İmam Şafii Hazretlerinin Ölüm Döşeğindeki Yakarişi

İmam Şafİİ hazretlerİnİn ÖlÜm dÖŞeĞİndekİ yakariŞi
İmam Müzeni anlatıyor: İmam Şafii’yi hastalığında yoklamaya vardım Ve “nasıl sabahladın?” dedim Şöyle dedi; “Şu halde sabahladım ki; dünyadan gidiyorum, dostlara veda ediyorum Ölüm bardağını içtim Fena amellerime kavuştum Rabbimin huzuruna varıyorum Bilmiyorum ki, ruhum cennete mi gider ki sevineyim yahut cehenneme mi gider ki acınayım? Böyle dedi, sonra şu beyti söyledi;
“Velemma kasâ kalbi vedâ kat mezâhibi
Cealtü’reca minni biafvike sülleme
Teazameni zenbi felemma karentühu
Biavfike Rabbi kâne afvüke a’zama
Fema zilte zi afvin aniz’zenbil lemtezel
Tecûdu ve ta’fu minneten ve tekerrüma
Felevlâke lem yeslem min İblise abidün
Ve keyfe vekad ağva safiyyeke ademâ”
Meali:
Ey Rabbim! Kalbimin katılaştığı ve gidecek yolların daraldığı vakitte, ümidimi affına merdiven kıldım Günahım pek büyük göründü Fakat affın ile yanaştırdığımızda, affın daha büyük olu Sen günahtan af sahibi olmadan zail olmadın Cömertçe vermede, ikram ve ihsan etmede daim oldun Eğer Senin lütf u hidayetin olmasaydı, hiçbir abid şeytandan selamette kalamazdı Nasıl selamette kalır ki, o şeytan, mazhar-ı safvetin olan Hz Âdem’i bile aldattı
Kaynak:
Büyük İnsanlar-Abdullah Develioğlu, Şahsi Basım, tarihsiz
Semih Yıldız /cevaplarorg