Ahmed Bin Muhammed

AHMED BİN MUHAMMED

Evliyânın büyüklerinden İsmi, Ahmed bin Muhammed bin Kısbet-il-Halebî el-Kâdirî'dir Doğum ve vefât târihi kaynaklarda belirtilmemektedir Mustafa El-Bekrî, Es-Suyûf-ul-Haddâd isimli eserinde, Ahmed bin Muhammed'in 1710 (H1122) senesinde Şam'a geldiğini bildirmektedir Buradan anlaşıldığı üzere Ahmed bin Muhammed, on sekizinci asrın ilk çeyreğinde vefât etmiştir

Şeyh Mustafa El-Bekrî şöyle anlatır:

Görüştüğüm büyüklerden birisi de Şeyh Ahmed bin Muhammed'dir O yalnızlığı, insanlardan uzak kalmayı ve devamlı Allahü teâlâ ile berâber olmayı isterdi 1710 senesinde Şam'a geldi Bir grup cemâat ile ziyaretine gittim Bu sırada elim kalem tutardı Bâzı kasîdelerim ve mensûr yazılarım vardı Bana dönerek; "Allahü teâlâ bir kimseye gerek nazm gerekse nesir yazma kâbiliyeti verdiği zaman, o kimsenin bunlardan dolayı büyüklenmemesi, kalbini bunlarla meşgûl etmemesi gerekir Böyle hâller ve düşünceler meydana gelirse, onları yakmalı ve parçalamalıdır Çünkü Allahü teâlânın katında, daha yüksek derecede ve kıymette olanları vardır" buyurdu Bu sözleri duyduktan sonra müsâade alıp huzurdan ayrıldım Yazdığım kasîdeleri ve tertib ettiğim yazıların hepsini parça parça ettim Bu sohbetten çok istifâde ettim Bu sohbet bana yetti, sonra bir daha Ahmed bin Muhammed hazretlerinin huzûruna kavuşmak nasîb olmadı Çünkü insanların arasına çıkmıyordu

Ahmed bin Muhammed aklî ve naklî ilimlerde çok yüksek derecelere kavuşmuştu Konuşurken mânevî hâller içine girer, bu hâli açıkca görülürdü Onun yanına devamlı gidip gelen fazîlet sâhibi bir zât şöyle anlattı:

Bir gün onun yanındaydım Konuşmalarında Arapça gramer hatâları yapıyordu O zaman kendi kendime; "Herhâlde Şeyh Efendi Arapçayı iyi bilmiyor, onun için böyle hatâlar yapıyor" diye düşündüm Bu sırada bana dönüp; "Allahü teâlâ Ecrûmiyye kitâbının müellifine rahmet eylesin" buyurdu O zâtın hayâtı hakkında bâzı şeyler anlattı Sonra; "Ben Ecrûmiyye'yi, nahiv âlimlerinin bildirdiği şekilde şerhettim" buyurup, nahiv ilmine dâir ince bir meseleden bahsetti Ben onun nahiv ilmine dâir bu îzahlarını dinleyince hayretler içerisinde kaldım

Bir başka zaman onun huzûruna gitmiştim O sırada; "Ey efendim! Niçin namazdan alıkoyan düşünceler insanın hâtırına geliyor? Bu hususta ne dersiniz?" diye sordum "İnsan, namaz kılarken Allahü teâlâdan gâfil olmazsa, ne türlü olursa olsun, kalbine gelen düşünceler yok olur" buyurdu

Bir kere de dünyevî bir ihtiyaç için onun yanına gitmiştim Yanına vardığımda; "Senin şöyle bir ihtiyâcın var İki veya üç gün sonra giderilecek" buyurdu Dediği gibi üç gün sonra ihtiyâcım giderildi

1) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c1, s338
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c16, s54-265