Anzaklar'ın Gözünden Mehmetçik

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-20-2012

Anzaklar'ın Gözünden Mehmetçik

Dünya savaş tarihinde özel bir yeri olan Çanakkale Zaferi, vatanı uğruna kanını, canını tereddüt etmeden feda etmeye hazır evlatlara sahip bir milletin, sonsuza kadar şerefle yaşayacağının katını olarak anıtlaştı

Bu destansı savaşta, Türk'ün gücünü ve vatan sevgisini tüm dünyaya kanıtlayan Mehmetçik, İngilizler'e destek amacıyla Birinci Dünya Savaşı'na katılan Anzaklar'ın hafızalarında da derin izler bıraktı

Savaş sırasında yaralı askerlerini, Türk siperine yakın ve açık bir araziden geçirerek taşımak zorunda kalan Anzaklar, Türk siperlerinden hiçbir müdahaleye ve atışa maruz kalmadı

Siperlerden başını çıkararak Anzaklar'ı izleyen Mehmetçik'in bu davranışı, savaş sırasında gösterilen tam bir insanlık örneğiydi

AA-Bir dönem Türkiye'nin Avustralya Büyükelçiliği görevinde bulunan Baha Vefa Karatay'ın, Çanakkale Savaşları'na katılan Anzaklar'ın anılarını anlattıkları mektuplardan yola çıkarak yazdığı ''Mehmetçik ve Anzaklar'' adlı kitabından derlenen bilgiye göre, Gelibolu Yarımadası'nda 93 yıl önce 14 Sahra Hastanesinde er olarak görev yapan EH Darby, önce düşman, sonra dost olduğu ülkenin kahramanları Mehmetçiklerle ilgili düşüncelerini, ''Türk askerleri yalnızca dünyanın en cesur, en iyi savaşçıları değil, aynı zamanda en centilmen askerleridir'' sözleriyle dile getirdi
Savaş başladığında henüz 17 yaşında olan, ancak askere alınmak için yaşını 21 olarak büyüten Darby, mektubunda, görev yaptığı hastanenin yakınına yanlışlıkla düşen üç mermi için Türk komutanlığının açıklama yaparak, özür dilediğini ifade ettiÇanakkale Savaşları'na Yeni Zelanda 28 Topçu Taburunda katılan Üsteğmen George D Shawe da savaştan 44 yıl sonra geldiği Gelibolu Yarımadası'nda, çarpışmalarda kıl payı kurtulduğu mevziyi bir kez daha görebilme arzusuyla gerçekleştirdiği gezisinde, farklı duygular içindeydi
''Türk askeri, Gelibolu'daki kahramanlığını Kore Savaşları'nda, Birleşmiş Milletler kuvvetleri içindeki mümtaz durumlarıyla yine göstermişlerdir'' diyen Shawe, Gelibolu ziyaretinde Mehmetçikler'in torunlarının, kendisinin Avustralyalı bir Anzak olduğunu öğrendiklerinde gösterdikleri yakınlık ve konukseverliğin, hayatı boyunca unutamayacağı derin izler bıraktığını belirtti

MEHMETÇİKLE EL ELE VEREN ANZAK ASKERİ

1 Mayıs 1915'te 1 Avustralya Tümeninin 2 taburuna takviye için gönderilen askerler arasında yer alan çavuş LH Barlett ise bu savaştan belki en duygusal şekilde ayrılan askerlerden biriydiBarlet, Mehmetçik'in 19 Mayıs günü başlattığı büyük taarruzda, Türkler'in gösterdikleri cesareti ve ''Ya zafer ya ölüm'' yönündeki inancını takdirle izlediklerini ifade etti
Bu savaştan 5 gün sonra, taraflar arasında yapılan 9 saatlik ateşkeste ölülerin gömülmesine çalışıldığı sırada, Mehmetçik ile temas etme imkanı
bulduklarını ve onlara samimi bir şekilde ''Coni Türk'' diye hitap ettiklerini anlatan Barlet, 6 Ağustos tarihinde Anzaklar'ın yaptığı taarruzda bacağından yaralandı
Yaralı bir subayın çantasında bulduğu elektrik fenerinin ışığında yarasını sarmaya çalışan Barlet, yanına gelen kendisi gibi bacağından yaralı Türk askeriyle birlikte el ele vererek bulabildikleri sargılarla diğer yaralıların yaralarını sardılar, kurumuş dudaklarına mataralarda kalan suları damlattılar

