Hiç Kimse Sevdama Senin Kadar Yakışmadı

İnsanlar gördüm kendilerine yabancı, kendilerine garip Bitmeyecek bir yolun yolcusu gibiydiler Ne mola verebilecekleri bir istasyon nede varabilecekleri bir yer vardı Ruhlarındaki kabullenmişlik yüzlerine yansımıştı Birbirlerinin aynı insanların içinde çok yabancıydım ben Beni aralarına hiç almadılarTek kelime konuşmadım onlarlaYine de bilinçsizce uyuyordum yaptıklarına, o bitmeyecek yola gidiyordum bende onlarla Koyu gri bir havanın hakim olduğu bir yerde ne bir yıldız ne de tek bir yağmur damlası vardı Ne soğuk vardı, ne sıcak Binlerce kilometreler boylu boyunca uzanıp gidiyordu önümüzde ve yeşile dair hiçbir şey görünmüyordu& Ve binlerce kişi katılıyordu bu anlamsız insan kalabalığına Ses yoktu, gülüş yoktu Sadece nefes almaya odaklanmıştı beyin ve ruhları Ben içimde çoğalttığım gülüşlerimi dışa vurmak için çırpınıyordum ama hiç kimsenin yüzü o cesareti vermiyordu bana Bu bıktırıcı, bu tekdüze adımlarımızın atıldığı bu yoldan başka bir seçenek olmalıydı mutlaka Sonra hiç varılmayacakmış kadar uzakta bir kuşun havalandığını gördüm Bir ümit yakalamıştım sonunda Hızlandırdım adımlarımı, sıyrıldım kalabalıktan koşmaya başladım Kuşa yaklaştıkça gri havanın dağıldığını, güneşin sarı ışıklarını çiçeğin her rengini gördüm Ve en sonunda da seni& Orada küçük ama yemyeşil bir çayın ortasında öylece tek başına oturuyordun Senin biraz ötende hava kurşun gibi gri iken senin başında gök masmaviydi ve sen o maviliğe dikip gözlerini çoook uzaktan gelecek birini bekler gibiydin Ben gördüklerimin şaşkınlığıyla karşında duruyordum Sense hiç şaşırmamıştın Yüzüme bakıp "HOŞGELDİN" dedin Ve o ses yeniden hayata döndürdü beni İstem dışı bir gülümseme yayıldı yüzüme, yüreğimin atışının hızlandığını, tenimin ısındığını hissettim

Az önce terk ettiğim kalabalık yanımızdan geçip giderken biz seninle el ele idik artık Bir sevdanın iki ortağıydık Şimdi içimde çoğalttığım sesimle haykırıyorum herkes duysun diye;
"HİÇ KİMSE SEVDAMA SENİN KADAR YAKIŞMADI VE SEVDAM HİÇ KİMSEYİ SENİN KADAR YAŞATMADI!"