Nokta Hala Destanı &Amp; Ahmedum

Çolvaroş köyünde Haşiloğlu cevherin kızı Hacınumanoğlu İsmail’in karısı nokta hala adında bir Hemşin gelini 3 kızı ve bir oğlu dünyaya geldikten sonra çok genç yaşta dul kalır Ama oda birçok Hemşin kadını gibi evlenmek istemez ve kaderine razı olur Oğlu Ahmet’i büyütmek için bütün şefkatini ve fedakârlığını seferber eder Onun en büyük arzusu Ahmet’i büyütmek ve gurbet ellere Kırım’a yollamaktı(Hemşin’de yaşlıların dilinde gurbete Kırım denirdi çünkü genelde yöre insanları yöre insanları gurbete Kırım, Batum tarafına giderlerdi) yıllar çabuk geçti

Nokta halanın Ahmet’i büyüdü köyde herkesin sevdiği takdir ettiği akıllı bir delikanlı oldu O da her Hemşinli erkek gibi genç yaşında ailesinin geçimini, sorumluluğunu kalbinde, taze omuzlarında duyarak gurbete çıktı Kırım'da hemşerisinin yanına gelen Ahmet, orda çalışmaya başladı gurbet hayatı 4 yıl sürdü Bu sırda ise Nokta Hala Ahmet’in özlemiyle yaşıyordu, kardeşlerini ve eşini çok genç yaşta kaybeden Nokta Hala yalnızlığını ve özlemini hep Ahmet’i için biriktiriyordu Fakat nokta Halanın kara bahtı gülmeyeceğe benzerdi onuruna çok düşkün olan Ahmet patronu ile kavga etmiş, çok kısa süreli olsa hapis yatmıştı

Veremin amansız kollarına hapishanede yakalanan Ahmet’in üzüntüden bu hâle düştüğü sanılmaktadır Özellikle Nokta hala bu olaya böyle yorumlamaktadır Memlekete hasta dönen Ahmet bu korkunç hastalıktan kurtulamayarak öldü Nokta Hala ise oğlunun acısını en büyük şiddetiyle tattı Bu acılara Nokta Halaoğlu Ahmet için söyledikleri zamanla destan olarak dilden dile yayıldı

Bu destanda bazen isyan, bazen tevekkül, bazen cemiyet, bazen felek, bazen mazi, bazen hal, bazen istikbal, fakat her zaman Ahmet vardır Bu destanın dört yüz kıta civarı olduğu sanılıyor günümüzde yüze yakın dörtlüğü mevcut ayrıca İbrahim Can , Birol Topaloğlu ve Gökhan Birbenin ayrı ayrı kasetlerine koydukları ağıtlar dinlenmeye değerdir Aşağıda bu destanın küçük bir kısmı var, kalemsiz kâğıtsız dilden dile dolaşan bu destandan bir annenin evladı için hissettiklerini bulacaksınız

Ahmedum Destanı

Kirova şehrine ettim intizar,
Kara bıyıkların aldı mı nazar?
Ahmet anasına bir mektup yazar,
Şimden sonra yazamazsın Ahmedum

Uğramasın Kirova ya makina,
Felek ağu kattı tatlı aşına
Çok oturdum mezarının taşina,
Şimden sonra daha yazmam Ahmedum

Kirova şehrine makine işler,
Batum limanında gemiler kışlar
Yaram derindedir ciğere işler,
Şimden sonra yara almam Ahmedum

Kirova dediğin adenli şeher,
Kara bıyıkların dünyayi değer
Ağaç meyve verir dalini eğer,
Senden sonra daha yemem Ahmedum

Merağım yok, koca ile kardaşa,
Eyvah, evladımla çıkmadım başa
Felek beni ne hain çaldın taşa,
Dört yanımdan yara aldım Ahmedum

Tam yirmi yaşında aldı eşimi,
Deryalara kattım bu göz yaşımi
Kim kabre indirecek leşimi,
Kuran okuyanım yoktur Ahmedum