Barlet ve Mehmetçik, savaşlarda düşman tarafların askerleri arasında az rastlanabilecek bir centilmenlikle el sıkışarak ayrıldılar

Alıntıdır

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-20-2012

Anzaklar'ın bir taaruzu sırasında geri çekilmek zorunda kalıyolar daha hava aydınlanmamış her yer karanlık siperlerin arasında 10 metre var yok

İki siperin arasında bir Anzak askeri yaralanmış inliyor hiç kimse dışarı çıkıp onu alamıyordu çünkü o an ateşkes yapılmamış anzak askeri yalvarıyor arkadaşlarına (hangi dili konuşursa konuşsun ne dediği belli) bizim bir askerimiz ise bu duruma dayanamıyor ve üniformasını çıkarıyor atletini çıkarıyor ve süngüsüne bağlıyor

Süngüsünü dışarı çıkardığı gibi tüm anzak askerleri eline silahları alıp atışa hazırlanıyorlar yaklaşık bir dakika o atletten yapma beyaz bayrağı salladıktan sonra Mehmetçik hiç bir kuşku olmadan gözünde korkudan eser olmadan kalkıyor ve yaralı anzak askerinin yanına gidiyor önce biraz su veriyor sonra kucaklayıp karşı cepheye kadar götürüyor cephenin önüne yaralıyı bırakıp geri dönmek üzere bi kere askerlere bakıyor ve dönüp gidiyor

Ordaki ruh halinde bir ölünün bile büyük avantaj olduğu bir zamanda Bizim askerimiz yaralı bir askeri hatta arkadaşlarının bile yardım etmediği bir askere yardım ediyor

Aynı kahramanlıkla da anzak askerleri ateşkes olmamasına rağmen yapabilicek fırsatlarıda varken ateş etmiyorlar(Kim bilir belkide elleri tetiğe gidemiyodur)

