Hz.Konyevinin Sözlerinden

Seyda Hazretleri buyuruyor: “Kim Abdulkadir Geylani'nin amelini yaparsa o da Abdulkadir Geylani olacaktır Abdulkadir Geylani bedava Abdulkadir Geylani olmamıştır”


Allah-u Zülcelal'in azameti, kudreti insanın kalbine fikrine aklına yerleşmesi lazımdır Allah-u Zülcelal çok kuvvet ve azamet sahibidir Kişi yaptığı amelden de yapmış olduğu günahlarından da daha fazla Allah dan korkmalıdır
Sadatlar onun için her amelden sonra 25 defa estağfirullah çekmişler Yani estağfurullah Ya Rabbi bu ameli sana layık olarak huzurlu bir şekilde yapmadım Kişi günahlardan nasıl korkuyorsa o şekilde yaptığı amelden de tam layık olarak yapmadığından dolayı Allah'tan korkacak ve özür dileyecektir Böyle yaptığı zaman Allah'u Zülcelal'in yanında makbul olur

Mü'min olarakta; insanlar ona herhangi bir zarar ve eziyet verdiği zaman, onların zararına ve eziyetine, meşakkate tahammül etmesi lazım Mü'minin ahlakı böyle olmalıdır Ve onun kalbine hiddet ve gazap geldiği zaman elden geldiği kadar hiddetini yutması lazımdır Eğer onu yutmazda aynı karşılığı verirse ondan sonra özür dilemesi lazımdır Bu hal onun için daha selametlidir Müminin şuurlu olması lazımdır Daima noksanlarını ve kâr ettiği şeyi bilmesi lazımdır

Mü'minin günlük, aylık, senelik olarak ahiret için yaptığı ameller noksan olur fakat zahiren fazla olabilir Mü'min ne yaptığını bilmesi lazımdır Çünkü ne yaptığını bilmediği zaman devamlı olarak noksan giderse insan kıyamet gününde perişan olurAmelde bir gevşeme olduğu zaman noksan olduğunu bilecek hemen amel için bir hazırlıkta bulunacaktır Eğer böyle düşünmezse daima zararlı olarak ömrünü geçirecektir
Ve herhangi bir mümin kardeşimiz amel yapıyor hizmet yapıyor buna engel olmamamız lazımdır Bizim de ona yardımcı olmamız lazımdır Eğer ona engel olursak kıyamet günü Allah-u Zülcelal gazaba gelir ve olabilir ki dünyada da azap verir
Şöyle anlatılmıştır: “Siyalkoş zayıf bir hayvandır Daima aslanla beraber geziyordu Ona fazla yaklaşmıyor ve ondan da fazla uzaklaşmıyordu Ona şöyle dediler? Sen niye devamlı onunla beraber geziyorsun fakat fazla yaklaşmıyorsun O hayvanda şöyle dedi: Ben ona fazla yaklaşmıyorum çünkü arslan kuvvetli bir hayvandır Bir gün bana kızar ve beni parçalayabilir Benim ondan ayrılmadığımın sebebi de o hayvanları parçalıyor, ben de ondan arta kalanlarından istifade ediyorum”

Mü'minde Allah-u Zülcelal'e karşı böyle olması lazımdır Daima Allah'u Zülcelal'in huzurunda böyle olduğu zaman Allah-u Zülcelal'in hazineleri onun olacaktır Her şey O'nun elinde olduğu için hazineleri doludur Hazinelerden verildiği zaman hem dünyası hem ahireti selametli olacaktır Onun için insan Allah-u Zülcelal'in dergahından ayrılmaması lazımdır Ve daima onun zikriyle meşgul olmalıdır İnsan Allah'ı zikrettiği zaman onun bütün hali, ruhu, sırrı tertemiz olur O bu şekilde Allah'ın huzurunda olacaktır Allah-u Zülcelal'in huzurunda olduğu zaman onun her şeyi yerindedir Hem dünyası hem ahireti temin olur
Bir Allah dostu şöyle anlatmıştır: Bir gece ibadetimde gevşeklik oldu Baktım geceleri ışığın üzerine kendini atan ateşböceği ışığın etrafında dolaşıyordu Sabaha kadar yüzlerce defa döndü Nefsime dedim;
“Ey nefsim! bak sen gece ibadetinde gevşeklik ettin, bak bu hayvanın maksudu bu ışıktır, onun için yediyüzbin sefer kendini ona atıyor, yanıyor yine dönüyor yine kendini ışığın üzerine atıyor Maksudundan ayrılmıyor Allah-u Zülcelal'de senin maksudundur, ama sen ondan dönüyorsun Bu şekilde ben nefsime tavsiyede bulundum Sanki o hayvan bana üstad oldu ve şeyh oldu, ondan ders aldım Bu hadiseden sonra, bir daha ibadetimde gevşek davranmadım”


