~Tutunmak...

Hüzün; veda Veda; tutunmak sana


Hüzün;


Yol: Hüznü yoluma katıp gidiyorum


Kalbim ağlasada,sancılansada hüzünlü yolda yürümeye devam ediyorum; kalbimle,hüznümle


Hüzün; vedaları getirir akla, veda ederken acaba kalmak mı zor? gitmek mi zor?


sorarım her seferinde aklıma,kalbime


Veda edip gitmek bir yaradır bazen, kalmak ise; binlerce yara


Vedalara dayanır yürek, dayanır da vefasızlığa dayanabilir mi?


Veda; zaruri gidişler Vefa; kalbe söz vermeler, gitmeden kalmalar Yani;


"özle ruhla kalmak, özü ruha katmak"



Tutunmak Sana; Tutunmak istedim kayıp giden zamana inat


Tutunmak istedim, ellerinden kayarken,düşerken


Kayıp giden ellerim değildi, ellerin den kayarken; tutamadığım ellerindi


Zaman hoyratça akıp gidiyor; kimseye hesap vermeden, kimseye gidiyorum demeden


Kayıp giden umutlarımdı, ellerinde kaybolan umutlarım


Umudun olmadığı yerde kalbe meyve düşer mi? meyvesiz kaldı kalbim


Umudum ol, kayıp gitmeme izin verme ellerimin sesini duy, ellerim ol


Kayıyorum,kayboluyorum kum sati gibi ellerin den akıyorum gidiyorum aslında gitmek istemiyorum



Veda yerine vefada kalıp; söz vermek istiyorum kalbime, kalbine