08-20-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Anzaklar'ın Gözünden Mehmetçik Anzaklar'ın Gözünden Mehmetçik Dünya savaş tarihinde özel bir yeri olan Çanakkale Zaferi, vatanı uğruna kanını, canını tereddüt etmeden feda etmeye hazır evlatlara sahip bir milletin, sonsuza kadar şerefle yaşayacağının katını olarak anıtlaştı Bu destansı savaşta, Türk'ün gücünü ve vatan sevgisini tüm dünyaya kanıtlayan Mehmetçik, İngilizler'e destek amacıyla Birinci Dünya Savaşı'na katılan Anzaklar'ın hafızalarında da derin izler bıraktı Savaş sırasında yaralı askerlerini, Türk siperine yakın ve açık bir araziden geçirerek taşımak zorunda kalan Anzaklar, Türk siperlerinden hiçbir müdahaleye ve atışa maruz kalmadı Siperlerden başını çıkararak Anzaklar'ı izleyen Mehmetçik'in bu davranışı, savaş sırasında gösterilen tam bir insanlık örneğiydi AA-Bir dönem Türkiye'nin Avustralya Büyükelçiliği görevinde bulunan Baha Vefa Karatay'ın, Çanakkale Savaşları'na katılan Anzaklar'ın anılarını anlattıkları mektuplardan yola çıkarak yazdığı ''Mehmetçik ve Anzaklar'' adlı kitabından derlenen bilgiye göre, Gelibolu Yarımadası'nda 93 yıl önce 14 Sahra Hastanesinde er olarak görev yapan EH Darby, önce düşman, sonra dost olduğu ülkenin kahramanları Mehmetçiklerle ilgili düşüncelerini, ''Türk askerleri yalnızca dünyanın en cesur, en iyi savaşçıları değil, aynı zamanda en centilmen askerleridir'' sözleriyle dile getirdi Savaş başladığında henüz 17 yaşında olan, ancak askere alınmak için yaşını 21 olarak büyüten Darby, mektubunda, görev yaptığı hastanenin yakınına yanlışlıkla düşen üç mermi için Türk komutanlığının açıklama yaparak, özür dilediğini ifade ettiÇanakkale Savaşları'na Yeni Zelanda 28 Topçu Taburunda katılan Üsteğmen George D Shawe da savaştan 44 yıl sonra geldiği Gelibolu Yarımadası'nda, çarpışmalarda kıl payı kurtulduğu mevziyi bir kez daha görebilme arzusuyla gerçekleştirdiği gezisinde, farklı duygular içindeydi ''Türk askeri, Gelibolu'daki kahramanlığını Kore Savaşları'nda, Birleşmiş Milletler kuvvetleri içindeki mümtaz durumlarıyla yine göstermişlerdir'' diyen Shawe, Gelibolu ziyaretinde Mehmetçikler'in torunlarının, kendisinin Avustralyalı bir Anzak olduğunu öğrendiklerinde gösterdikleri yakınlık ve konukseverliğin, hayatı boyunca unutamayacağı derin izler bıraktığını belirtti MEHMETÇİKLE EL ELE VEREN ANZAK ASKERİ 1 Mayıs 1915'te 1 Avustralya Tümeninin 2 taburuna takviye için gönderilen askerler arasında yer alan çavuş LH Barlett ise bu savaştan belki en duygusal şekilde ayrılan askerlerden biriydiBarlet, Mehmetçik'in 19 Mayıs günü başlattığı büyük taarruzda, Türkler'in gösterdikleri cesareti ve ''Ya zafer ya ölüm'' yönündeki inancını takdirle izlediklerini ifade etti Bu savaştan 5 gün sonra, taraflar arasında yapılan 9 saatlik ateşkeste ölülerin gömülmesine çalışıldığı sırada, Mehmetçik ile temas etme imkanı bulduklarını ve onlara samimi bir şekilde ''Coni Türk'' diye hitap ettiklerini anlatan Barlet, 6 Ağustos tarihinde Anzaklar'ın yaptığı taarruzda bacağından yaralandı Yaralı bir subayın çantasında bulduğu elektrik fenerinin ışığında yarasını sarmaya çalışan Barlet, yanına gelen kendisi gibi bacağından yaralı Türk askeriyle birlikte el ele vererek bulabildikleri sargılarla diğer yaralıların yaralarını sardılar, kurumuş dudaklarına mataralarda kalan suları damlattılarBarlet ve Mehmetçik, savaşlarda düşman tarafların askerleri arasında az rastlanabilecek bir centilmenlikle el sıkışarak ayrıldılar Alıntıdır

08-20-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Anzaklar'ın Gözünden Mehmetçik Anzaklar'ın bir taaruzu sırasında geri çekilmek zorunda kalıyolar daha hava aydınlanmamış her yer karanlık siperlerin arasında 10 metre var yok İki siperin arasında bir Anzak askeri yaralanmış inliyor hiç kimse dışarı çıkıp onu alamıyordu çünkü o an ateşkes yapılmamış anzak askeri yalvarıyor arkadaşlarına (hangi dili konuşursa konuşsun ne dediği belli) bizim bir askerimiz ise bu duruma dayanamıyor ve üniformasını çıkarıyor atletini çıkarıyor ve süngüsüne bağlıyor Süngüsünü dışarı çıkardığı gibi tüm anzak askerleri eline silahları alıp atışa hazırlanıyorlar yaklaşık bir dakika o atletten yapma beyaz bayrağı salladıktan sonra Mehmetçik hiç bir kuşku olmadan gözünde korkudan eser olmadan kalkıyor ve yaralı anzak askerinin yanına gidiyor önce biraz su veriyor sonra kucaklayıp karşı cepheye kadar götürüyor cephenin önüne yaralıyı bırakıp geri dönmek üzere bi kere askerlere bakıyor ve dönüp gidiyor Ordaki ruh halinde bir ölünün bile büyük avantaj olduğu bir zamanda Bizim askerimiz yaralı bir askeri hatta arkadaşlarının bile yardım etmediği bir askere yardım ediyor Aynı kahramanlıkla da anzak askerleri ateşkes olmamasına rağmen yapabilicek fırsatlarıda varken ateş etmiyorlar(Kim bilir belkide elleri tetiğe gidemiyodur)