Resulullah (S.A.V.)'İn Güzel Şemaili:

Resulullah (sav)'in Güzel Şemaili:


İzzetli ve yüce bir hayata koşan milletlerin görevlerinden birisi de; milletin anısını uzun zaman devam ettiren, kadrü kıymetini yükselten ve saygısını diğer milletlere karşı artıranbüyük kimseleri, komutanları ve liderleri insanlara tanıtması ve onları şerefli ve değerli bir mevkiye oturtması olduğuna göre bu yüce peygamberin şemailini bilmek her müslüman için değil de her akıllı insan için geçerli bir görevdir Çünkü bu Peygamber; insanları hidayete ileten güvenilir, merhametli ve hidayete erdirici, Yüce Allah'ın onunla insanlığı şereflendirdiği aydınlatıcı bir kandil, sapıklık içerisine doğru yürüyen ve delâlet ile cehennem çukurunun içine düşmeye az kalmış insanlığın kendisiyle merhamet edildiği bir peygamberdir


Yüce Allah, insanlara, peygamberlerin efendisi olan Hz Muhammed (sav)'i göndermekle büyük bir lütufta bulunduğuna göre; Yüce Allah'ın, hem Arap milletini ve hem de diğer milletleri şereflendirme ve değer verme bakımından kendilerinin içinden Resulullah (sav)'i Peygamber olarak göndermesi ise Allah'ın, Araplara olan en büyük ve en yüce bir lütfudur Çünkü Yüce Allah, bu peygamberle, onları; cehalet uykusundan uyandırmış, içine düştükleri sapıklık çukurundan kurtarmış, bir ağırlığı ve kadrü kıymeti olmayan ölüm hallerinden diriltmiştir Ayrıca onlara, bu peygamberi göndermekle oluşan bereketi sebebiyle onları en hayırlı millet ve yine bu peygamberle onları yeryüzündeki nur ve aydınlık meşalesi yapmıştır


Hz İsa (as)'ın mucizesi, ölüleri diriltme şeklindeydi Resulullah (sav)'in mucizesi ise, dünyanın dört bir tarafında liderlik koltuğuna oturması için yokluktan yeni bir ümmet çıkartması şeklindedir Nitekim bu düşünce, şairlerin liderlerinin şu sözünde de en güzel şekilde şöyle ifade edilmektedir:


"(Ey Muhammed!) Kardeşin İsa Peygamber, (Kabirde yatmakta olan) bir ölüyü kendine çağırdığında o ölü (Allah tarafından) ayağa kalkmaktaydı Sen ise yokluktan bir ümmeti dirilttin"


İşte bunu, Kur'ânı Kerîm, bize, kainatın efendisi olan Hz Muhammed (sav)'în Peygamber olarak gönderilmesinden bahsettiğinde şöyle anlatmıştır:


"Ümmiler (Araplar) 'in kendi içerisinden yine kendilerine (Allah'ın) ayetlerini okuyan, onları (çirkin pisliklerinden, cahiliyyenin kirliliklerinden, ahlakın kötülüklerinden) arıtan onlara kitabı (Kur'an'ı) ve hikmeti (peygamberliği) öğreten bir Peygamber gönderen odur Gerçektende onlar (Araplar) daha öncekileri (Muhammed'in Peygamber olarak gönderilmesinden önce) apaçık bir sapıklık (küfür ve bilgisizlik) içerisindeydiler"[48]


Evet! Allah'a yemin ederim ki, (ayette de görüldüğü üzere) atamız Araplar[49] apaçık bir sapıklık, küfür ve hüsran içerisindeydiler Çünkü Hz Muhammed (sav)'in Peygamber olarak gönderilmesinden Önce Araplar, bilgisiz ve küfür içerisinde bulunduklarından dolayı, onlardan birisi, bir taş alır ve onu eliyle yontar, daha sonrada onu çeşitli şekillere girdirir, sonrada onun için rüku eder ve secdeye kapanır; yaratan için yaratılmışa ibadet eder, nzık ile şifayı elde etmek için ve kötülük ile musibeti kendisinden uzaklaştırmak için kendisine boyun eğen varlığı Rabb edinir!!


Nitekim Yüce Allah, sapıklık ve küfür içerisinde bulunan insanların bu durumunu şöyle güzel bir şekilde ifade etmektedir:


"Allah'tan başka taptıklarınız (ilahların, putların vb şeylerin) hepsi biraya gelseler, (şunubunu bırakın) bir sinek dahi yaratamazlar Üstelik (Allah 'in yarattığı) bir sinek onlardan bir şey kapsa, (kaptırdıkları şeyi) sinekten kurtaramazlar Çünkü isteyende aciz ve istenen de aciz"[50]


Bundan daha garibi ise; bir insanın, kendisi için hurmadan veya hamurdan bir ilah edinip sonrada acıktığı zaman onu yemesi olayıdır!! Üstelik bununla yetinmeyip zahmetlerle ve zorluklarla yetiştirilip de işlediği bir günahı veya yaptığı bir suçu olmadığı halde sadece kız olduğu için diri diri toprağın altına gömmeye koşan insandan daha büyük akılsız ve daha büyük cahil kim var? Çünkü bu kimse, sapıklık ve cehalet içerisinde olduğundan dolayı erkek çocuklarına değer vermekte ve kız çocuklarına kötü davranmaktadır Nitekim Yüce Allah, cahil Arapların bu durumunu şöyle anlatmaktadır:


"Diri diri toprağa gömülen kıza: 'Hangi günahı yüzünden Öldürüldü?' diye sorulduğu zaman" (Tekvîr: S1/89) yani kız çocuğu, ne günah işledi ve suç işledi ki onu diri diri toprağın altına gömüyorsun?' demektir


Hanımları, kız çocuğu doğurduğundan dolayı bunu uğursuzluk ve kötülük sayan atalarımız Arapların hayatmdanki bozuk itikadı gösteren şu ayetler de gayet çarpıcı


"O (cahiliyyet döneminde yaşayan Araplardan) birine, kız çocuğu olduğu müjdelendiği zaman içi öfkeyle dolarak yüzü kapkara kesilir ve kendisine verilen müjdenin kötülüğünden dolayı kavminden gizlenir (Şimdi) o doğan kız çocuğunu, hakarete (uğramış bir şekilde evinde) tutsun? Yoksa onu toprağa mı gömsün?"[51]


Yani bu kız çocuğu, yaşaması için hayata bırakıp böyle yaptığından dolayı kavminden çekindiği için zillet ve horluk kendisine mi gelsin?


"Yoksa (bu kız çocuğunu diri diri) toprağa mı gömsün? Bak! Ne de kötü hüküm veriyorlar!" (Nahl: 16/59)[52]




[48] Cum'a: 62/2 (Benzeri ayetler için bkz: Bakara: 2/129; Âli İmrân: 3/20) (ç)


[49] Yazarımız Sabûnî, burada milliyetçilik gibi bir duyguya kapılmamakladır, önsözde de belirtildiği üzere, bu kitap Şeriat Fakültesindeki Öğrencilere verilen konferanslardan oluşmaktadır Bu konferansta" ise, Arap Öğrencilere hitaben yapılmıştır (ç)


[50] Hacc: 22/73


[51] Nahl: 16/5859


[52] Muhammed Ali Sâbûnî, Peygamberler Tarihî, Ahsen Yayınları: 518521