Tandır Ekmeği

-Kaç gündür gözüm dalıyordu baba Meğer sen gelecekmişsin, dedi genç kadın, babasının yol çantasını boşaltırken Oo, süzme yoğurt getirmişsin Tandır ekmeği de var


Burnuna götürüp kokladı ekmeği uzun uzun Esmer, gayrimuntazam ekmek pandispanya gibi göründü gözüne Mis gibi de bir kokusu vardı Dayanamadı İrice bir parça kopardı ekmekten Üzerine süzme yoğurttan sürüp tuz serpti ve çocukluğundaki gibi iştahla dişlemeye koyuldu




Baba çayını yudumlarken bir yandan da onu, evi inceliyordu dikkatli, eleştirici bakışlarla Alıcı gözüyle dolaştırdı gözlerini çevresinde Eh, fena değildi Çulu çuvalı epey düzmüşlerdi Perdeler, divan örtüsü değişmiş, yenilenmişti TV bile vardı şimdi konduda


Asıl önemlisi kızındaki değişiklikti Başka türlü karşılamıştı onu bu defa Ve köydeki herkesi tek tek sormuştu Dedikodu kumkuması Cak cak Hatça’yı, Yelpikli Hamza Emmi’yi, hattâ Bakkal Teyze’yi bile sormuştu


-Asıl mühim haberi unuttum, dedi baba Arife Yenge evi satılığa çıkardı


-Arkasında bağı olan kırmızı kiremitli evi mi?


-Hee ya Satıp şehere gelecekmiş o da!


Durdu kadın, gözlerini pencereye dikti uzun uzun baktı Daldı gitti epey bir süre Sonra:


-O evi çok severdim,dedi Hep öyle bir evim olsun isterdim şehirde Sanki köyü bırakıp şehre gelince hemen öyle bir eve buyur edeceklerdi beni!?


-Köyden nefret eder, tiksinirdin, dedi babası biraz kırgın “Batasıca köyünüz” derdin hep…


Genç kadın suçlu suçlu yere eğdi bakışlarını


-Doğru, dedi Cahillik işte Boğuluyorum sanıyordum orada Sanki şöyle doyasıya nefes alamıyormuşum gibi geliyordu hep


-Muradına erdin sonunda Geldin yerleştin işte büyük şehere


Omuzlarını kaldırdı kadın


-Öyle, dedi Büyük şehir dediğin bir gayya kuyusu, bir ilgisizlik, sevgisizlik ummanı İnsanı yutan koca bir dev, insanlığını öğütüp un ufak eden bir azman değirmen Yittim gittim baba ben burada


-Niye yitip gideceksin kızım? Yalnız, kimsesiz değilsin ki… Aslan gibi kocan var başında


Elini şöyle bir salladı kadın buruk, küskün, “Onu sayma!” der gibilerden


-Ev de yaptınız başınızı sokacak… Daha n’olsun? Bundan iyisi can sağlığı… Tapuyu aldınız mı?


Birden allak bullak oldu kadının yüzü Bakışları koyulaştı Dişlerinin arasından ıslık gibi bir sesle:


-Almış, dedi Sakladı benden Tapuyu kendi üstüne çıkartmış!


Babanın da nevri döndü


-Soysuz, cibilliyetsiz, dedi Ona bir hal olsa kardeşleri üşüşür, alır evi elinden Tığı teber, şahı merdan kalakalırsın ellerin böğründe


Gözlerini kuruladı, burnunu sildi genç kadın


-Temizliğe gittiğim evlerden bir doktor hanım sigortaladı beni Beş senem var emekliliğimi kazanmama Bir köşede de birikmiş üç beş kuruşumvar Şu Arife yengenin evini diyorum, alabilir miyiz acaba? Sen bir konuş da haber uçur bana Belki oradan buradan borç da bulurum…


Gözleri nemlendi:


-Köyümü, o her şeyime karışan, yediğim lokmalara bile lâf eden köylülerimi, konu komşu, akrabalarımı özledim baba, dedi fısıltı gibi bir sesle Köyün ahır kokusunu, serseri köpeklerini bile özledim…


Yüzünde huzurlu, dingin bir ifade vardı Birden saatine baktı ve ayağa kalktı


-Kusura kalma baba, dedi Gitmem gerek Sen yat uyu Yol yorgunusun Dinlen! Konuştuklarımız aramızda kalsın ama Sakın bir şey deme kocama! Tapudan haberim olduğunu bilmiyor Şu Arife Yengenin evini bir ayarladık mı, tamam Unutma ama, sır bu! Kimse bilmeyecek


Kırmızı kiremitli evin hayaliyle bir kuş gibi hafiflemiş çıktı evden Yıllardır böylesine mutlu hissetmemişti kendini



Belma Aksun