...Hayat Ve Ben...

Otuzbeşime bastım geçen hafta

İlk yarı bitti : Hayat:1 - Ben:0!!!

Ama belliydi böyle olacağı

Nicedir başlamıştı belirtiler:

Yolda çocuklar "Amca şu topu atıversene" diye seslendiklerinde

kuşkulanmıştım ilkin

Sonra saçlarımdaki beyaz teller tescilledi yarı yolun ufukta göründüğünü,

Baktım; lise fotoğraflarım sararmış, sınıf arkadaşlarım yaşlanmış Eş dost

sohbetlerinde sağlık ve çocuk konuşulur olmuş, seyahat ve aşk yerine

Gök gibi gürlemeye alışkın müzik setimin ses düğmesini kısar olmuşum,

içimdeki uçurtmanın ipini çekercesine

Bizim zamanımızda diye başlayan nutuklar atmaya başlamışım mezuniyet

törenlerinde,

-Hayret daha dün değil miydi benimkisi?-

Yıllar yılı dudak büktüğüm "ölümden sonra hayat" masallarına kulak

kabartmaya başlamışım gizliden gizliye

İple çektiğim Haziranlara sırt çevirmişim

Yaşamın orta sahasına girmişim, irkilmişim

Ruhumun ikizleri yine çekiştiriyorlar kollarımdan;

Biri, "daha ne gördün ki" diyor yüzünde papatyalarla, asıl şimdi başlıyor

hayat! Bundan sonrası rahat!"

Lakin "Buydu görüp göreceğin" diye efkarlanıyor öteki ikinci yarı geçer

hızla, yaşlanırsın zamanla

Yaşı genç olanlar 35'e uzak durduklarını sanarak "Sahi oldu mu o kadar?

Hiç göstermiyorsun" tesellisindeler

35'le çoktan tanış olanlarsa "Hayata hoşgeldin" pankartlarıyla

karşılamadalar

İlk yarı sadece bir ısınmaymış meğer: asıl ikinci yarıda anlaşılırmış

tadı, hayatın kavganın aşkın

Bense şaşkın devre arası bilançolarındayım

Son dönemde kimbilir kaç kez eski anıları yaralı ele geçirdim, belleğimin

derinliklerinde?

Kimbilir kaç kez kendime yakalandım, kendimden kaçarken?

Ve sustum vicdan sorgularında

Aksi sedamla bile dertleşmedim Meğer ne yaman serüvenmiş hayat? Bazen

yediveren gülleri gibi bereketli

Sanki hayat değil, Körfez Krizi mübarek: Bir koyup, beş alıyorsun

Yaşıyor, seviyor ve seviliyorsun Bazense kıtlıktan kırılıyor ortalık,

şaşıp kalıyorsun

Oysa -herkes bilmezden gelse de- skoru belli oyunun:

30'larda dedeni ve nineni kaybediyorsun, 40'larda anneni ve babanı Ve

70'lerde kendini

Şimdi devre arası, yolun yarısı

Bugüne dek ancak tanıştık hayatla Ben ona kendimi tanıttım, O bana

kendini

Göğsüme madalya gibi dizdim hatalarımı

Zaferlerim onlar benim, olgunluğumun yapıtaşları

Ve derin bir yara gibi sakladım başarılarımı

Asansör çıkarken yukarı, dönüp bakmadım bile aşağı

Dönmesin diye başım

Ben istikballe arkadaşım

Ne var ki herşey yarım

Hayat da yarım, sevdalar da

Daha diyeti ödenmedi sevinçlerin

İhanetlerin hesabı sorulmadı

Nazım'ın dedidği gibi "Kopardım portakalı dalından ama, kabuğu soyulmadı,

sevdalara doyulmadı"

"Doydum diyen görmedim ki ben zaten"

Lakin gel de zamana anlat bunu

Sahi nedir bu telaş, bu kin? Sanki ölüye can yetiştireceksin

Baktım ikinci yarı kapıda ve hayatın ceza sahası yakın

Doldurdum bir kara kutuya 35 yılın hesabını

Acılar, sancılar bir çekmecede sevdalar diğerinde

Bir yerde hüzünler ve korkular, bir üstte sevinçler ve zaferler Kat

kat, dizi dizi dizdim kullanılmıştakvimlerimi,

Sabırla kapattım kutuyu, sevgiyle mühürledim ağzını

İlk yarı bilançom o benim: Yangında ilk kurtarılacak Kazada ilk

açılacak

Yarımlar tam olduğunda kara kutuyu açıp bakanlar teşhis koyacaklar

halime "Çok mutlu olmuş, fazla yüksekten uçmuş zavallı" diyecekler

Ya da,

"Sebepsiz alçalmış Bile bile vurmuş kendini dağlara!"

Fakat kara kutu ancak bir kısmını söyleyecek hikayenin

Kalanı benimle gelecek

Dağların yamaçlarına savuracağım en mahrem hatalarımı

Reyhanlar saklayacak sırlarımı

Skoru birtek Ege'nin suları bilecek

Denize kavuşabilirse eğer içimdeki nehir

HAYAT : 0 - BEN : 1

"Alıntıdır"