Niçin &Quot;Kur’Âni Hayat&Quot;

Niçin "Kur’âni Hayat"

Her işimizin başı, ortası ve sonu O’nun adıyla ve O’nun adınadır
Hamdimiz ve senamız ’adır O ki, özünde merhametli, işinde merhametlidir
Sonsuz rahmetin kaynağıdır
Vahiyle insana tenezzül buyurmuş, akleden kalplerimizi onunla doyurmuştur






Desteğimiz ve salâtımız, onun vahyini bize aldığı gibi taşıyan, o vahyi taşımakla kalmayıp model bir hayatı yaşayan, insanlık sadakası olan ve insanlığa ucunda ebedi mutluluk bulunan aydınlık bir yol bırakan, bir ömrün vahye nasıl adanacağının sembolü olan, hayatı canlı bir Kur’an olan Rasulullah’adır

Kelamın en yüksek tecellisi vahiydir
Varlık, O konuşunca var oldu Tarih, O konuşunca başladı Beşere ruh, O’nun dilini anlasın diye üflendi
O ruh içinde irade, akıl ve nutk O’nun kelamı muhatabını bulsun diye verildi
Ve insan, O’nu anlasın diye var oldu

Varlığı kelam ile başlatan, insanın serüvenini de kelam ile başlattı
Hak ve sorumluluk verdiği insana, hak ve sorumluluklarını nasıl kullanacağını vahiyle öğretti Tarihin eksenine kelamı yerleştirdi
İnsana vahiyle yol gösterdi Hayatı inşa etsin diye insanı dünyanın “kalfası” (halife) yaptı Bu kalfa işini iyi yapsın diye, insanı vahyin eliyle inşa etti
İslam ’ın kâinatı yönettiği sistemin adı, vahiyse ilahi bir inşa projesiydi Hayat yol, insan yolcuydu
Yolu da yolcuyu da yaratan oydu Yol haritasını belirlemek, yolu ve yolcuyu yaratanın hakkıydı Tüm ilahi vahiyler, kâinat ağacının bu soylu meyvesi var ediliş amacını gerçekleştirsin diye gönderilmişti
Ve insanlığın son çevriminde ebedi rehberlik Kur’an suretinde tecelli etmişti

Son Vahiy, bütün bunların hepsini dört cümlede özetledi:
Er-Rahmân…
Alleme’l-Kur’an
halaka’l-insan,
‘allemehu’l-beyân…

O sonsuz merhametin menbaı…
Kur’an’ı O öğretti
İnsan türünü O var etti,
ona kendini ifade etme yeteneğini O bahşetti

Kur’an vahyi, el-Hay olandan, hayatı inşa için, hayatın ta yüreğine inmiş tarifsiz bir hayattı
Amacı insanı zulümattan nura, karanlıklardan aydınlığa, bencillikten ben idrakine, içgüdülerin esaretinden ruhun özgürlüğüne, bilinçaltının gayyasından bilincin doruğuna, nefsin köleliğinden ruhun özgürlüğüne çıkarmaktı

Varlık ağacının bu soylu tohumunun kendini ve elinin değdiğini çürütmesine engel olmaktı Dahası, kendi kendini aşılayarak saflaşmasını, tekamül etmesini, yücelmesini ve potansiyelinin ufuklarına doğru yol almasını sağlamaktı

Vahyin ve insanın sahibi, bu amacın gerçekleşmesini yasalara bağlamıştı Eğer insan bu yasalara uygun olarak hareket ederse vahiy inşa amacını gerçekleştirecek, değilse insan bu inşadan mahrum kalacaktı Bunun da ilk şartı vahye bir özne olarak yaklaşmaktı Zira vahiy gerçekten özneydi
Vahiy inşa edicilik fonksiyonunu bihakkın icra edebilme yeteneğine sahip olduğunu muhatabı olan ilk nesil üzerinden isbat etti İnşa ettiği neslin elleriyle hayatı ve dünyayı inşa etti İnşa ettiği neslin eliyle insanlığın ender gördüğü bir iman hamlesine imza attı

