum, zaman zaman dışlandım Ve belki üç beş kuruş kazanırım diye girdiğim “İkinci Bahar” dizisinde önemli rollerden birini oynayarak, aslında okuldaki ölüm fermanımı imzaladım Ama yılmadım 6 yıl süren bir maceradan sonra üniversite hayatım Eskişehir’den, içinde diploma olan bir koliyle İstanbul’a taşındı Bir gün, üniversitedeyken hiç öleceğini düşünmediğimden hep hoyratça davrandığım -bu aralar en çok özlediğim- kişiden şaşırtıcı bir telefon aldım Annem ilk kez bir yerlerinin ağrıdığını söylüyordu Size biraz annemi anlatmam gerekiyor: Annem çok iyi niyetli, güvercinlerle, köpeklerle, kedilerle konuşan, rüzgarı dinleyen, gururlu, babama çok aşık, hükümet gibi bi kadındı Ve asla şikayet etmezdi İlk defa bana bi yerlerinin ağrıdığını söylediğinde o yüzden çok şaşırdım ve okuldan izin istedim Tabii ki vermediler (Birilerinin birşeyleri anlaması için bazen kurban vermek gerekir) Haberi almakta gecikmedimBir hafta sonra okuldan içeri girdiğimde herkesin yüzünde abartı bir iyimserlik, kötü gün dostu görünme hali vardı ve başım sağolsundu Hala sağ Başım “ İkinci Bahar”, “hayatımın şansı” Ama Türkan Şoray, Şener Şen, Uğur Yücel gibi isimlerle çalışınca bir yandan “cool” gözükmeye çalışıp, bir yandan çaresizlik içinde abuk subuk şeyler yapıp, bildiğim her şeyi birbirine dolayıp ‘nerden bulduk bu kızı’ izlenimi yaratmakta gecikmedim Neyse ki toparladım da bu günlere gelebildim Hani eski Türk filmlerinde esas kız ünlü olma yolunda tam küçük bir adım atmıştır ki ünlü bir prodüktörle tanışır ve fonda müzik çalarken sabit kameranın önüne plak kapakları, film afişleri, gazete küpürlerinin yüzlercesi yağar Ve şehrin dört bir yanında asılı olan esas kızın bol makyajlı billboardlarının önünde avare avare dolaşan esas oğlanı görürüz… Neyse ki benim esas oğlan olmasa bile esas adamım yanıbaşımda O plak kapaklarını, gazete küpürlerini, film afişlerini ise zaten biliyorsunuz

Ailesi Karl henüz bir çocukken Yahudilikten vazgeçip, Protestanlığı seçti Trier’de klasik eğitimini tamamlamış olan Karl Marx, daha sonra Bonn Üniversitesinde hukuk okudu ama felsefeye olan ilgisi onu bu disiplinden uzak tuttu Beş yıl boyunca "Aydınların metropolü"’de yaşadı
02032008 Alican KILINÇ

Ailesi Karl henüz bir çocukken Yahudilikten vazgeçip, Protestanlığı seçti Trier’de klasik eğitimini tamamlamış olan Karl Marx, daha sonra Bonn Üniversitesinde hukuk okudu ama felsefeye olan ilgisi onu bu disiplinden uzak tuttu Beş yıl boyunca "Aydınların metropolü"’de yaşadı