Anlaşılıyor ki insan kendi maksuduna giden yolda sabırlı olması gerekiyor Sabırlı olduğu zaman mutlaka Allah-u Zülcelal ona bir kapı açar
Şöyle anlatılır: Fakir bir kişi gitti padişahın kızını istedi Padişah dedi ki;
-Sen fakirsin, elbisen eski, toz toprak içindesin, onun mihrine ve ücretine senin gücün yetmez Fakir;
-Onun mihri ne kadardır? dedi Padişah:
-Onun mihri 100 cevherdir Her bir cevher de 10000 dinardır, dedi Fakir:
-Bu cevher nerede bulunuyor? diye sordu Padişah;
-Onun cevheri denizde bulunur, dedi Bunun üzerine fakir kalktı yola düştü, çünkü kendi maksuduna ulaşmak için kararlı idi
Gitti evden ağlarını aldı Ağı denize attı, bir müddet sonra çekti fakat bir şey çıkmıyordu Padişahın adamları durumu padişaha anlattılar
-Senin kızını isteyen fakir, gitmiş denizin kenarında o cevherleri toplamak için denize ağ atıyor, dediler O fakir günlerce denizin kenarında cevher çıkarmak için bekledi Her gün gidiyor, bakıyor bir şey çıkmamış geri dönüyor, sonraki gün yine gidiyordu Padişah da fakirin bu durumunu izliyordu Bir gün Padişah fakiri çağırdı, Ona kızını nikah etti ve etrafındakilere şöyle dedi;
Bunun kastı niyeti sabrı olduğu için ben onu kendime vezir kabul ettim Çünkü o padişah akıllı bir insandı Fakiri imtihan etti ve gördü ki kendi maksuduna ulaşmak için sabırlı idi
İnsan da böyle olması lazımdır Bir kişi virdini çekiyor, olmadı huzurlu değilim diye dersi bırakıyor, aylarca çekmiyor Böyle olmaması lazımdır, sabırlı olacak Çünkü sabırlı olduğu zaman Allah-u Zülcelal mutlaka kapıyı onun için açar ve onun maksudunu ona nasip eder


İnsan ancak kalbi ile ahiretini temin edebiliyor Onun içinde; "Her gün sabah ezanından sonra sabah namazını kılmadan önce kırk sefer "Ya hayyu ya kayyum lailahe illa ente sübhaneke inni küntü minezzalimin" derse onun kalbi ihya olur
Bu duayı Ebu Muhammed el-Kettâni Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem'i rüyasında gördüğünde O'na kendi kalbini şikayet etti Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem ona her gün 40 sefer bu zikri oku senin kalbin ihya olur, buyurdu
Bu dua sabah ezanı ile sabah namazının kameti arasında okunursa daha efdaldir Çünkü ezan ile kametin arasındaki dua daha makbüldur
Sabır çok mühimdir özellikle Allah'u Zülcelal'e ibadet üzerinde sabır çok mühimdir Allah'u Zülcelal'e karşı insan sabırlı olursa Allah-u Zülcelal de o kişiyi kendine çeker
İnsan nasıl sabırlı olacak? Allah için günahlardan kendini muhafaza edecek, günah yapmamak için sabırlı olacak, ibadetin üzerinde sabırlı olduğu zaman Allah-u Zülcelal o kişiyi kendine doğru çeker insanda o zaman daima hayır yapar, günahlardan da muhafaza eder


Bir mümin, kardeşlerine ikramda bulunursa onlara hürmetkar olursa Allah-u Zülcelal o kişiyi müminlere istifadeli kılar ve insanların ona tabi olmasını sağlar Ve insanlar ondan istifade eder, insanlara önder olur Herhangi bir kimsede müminlere, evliyalara karşı muhabbetli olmasa ve onlara ikramda bulunmasa, o da dünyada rezil olur
İnsan Allah'u Zülcelal'in zikrinden mahrum kalmamalıdır Zikir yalnız dil ile değil, huzurla, tefekkürledir Yani insan; Allah-u Zülcelal beni görüyor benim kalbime muttalidir diye düşünürse, Allah'u Zülcelalin lutfu merhameti şefkatini kalpten, manevi olarak isterse, talip olursa bu da zikirdir Hatta zikrin en kıymetlisidir Onun için Hasan-ı Nuri kuddise sırruh şöyle demiştir;
"Kişinin en büyük azabı Allah'u Zülcelal'in zikrinden mahrum kalmasıdır"
Onun için, nasıl bir fakir, zenginin kapısına gidiyor bir şey istiyor, zengin de cömert ise hemen ona istediklerini veriyorsa, Allah-u Zülcelal daha cömerttir Manevi olarak kalbimizi daima onun önünde açar ve ondan şefkat merhamet ihsan iman talep edersek, bunlar onun yanında bol olduğu için, ondan istediğimiz zaman hem zikir olur hem de Allah-u Zülcelal o kişinin maksudunu ona nasib eder
Allah-u Zülcelal tarafından bazı kimselere şöyle nida gelmiştir:
“Eğer beni görmüyor iseniz, beni ismimle çağırın, çünkü benim zatımda ismimle beraberdir”
Bazı insanlar; kötü insanlardan ayrılalım Onlara yaklaşmayalım onlardan uzak olalım, diyorlar Şeyh Hasan-ı Şazeli kuddise sırruh şöyle buyuruyor:
“Kim kötü insanlardan ayrılmak istiyorsa, ilk önce kendi nefsinden ayrılması lazımdır Çünkü Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:
"Sizin en büyük düşmanınız, koltuğunuzda sakladığınız nefsinizdir" (Beyhaki:157; Ali el-Müttaki,Kenzü’l-Ummal:IV/431)


