Ateş Ve Suyun Hikayesi

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında
Sevdalanmiş onun deli dalgalarına
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
Yüreğindeki duruluğa
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma anlam veren mucizem ol
Su dayanamamiş ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana armağan
Sarılmış ateşle su birbirlerine
sıkıca, kopmamacasına
Zamanla su, buhar olmaya,
ateş, kül olmaya baslamış
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı
Baştan alınlarına yazılmıs olan kaderi de
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su
Ateş kızmış, ateş yakmıs ormanları
Aramiş suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın
Ve o an anlamış;
Aşkın bazen gitmek olduğunu,
Ama gitmenin yitirmek olmadığını
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla
İşte o zamandan beridir ki:
Ateş sudan, su ateşten kaçar olmuş
Ateşin yüreğini sadece su,
Suyun yüreğini sadece ateş alır
olmuş