Cem Adrian - Tanrının Elleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-12-2012

Rüzgâr eserken

Yapraklar dökülür

O berrak yüzünden bir damla süzülür

Bu ayrılık

Kalbindeki en büyük yaradır artık

Ve güneş batarken

çocuklar uyurken

Başucunda bekleyen yorgun bir melektir

Ve her gece sabret diye saçlarımda dolasan Tanrı'nın elleridir

Ne büyük

ne derin

ne siyah

ne keskin

Hep ayrılık gibi o kırılgan gözlerin

Unutma

Dikecek yırtılan geceyi sabaha

Ne büyük

ne beyaz

ne eşsiz

ne duru

Hep sarılıp sarıyor üşüyen ruhumu

Bırakma!
Bırakma elimi düşerim karanlığa

Bir melek işliyor ismini ince bir dantel gibi kalbime

Hissediyorum kaderimin üstünde gezinen yumuşak uçlu parmaklarını

Küçük bir kum parçası karışıyor denize uzakta bir yerde

Ve gözyaşların değiyor avuçlarıma

Ağlama

08-12-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Cem Adrian - Tanrının Elleri Rüzgâr eserken Yapraklar dökülür O berrak yüzünden bir damla süzülür Bu ayrılık Kalbindeki en büyük yaradır artık Ve güneş batarken çocuklar uyurken Başucunda bekleyen yorgun bir melektir Ve her gece sabret diye saçlarımda dolasan Tanrı'nın elleridir Ne büyük ne derin ne siyah ne keskin Hep ayrılık gibi o kırılgan gözlerin Unutma Unutma Dikecek yırtılan geceyi sabaha Ne büyük ne beyaz ne eşsiz ne duru Hep sarılıp sarıyor üşüyen ruhumu Bırakma! Bırakma elimi düşerim karanlığa Bir melek işliyor ismini ince bir dantel gibi kalbime Hissediyorum kaderimin üstünde gezinen yumuşak uçlu parmaklarını Küçük bir kum parçası karışıyor denize uzakta bir yerde Ve gözyaşların değiyor avuçlarıma Ağlama