Sensizlik Esiyor..Üsüyorum...

Bir deniz kıyısındayım hafif puslu hava ve bulutlar ağlıyor inceden
Deniz mutlu kendinden bir zamanlar kopmuş olan yağmur damlaları ile yeniden buluştuğu için
Bulutlar ise üzülüyor kendinden kopan kaybettiği her damla için
Ne gariptirki hayatın kuralı bu
Biri kaybeder üzülür biri bulur sevinir mutlu olur
Evet kural budur ama hayat beni her daim muaf tuttu bu kuraldan
Ben ne buldum nede kaybettim ikisinin arasında çırpınıp durdum sadece
Ne tam kaybettim seni nede tam buldum
Hep eksik kaldı sol yanım
Tam kaybettim derken buldum seni ama sevinemedim kaybedecektim çünkü, yine üzülecektim
Öylede oldu buldum derken yine kaybettim seni
Bugünlerde yine kaybedişleri oynuyorum
Hep bendesin ama bulamıyorum seni Yoksun yanımda üşüyor ellerim yalnızlık titretiyor içimi Yalnızım diyorum üşüyorum
Deniz vuruyor dalgalarını kayalara yalnız değilsin ben buradayım diyor ama yetmiyor
Benim için yalnızlık kimsemin olmayışı değil senin olmayışın bunu; ne sen ne deniz nede bir başkası bilmiyor anlayamıyor
Üşüyor ellerim çaresiz sokuyorum ceplerime, cebimde kalan son umut kırıntılarını buluyorum
Çıkarıp bakıyorum deniz seviniyor işte umutların varmış senin diyor ellerimde kalmış üç beş umut kırıntısını kast ederek
Acı bir gülümseme dudaklarımda yeter mi diyorum yarınlara, yaşamaya yeter mi? Deniz cevap veremiyor
“Yetmez” diyorum “yetmez”
Elimdeki son umut kırıntılarını da denize atıyorum “yalnızım” diyorum deniz bu sefer anlıyor yalnızlığımın sensizlik demek olduğunu susuyor Ben de susuyorum bulutlar ağlıyor ben de ağlıyorum
Sensizlik esiyor üşüyorum…

(alıntıDır)

Ne tam kaybettim seni nede tam buldum
Hep eksik kaldı sol yanım
teşekkürler rahatsız Çok güzeldi