Düşsem deryalara deryalar boğar,
Evladı olana bir gün gün doğar
Bizim dağa yağmur ile kar yağar,
Senden sonra hiç kalkmasın Ahmedum

Kirova dediğin kırımın ucu,
Kahpe felek seçmez kocayı genci,
Kavga ettin seni kaldırdı kolcu,
Belki hapsoldun da korktun Ahmedum

Ben seni büyüttüm kıymetli nazlı,
Mektubun içimden okudum gizli
Ananun haberi çok acı sözlü,
Belki ondan verem oldun Ahmedum

Yaz gelince çoban kurar yataği,
Herkesin işliyor şendir peteği
Biz kahpe felekten yedik köteği
Bu kötekten iflah olmam Ahmedum

Bizim çorap ipti baştan söküldi,
Geldi vereseler sınır dikildi
Anan dört kat oldu beli büküldi
Sınır dikenlere ahım kalsın Ahmedum

Yol ver dağlar aşacağım buzlama,
Yeter yaralarım daha sızlama
Ahmedum un mektubunu gizlema
Verin okuyayım sitem yazılı

Dedim 'ölüm olmaz',hastalık şaka,
Meğer Azrail'e vermiştin yaka
Yetim kızlarıma kim olsun arka,
Senden sonra arkam yoktur Ahmedum

Dumanlanur gemilerun borisi
Azrail da aldi evun birisi
Benum gurbetcimun geldi gerisi
Senden sonra gurbet yansun Ahmedum

Evvel bahar gelur merakli aydur
Mezarun yüksekdur etrafi çaydur
Kirpiklerun uzun kaşlarun yaydur
Senden sonra daha görmem Ahmedum

Gülüm soldi,doli vurdi bostana
Benum dertlerumi yazun destana
Haber sorsam Haladaki ustana
Acap meraktan mi eldun Ahmedum

Ben dertliyim, öz canumdan bezerum
Dağlara, taşlara destan yazarum
Abdal oldum her kapiyi gezerum
Eller güler ben ağlarum Ahmedum

Her an dumanlidu bizum dağumuz
Bülbül ötmez viran kaldi bağumuz
Cefa ile geldi geçti çağumuz
Bu dünyayi viran gördum Ahmedum

Sen meraktun çağlayanun suyina
Ben yangunim evladumun boyina
Çikamadum Çolvaroşun köyina
Senden sonra varoş yansun Ahmedum

Hunut daği çiçeklenup aşmasun
Dereler kurusun, asla taşmasun
Ana yuvasuzdur, nasil şaşmasun
Şimden sonra yuva görmem Ahmedum

Gemi yolci ister, borisi sesler
Kuşlar yavrisini yuvada besler
Başina koydiler kırmızi fesler
Senden sonra fesli görmem Ahmedum

Güz gelince bizum dereler buzlar
Evladun acısi içerden sızlar
Toplanun yanuma sahipsuz kızlar
Şimden sonra 'baci'demez Ahmedum

Çiçekli yaylalar toprakli, taşli
Eyvah, ben gezerum gözlerum yaşli
Eller gelin eder kutni kumaşli
Senden sonra gelin görmem Ahmedum

Deli gönul daim gitme havada
Ben bülbüli uçurmişim yuvada
Yol bulamam, kaldum bir düz ovada
Ne tarafa gideceğum Ahmedum

Deli gönül, her an çekersin firak
Çok çektum dünyada dert ile merak
Kahpe felek elleri etti çirak
Bize hayat kara oldi Ahmedum

Benum gönlüm herdem duruyor garip
Mahşerde görürüm, olursa nasip
Bize yardum etsun Hazreti Habip,
Hayatumda gülemedum Ahmedum

Arı oğul verdi sardı peteği
Koyin otlar, çoban kurar yataği
Ben felekten hain yedum köteği
Bundan sonra daha yemem Ahmedum

Göçler çat düzina ederler düşüm
Dedum yuva kuram, bozuldi işum
Kudretten sineme vurdi bir kurşun
Bu yaradan iflah olmam Ahmedum