Kendimle Bırakmayın

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Kendimle Bırakmayın Hikayesi - Yaşam Hikayeleri
merhaba;

bir esir tüccarının iki dudağı arasında kalan hayatlara,

merhaba;

büyük okyanuslardan aşırıp zamanı, sevdaya dalanlara,

merhaba;

kalabalıklar içinde dahi hep yalnız kalanlara,

merhaba;

umutsuzluklar içerisinde binlerce kez umuda yol alanlara,

merhaba;

dağlara, taşlara, yoldaşlara……

kompleks yaşamın her bir parçasına

uykuyla uyanıklığın, yaşamla ölümün ve dahi geceyle gündüzün arasındaki bilinmezlikler ülkesinden sesleniyorum size…

binlerce kez umuda yol alan ve yolunu asla yaşamın realitesiyle birleştiremeyen mavi gezegenin düş yolcuları,

ne kadar güç ise düne geri dönmek işte o kadar zordur bugüne direnmek

yarın ise yelesi rüzgarla danseden dörtnala bir taydır ki dizgin vurulamaz hardan türeyen gövdesine…

nasıl ki eski serüvenler unutulmuş ise insanlık tarihinin tozlu sayfalarında, ya da kimisi yaldızlı harflerle yazılmışsa yaşanmışlıklar arasına işte böyle bir rizikoydu benimkiside…

ya dünde unutulacaktım kolay yolu seçip, yada don kişot olup yel değirmeniyle savaşacaktım dörtnala bir kısrağı karşıma alıp…

ben ise en zor ama en doğru olanı yaptım;

geçmişle gelecek arasındaki o ince çizgide bir yer yaptım, umuda yol alanlara konak yeri, sevdaya koşanlara gönül dergâhı, yoldaş arayanlara bir dost evi,

ne istersen, ne hissedersen işte orası…

ve işte bir yolculuk akşamında yalnızlığımdan seslendim sizlere ama tabi ki sadece sessiz çığlığımı duyanlar anlayabilir…

“lütfen kendimle bırakmayın beni!”

(alinti)

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kendimle Bırakmayın Kendimle Bırakmayın Hikayesi - Yaşam Hikayeleri merhaba; bir esir tüccarının iki dudağı arasında kalan hayatlara, merhaba; büyük okyanuslardan aşırıp zamanı, sevdaya dalanlara, merhaba; kalabalıklar içinde dahi hep yalnız kalanlara, merhaba; umutsuzluklar içerisinde binlerce kez umuda yol alanlara, merhaba; dağlara, taşlara, yoldaşlara…… kompleks yaşamın her bir parçasına uykuyla uyanıklığın, yaşamla ölümün ve dahi geceyle gündüzün arasındaki bilinmezlikler ülkesinden sesleniyorum size… binlerce kez umuda yol alan ve yolunu asla yaşamın realitesiyle birleştiremeyen mavi gezegenin düş yolcuları, ne kadar güç ise düne geri dönmek işte o kadar zordur bugüne direnmek yarın ise yelesi rüzgarla danseden dörtnala bir taydır ki dizgin vurulamaz hardan türeyen gövdesine… nasıl ki eski serüvenler unutulmuş ise insanlık tarihinin tozlu sayfalarında, ya da kimisi yaldızlı harflerle yazılmışsa yaşanmışlıklar arasına işte böyle bir rizikoydu benimkiside… ya dünde unutulacaktım kolay yolu seçip, yada don kişot olup yel değirmeniyle savaşacaktım dörtnala bir kısrağı karşıma alıp… ben ise en zor ama en doğru olanı yaptım; geçmişle gelecek arasındaki o ince çizgide bir yer yaptım, umuda yol alanlara konak yeri, sevdaya koşanlara gönül dergâhı, yoldaş arayanlara bir dost evi, ne istersen, ne hissedersen işte orası… ve işte bir yolculuk akşamında yalnızlığımdan seslendim sizlere ama tabi ki sadece sessiz çığlığımı duyanlar anlayabilir… “lütfen kendimle bırakmayın beni!” (alinti)