Vahiy bir şeyi daha isbat etti: Eğer bir nesil kendini Kur’an’ın inşasına teslim ederse, da tarihin inşasını o neslin eline teslim ederdi
Yani Kur’an’a nesne olan, tarihe özne olurdu
Vahyin çırağı olan hayatın ustası olurdu
Vahye teslim olan hayatı teslim alırdı
Hayatının yatağını vahyin belirlemesine izin veren, zamanın yatağını elleriyle belirleme liyakati kazanırdı

Bundan sonra isbat sırası vahyin kendilerine emanet edildiği mümin muhataplardaydı Fakat mümin muhataplar vahiyle inşa olma konusunda her zaman aynı başarıyı sergileyemedi Vahiyle inşa olacaklarına vahyi inşa etmeye kalktılar Vahyin nesnesi olacaklarına vahyi nesneleştirmeye yeltendiler Bunun sonucu çok vahim oldu Kendileri de tarihin nesnesi oldular Bu, vahyi nesneleştirmenin cezasından başka bir şey değildi

Vahyi nesneleştirme süreci şu aşamalardan geçerek gerçekleşti:
Kelimelerin Rabbi kelimelerin kalbine manaları indirmişti ki akleden kalp sahipleri indirilen o manaları anlasınlar, hayatlarına koyarak üretsinler Vahiyle inşa olanlar anlam üretmeyi sürdürdüler Kur’an dilinin tedvini, İslami ilimlerin tedvini, rasyonel bir izahı yapılamayan muhteşem İslam fetihleri, burhan, beyan ve irfan ilim sistemlerinin inkişafı, özgün bir medeniyetin inşası, ortaya konulan devasa ilim mirası, hayatın her alanındaki diğer gelişmeler, hep üretilen bu anlamın bereketli sonuçlarıydı
Fakat bir gün geldi anlam üretilmez oldu Anlam üretilmeyince tüketilirdi Biri diğerinin doğal sonucuydu Üretilemeyen anlamdan oluşan açığı kapatmak için bu kez form yüceltilmeye başlandı Bu sürecin sonucunda vahyin lafzı manasının, manası maksadının üzerine kapatılmış, vahiyle ilişki “yüreğinden okumak” yerine “yüzünden okumaya” indirgenmişti

Vahyin sahibi bizden vahyi tertil ile okumamızı emretmişti Tertil ile okuma emri önce tecvid ile okumaya, daha sonra “kaf çatlatmaya” indirgendi
Vahiy elbette tecvit ile okunmalıydı En güzel seslerle süslenmeliydi En güzel hatlarla yazılmalıydı En güzel hurufatla dizilmeliydi En güzel sayfalara basılmalıydı En güzel ciltlerle sıvanmalıydı Büyüt bunlar vahiy için azdı bile Fakat vahiy bunların hiçbiri için gelmemişti Asıl anlamak, yaşamak ve yaşatmak için gelmişti

Bu sürecin sonunda geldiğimiz nokta tam da Kur’an Şairi Mehmet Akif’in dediği noktaydı:
Ya açar Nazm-ı Celilin bakarız yaprağına
Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına

Bu vahim noktayı vahiy kendi ifadesiyle “mehcur bırakma” olarak adlandırmıştı Bunun açılımı şuydu: Elde taşındığı halde bilinçte taşımama, en yüksek yerlere konulduğu halde hayata koymama, dilde olduğu halde kalbe taşımama, kendisi göz önünde olduğu halde talimatını göz ardı etme, sesi dinlendiği halde sözünü dinlememe, özetle vahye bir “ölü metin” muamelesi yapma…

Vahiy anlamın kaynağı olmaktan işte bu süreçlerden geçerek çıkarıldı Artık o anlamanın konusu değildi Anlamanın konusu olmayan, hayatı nasıl belirlesin? Anlaşılmayan bir hakikat yaşanır mı?