Yediğimiz yemekte zikir ile bitmesi lazımdır Çünkü insan yediği yemek insanın vücudunda kan oluyor, et oluyor Eğer gafletle, günahla yemek yerse o zaman insanın vücudunda oluşan o kan, et vs pis ve habis olur ve vücut günahlara meyilli hale gelir
Şöyle anlatılmıştır; “Bazı kişiler zikir yaparken onların başına taş düşmüş onların başından kan yere dökülmüş, başlarından akan kan yerde Allah lafzı yazmıştır”
Demekki insan Allah-u Zülcelal'in zikrini huzurlu bir kalp ile çekerse, vücudundaki kanı dahi Allah'ın zikri ile doluyor
Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem hadis-i şerifte şöyle buyurmuştur;
"Yemeğinizi Allah-u Zülcelal'in zikriyle ve namazla eritin ve yemekten sonra hemen yatmayın ki kalbiniz katı olmasın" (Ramuzu’l-Ehadis:I/67,hd10)
Bir kimsenin mürşidine ve mürit arkadaşlarına karşı muhabbeti kesildi ise, o bilmeli ki Allah-u Zülcelal'in kapısından tard oldu manasına gelir Bunun için insan elinden geldiği kadar muhabbetini muhafaza etmesi lazımdır


Kişi zikir meclislerinde, zikrin ortasında yada, zikir bitmeden çıkmak, kalan kişilerin kalplerinde zayıflık meydana getirir Eğer; namazdan sonraki tesbihatlar olsun, herhangi bir zikir olsun, kişi zamansız kalkıp gittiği zaman, geri kalan kişilerin kalbinde bir zayıflık, bir soğukluk meydana gelir Onun için buna fırsat vermemek lazımdır Eğer abdest için çıkıyorsa, zikre geldiği zaman az yemek yesin veya abdestini tazelesin öyle gelsin, bu gibi şeylere fırsat vermesin
Mü'min için münasip olan; hal ve hareketleri ile sözleri ile diğer arkadaşlarına eziyet vermemesidir Böyle yaparsa insanların en kötüsü olur Çünkü Peygamber Efendimiz şöyle buyurmuştur;
"İnsanların en kötüsü, şerrinden (kötü davranışlarından) muhafaza olmak için insanların onu terkettiği kişidir" (Buhari,Edeb:38; Müslim,Bir:73; Ebu Davud:4791; Tirmizi:1996)


Şeyh Muhammed Şenavi kuddise sırruh şöyle anlatmıştır:
"Şeyh Yusuf Acemi kuddise sırruh'nin yanında bir seyyid oturuyordu Herkes Yusuf Acemi'nin elini öpüyor ve ona hürmet ediyorlardı Hiç kimse seyyid olan kişiye iltifat etmedi Bu durum seyyid'in garibine gitmiş, ve her insanın başına gelebilecek şey onun başına da geldi,
-Niye herkes ona iltifat ediyor da ben seyyid olduğum halde bana iltifat etmiyorlar, diye içinden geçirdi
Yusuf Acemi kuddise sırruh onun kulağına eğildi, kimsenin duymayacağı bir sesle şöyle dedi;
“Ey Seyyid! Bunlar ben senin ceddine tabi olduğum ve senin ceddinin ahlakı ile ahlaklandığım için bana iltifat ediyorlar Ben senin ceddine tabi olmuşum, sen de benim ceddime tabi olmuşsun, benim ceddim de cahil idi, bunun için bana iltifat ediyorlar sana etmiyorlar”
Anlaşılıyor ki, kim Allah-u Zülcelal'in takvasında bulunmaz, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem'in ahlakıyla ahlaklanmaz ise ona iltifat edilmez Seyyid de olsa Şerif de olsa ona iltifat edilmez