Kış Öyküleri Ve Hikayeleri |
07-28-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Kış Öyküleri Ve HikayeleriKış Öyküsü, Kış Hikayeleri, Kış Öyküleri, Kış hikayesi kış güneşi öyküsü Limanda bekleyen kız dönecek umuduyla dikilirken rüzgar esti “ondan sana bir tutam koku getirdim” Dedi “kokla sevdiğini hisset”dedi Kız rüzgarı var gücüyle içine çekti Ama bu yetmedi ona Beklemeye devam etti Güneş açtı “sen onun kalbinde yeşeriyorsun unutma”dedi Kız güneşin sıcaklığını kemiklerine kadar hissetti Gece oldu ay çıktı Kız limanda oturmadan, yorulmadan bütün umuduyla bekliyordu Ay ona acıyıp “sana onu göstereceğim, iyi bak” dedi Denizde ona eşlik eşlik etti ve hafif dalgalanmasıyla yakamozda kız sevdiğini gördü Ama gene yetinmedi Görmek özlemini eksiltmiyor aksine dokunamamak daha da canını acıtıyordu Yağmur yağdı Üzgün bir şekilde “ağlama lütfen Ben bile sana yetişemiyorum” dedi Ama kız özlüyordu Bu sefer sonbahar geldi Yapraklar çevresini sardı “hazan ayıdır bu ay Bizde sarardık bütün sevgilerde Ayrılık var Ver bize götürelim uzaklara” Dediler Ama kız onları duymazlıktan geliyordu Bekliyordu Dönecekti Dalgalar vururken limana o da vuracaktı onun kalbine Demir atacaktı Beklemeliydi Artık ümidi azalmıştı ama beklemeliydi Kış geldi Her tarafını beyaz kaplamıştı Onunda söyleyecekleri vardı “bekleme onu Dönmeyecek Onun kalbi artık buz kaplı” Kız inanmıyordu Dönüp güneşe baktı Kış onu üşütmüştü Belki güneş onu gene ısıtabilirdi Ama güneşte bu sefer umutsuzdu “ artık yeşeren çiçekler soldu Sonbaharda gittin O artık buz kalpli” Dedi Zavallı kız duyduklarına inanamadı Güneş iyice üşütmüştü O kadar beklemişti onu ama vuslatta acı vardı Artık gitmeliydi Kalbini, mabedini sonsuza dek acı çekmemek için kapattı ve mevsimler boyu beklediği yerden ayrıldı Yanlış zaman yanlış insan Tutunmak imkansız bıktım yamalı sevdalardan Yanlış bahar kış güneşi Yoruldum her bulduğumda kaybetmekten seni Kıyamete kadar kapattım kalbimi Bir Kış Günü Öyküsü - Bugün hava her zamankinden soğuk değil mi? - Evet Ama mecburuz yola çıkmaya Hem dert etme Gittiğimiz yer çok sıcakmış Isınırız orda bir güzel Diğer dostlarımızı da göreceğiz bu yolculukta unutma Bu bile yeter yola çıkmaya - Doğru söylüyorsun galiba Ellerine baktı son kez Ayışışığı vurmuştu sanki çehresine Öylesine parlıyordu alabildiğine Şımarmamak için zor tuttu kendini " Acaba yolculuk nasıl geçecekti? Şikayet edip sabredemezse, bu diyarları terk etmeyi göze alamazsaOlmazdı,olamazdı O zaman ben, ben olamam kiİnsanlar beni gördüklerinde " işteo ne güzel ne kadar temiz, ne kadar gayretli" dediklerinde yüreğindeki sevgiyi ve var olma nedenini sevinçle izleyecekti bu yolculukta Yaratılma amacı için bu yolculuğa çıkması gerekiyordu Ve yoldaydı Fakat üşümüyordu çok fazla Yine nazlıydı Yine dans eder gibi oradan oraya koşturuyordu Kimseye rahatsızlık vermeden, üstelik engelleri kaldırarak akıyordu adeta " Ne kadar hoş herkes burada Tanışmalıyım hepsiyle" diye söyleniyordu kendi kendine - Hey! Senin adın ne? - Berfin Ya seninki? _ Ben mi? Ben , ben Kar tanesi son kelimesini söylerken, toprakla kucaklaşır buldu kendini Ve sıcaklığını hissettiğinde, gülücükler açtı çehresinde Bundan böyle toprağa bakabilen herkes, kar tanesini göremese de, onun tebessümünü gördü her seferinde alıntı |
|