Zaten olan bitenin izahı da buydu: Vahyin hayatsız bırakılması…
Bundan zarar gören vahiy değildi Bundan asıl zararı hayat gördü Ve kıyamet hayat vahiysiz kalınca koptu İnsanlık içine düştüğü şu değersizleştirme ve anlamsızlaştırma girdabından nasıl kurtulacaktı?
Soruların sorusu, sorunların sorunu budur

İdeolojiler birer birer ölüyor Zira ideolojilerin insanlığın yarasına merhem olamayacağı artık ayan beyan anlaşılmış bulunuyor
Değerlerin yerini fiyatlar aldıkça insan biraz daha yok oluyor İnsanın insanlığının kan kaybını ruhtan yoksun güvenlik tedbirleri ve giderek tek tipleşen eğitim politikaları durdurmaya yetmiyor Entelektüel bir katliama dönüşmenin arefesinde olan modern eğitim sisteminin derde deva olamayacağı fena halde anlaşılmış durumda Rahman’ın rahmetinden nasibini almayan bir eğitim ve öğretimin, diplomalı vahşiler yetiştiren bir cangıla dönüşmemesi için hiçbir sebep de yok

Küresel güç merkezlerinin gücü ve güçlüyü yücelten tavırları, ezilenlerin bile güce taptığı hastalıklı bir sonuç üretiyor Rezzak-ı âlemle rızık arasındaki bağı görmezden gelen vahşi dünyevileşme, sebep olduğu krizler zincirine “gıda krizini” de ekleyerek tüy dikmeye hazırlanıyor

’ın mahlukat ağacının soylu meyvesi için donayıp döşettiği şu dünya misafirhanesi, tarihinin hiçbir döneminde bu kadar hor ve hovardaca kullanılmadı Yeraltı ve yerüstü kaynaklarını şuh bir açgözlülükle tüketen “modern hayat”, hazırlamakta olduğu felaketin tellallığı yapmaktan başka hiçbir çözüm üretmiyor, üretecek gibi de görünmüyor
Kerameti kendinden menkul bütün gelişme ve ilerleme iddialarına rağmen insanlık bugün dünden daha mutlu değil İnsan soyunun mutluluk ortalaması bugün dünden daha yüksek değil Bugünkü açlık dünkünden daha az değil İnsanlığın şefkat ve merhamet debisi, dünkünden daha fazla değil Aksine insanlığın şefkat ve merhamet damarları günden güne kuruyor, kurutuluyor Ve adalet açığı çığ gibi büyüyor

Bunlar ve daha sayamadığım unsurlarıyla kötü gidişatı durdurmanın “vahye dönüş”ten başkaca bir yolu bulunmuyor Eğer insanlık insanlığını yeniden kazanacaksa, bu, fiyatlardan değerlere dönmeden asla gerçekleşmeyecektir Değerlere dönmenin ’tan bağımsız bir yolu yok

Çünkü demek anlam demektir ’sız bir hayat anlamsız bir hayattır
İşte vahiy, ’ın hayatla olan anlam bağıdır Ve başlıkta sorduğumuz “Neden Kur’ani hayat?” sorusunun cevabı da budur
İnsanlık akleden kalbe dönecekse tekrar Kutsal kutaplara dönmek zorundadır

İnsanlık kutsal kitaplara dönecekse, Kur’an’a dönmeye mecburdur Zira bu alanda Kur’an’ın rakibi bulunmamaktadır
Kur’an’a dönüş kaçınılmazdır Kur’an’a dönüş salt entelektüel bir faaliyete dönüş değildir Kur’an’a dönüş hayatın kalbine dönüştür Kur’an hayata hayat vermek için inmiştir

“’ın ipi” Kur’an’dır Kur’an’a yapışan ’ın ipine yapışmış olur
Ey Rabbimiz! Kitab’a karşı tavrımızdan dolayı tevbe ediyor ve vahye “yöneliyoruz”! Biliyoruz ki vahye yöneliş Sana yöneliştir! Sen bizim yönelişimizi kabul eyle ve Sen de bize rahmetinle yönel!
“Kur’âni Hayat” akleden kalbinize mübarek olsun!


Mustafa İslamoğlu