Tozlu Yüreğim

Tozlu Yüreğim Öyküsü - Derin Duygular - Tülay Bilgin - Duygu Seli - Yaşam Hikayeleri - Öykü

Şan, şöhret, makam hırsı, hepsi annemde vardıÜnüversitede başarılı profösördüAraştırmaları, işinde başarııyla yükselmesi derken ben bir köşede sevgisiz kalakalmıştımAnnemin içindeki hırs beni kinlendiriyor her gün birazdaha canavarlaştırıyorduhep erteliyor hep erteliyordu Ertelediği yıllar 20 yıl olmuştu

Oysa ben anne şefkati merhameti istiyordum O başka yerde bulunmayan sevgi kucağuna başımı yaslamak istiyordumBabamdan ayrı yaşıyordum Herşe sahiptim, mutluluğumuz hariç



Birgün annemden aldığım olumsuz elektirik beni çarpmıştı Nasıl olmuş ne olmuştu anlamadımKendimi demir parmaklıklar arkasında bulu vermiştim Anneme kıymıştımUtanıyordum kendimden İnsanların bakışları beni her defasında yaralıyordu

Düştüğüm o kuyuya, o gözler taş olup yağıyordu sanki Her defasında biraz daha ölüyor biraz daha zifre boyanıyordum Sevgisizlik ilgisizlik beni canavarlaştırmıştı


Hiç bir şey hatırlamıyordum Ruhum ızdırap içinde idi O gözlerin içinde hergün idam ediliyordum Bir gün bir raf üzerinde tozlu bir kitap buldum tozunu aldım bir solukta kitabı okudum mana aleminde bulduğum huzur beni kendime getirmiştiği Demir parmaklar değil hapis olduğum oysa ruhumdu Annem yoktu onun yokluğu, beni mana almiyle buluşturdu Keşke bunları annem öğretseydi, şimdi yanımda olurdu belki

Hayattan bir kesitGerçek olmuş bir olayı hikayeleştirdim herkezin bildiği bu olayın sonunda o kızın duyguları bunlar


Tülay Bilgin