Kalbi Titreten Bir Hikaye |
08-02-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Kalbi Titreten Bir HikayeAnneannesinin sözleri yankilandi kulaklarinda: Oglum namaz hiç bu vakte birakilirmi? Anneannesinin yasi yetmise dayanmis,ama ezan okundugu vakit yerinden siçrar, yasindan beklenmeyecek bir hizla abdestini alir ve namazini kilardi Kendisi ise,nefsini bir türlü yenemiyordu Ne oluyorsa, hepnamaz son dakikalara kaliyor,bu sebeple namazini alelacele eda ediyordu Bunu düsünerek kalkti yerinden, gözü saate kaydiYatsi ezaninin okunmasina on bes dakika kalmisti Basini her iki yöne pismanlikla sallayarak,"Yine geciktirdim namazi" dedi kendi kendine Kivrak hareketlerle abdestini aldi ve daha elini yüzünü tam kurulamadan kendisini odasina atti Mecburen,hizli hareketlerle namazi eda ettiTesbihatini yaparken anneannesini düsünmeden edemedi "Bu halimi görse,tatli-sert kizardi yine bana" dediCok seviyordu onu Hele öyle bir namaz kilisi vardi ki,onu hep bir gökkusagi hayranligiyla seyrederdi Namazda öyle bir mahviyeti vardi kihicabindan renkten renge girerdi O gün aksama kadar derse girmistiMüthis bir agirlik vardi üzerinde Duasini yaparken,basini ellerinin arasina alip secdeye durdu Namazdan sonra bir süre bu sekil tefekkür etmeyi severdi Gözleri kapanir gibi oldu"Ne kadar da yorulmusum" dediDaldi gitti öylece Kiyamet kopmustuMahseri bir kalabalik vardi Her yön insanlarla doluyduKimi dona kalmis,hareketsiz bir sekilde etrafi izliyor; Kimi saga sola kosturuyor,kimisi de diz çökmüs,basi ellerinin arasinda bekliyordu Yüregi yerinden firlayacak gibi atiyor,adeta kafesinden kurtulmaya çalisiyor,soguk soguk terler döküyordu Hayattayken kiyamet,sorgu sual ve mizan hakkinda çok sey duymus ve ahiret hayati adina bu kavramlar kendisi için köse tasi olmuslardi Ama mahser meydaninda ki ürperti,korku ve bekleyisin bu denli dehset verecegini düsünmemisti Hesap ve sorgu devam ediyorduBu arada onun ismini de okudular Hayretle bir saga,bir sola bakti"Benim ismimi mi okudunuz" dedi dudaklari titreyerek Kalabalik birden yarilmis,bir yol olmustu önünde Iki kisi kollarina girdiMahser meydaninin vazifelileri olduklari belliydi Kalabalik arasindan saskin bakislarla yürüdüMerkezi bir yere gelmislerdi Melekler her iki yanindan uzaklastilarBasi önündeydi Bütün hayati,bir film seridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden " sükürler olsun " dedi,kendi kendine ve devam etti; " Gözlerimi dünyaya açtim,Hep hizmet eden insanlari gördümBabam sohbetlerden sohbetlere kosuyor, malini islam yolunda harciyorduAnnem eve gelen misafirleri agirliyor, yemek sofralarinin biri kalkip, bir yenisi kuruluyorduBen ise,hep bu yolda oldum Insanlara hizmete çalistim Onlara Allah'i anlattimNamazimi kildimOrucumu tuttumFarz olan ne varsa yerine getirdim Haramlardan kaçindim"Kirpiklerinden asagi gözyaslari dökülürken, "Rabbimi seviyorum,en azindan sevdigimi zannediyorum " Diyordu Ama bir yandan da "O'nun için ne yapsam az,Cennet'i kazanmama yetmez" Diye düsünüyordu Tek siginagi Allah'in rahmetiydi Hesap sürdükçe sürdüBoncuk boncuk terliyorduSirilsiklam olmus,zangir zangir titriyordu Gözleri terazinin ibresindeki neticeyi bekliyordu Sonunda hüküm verilecektiVazifeli melekler ellerinde bir kagit, mahser meydaninda ki kalabaliga döndüler Önce ismi okunduArtik ayaklari tutmaz olmustuNeredeyse yigilip kalacakti Heyecandan gözlerini kapamis,okunacak hükme kulak kesilmisti Mahseri kalabaliktan bir ugultu yükseldiKulaklari yanlis mi duyuyordu? Ismi cehennemlikler listesindeydi Dizlerinin üstüne yigildiHayretten dona kalmisti" Olamaaaazzzz " diye bagirdi Saga sola kosturdu "Ben nasil Cehennemlik olurum? Hayatim boyunca hizmet eden insanlarla birlikte oldum Onlarla beraber kosturdumHep rabbimi anlattim" Diyordu Gözleri saganak olmus,titrek vücudunu islatiyordu Vazifeli iki melek kollarindan tuttuAyaklarini sürüyerek ve kalabaligi yararak alevleri göklere yükselen Cehennem'e dogru yürümeye basladilar Cirpiniyordu Medet yok muydu? Bir yardim eden çikmayacak miydi? Dudaklarindan kelimeler kirik dökük,yalvarmayla karisik döküldü "HizmetlerimOruçlarimOkudugum Kur'anlarNamazim Hiçbiri beni kurtarmayacakmi?" diyordu Bagira bagira yalvariyorduCehennem melekleri onu hiç sürüklemeye devam ettiler Alevlere çok yaklasmislardi Basini geriye çevirdiSon çirpinislariydi Resülullah, "Evinin önünde akan bir irmak içinde günde bes defa yikanan bir insani o irmak nasil temizler, günde bes vakit namazda insani günahlardan öyle temizler" Buyuruyordu "Oysa ki benim namazlarim da mi beni kurtarmayacak?" diye düsünüyordu " NamazlarimNamazlarim Namazlarim" diye diye hiçkirdi Vazifeli melekler hiç durmadilarYürümeye devam ettiler; Cehennem çukurunun basina geldiler Alevlerin harareti yüzünü yakiyorduSon bir defa dönüp geriye baktiArtik gözleri de kurumustuÜmitleri sönmüstü Basini öne egdiIki büklüm oldu Kollarini sikan parmaklar çözüldüCehennem meleklerinden birisi onu itiverdi Vücudunu birden bire havada bulduAlevlere dogru düsüyordu Tam bir iki metre düsmüstü ki, bir el kolundan tuttu Basini kaldirdi Yukariya baktiUzun beyaz sakalli bir ihtiyar onu düsmekten kurtarmisti kendisini yukariya çektiÜstündeki basindaki tozu silkerek ihtiyarin yüzüne bakti "Siz de kimsiniz ?" dedi Ihtiyar gülümsedi: " Ben senin namazlarinim" "Neden bu kadar geç kaldiniz ?Son anda yetistiniz Neredeyse düsüyordum"dedi Ihtiyar yüzünü gererek, tekrar güldü; Basini salladi; " Sen beni hep son anda yetistirirdin, hatirladin mi? Secdeye kapandigi yerden basini kaldirdiKan-ter içinde kalmisti Disaridan gelen sese kulak kabarttiYatsi ezani okunuyordu Bir ok gibi yerinden firladiAbdest almaya gidiyordu |
|