Bir Yangının Külü

Gönül penceresinden ansızın bakıp geçti Bir yangının külünü
yeniden yakıp geçti

Şehrin en kalabalık yerinde ona rastlayabileceğimi nereden
bilebilirdim? Üstelik bu rastlantıyla darmaduman olacağımı
bilseydim, değil aniden bastıran yağmurdan kaçmak, dışarıda üzerime
çığ düşeceğini bilsem kaçmak için o alışveriş merkezine girer
miydim? Ama olan oldu Onca kalabalığın arasında kader yine gelip
beni vurdu

Önce benzetiyorum sandım Sonra başımdan aşağı dökülen kaynar suyla
bir güzel yıkandım O, bu beklenmedik tesadüfü beklermişçesine,
hatta sanki ben onu yıllardır orada bekletiyormuşum gibi, beni
görünce derin bir oh çekercesine rahat bir gülümsemeyle yanıma
yaklaşırken, ben adeta donakaldım Aman Allah'ım kimbilir görüntü
olarak da ne salaktım! Durumumu daha iyi kavrayasınız diye filmi
iki gün öncesine sarıp, aramızda geçen diyaloğu kafa sesimle
birlikte aktarayım:

-Oooo Merhabaa Napıyosun? (o mutlu mutlu gülümsüyor)
-İ İyi yim Napıyosun burda Şey yanii Nasılsın demek
istedimm (Dumur haldeyim)
-İyiii Alışveriş yapıyorum Güzel bir tesadüf! (Hala aynı
rahatlıkta)
-Kilo mu almışsın sen biraz? (Ne diyeceğini bilemediğimden,
dikkatimi çeken ilk şeye sığınıyorum İlk çamı da böylelikle
deviriyorum)
-Biraz evet Ameliyattan sonra oldu! Sen aynısın gördüğüm
kadarıyla (Bana jest yapıyor olmalı!)
-Yok ben de aldım biraz Ama ne ameliyatı ya? Hiç haberim yok
(Sahiden ne ameliyatı?)
-Fıtık! Aldırdım (Refakatçisi kimdi acaba?)
-A Öyle mi? Çok geçmiş olsun (Gerçekten üzüldüm)
-Ama iyiyim şimdi Bir hafta kıpırdamayacaksın demelerine rağmen,
evime yürüyerek geldim Yakın ya hastane (Refakatçisi yokmuş
demek!)
-E haber verseydin keşke Yardım ederdim sana (Yalan değil,
ederdim)
-Üzülme, tek başıma hallettim İyiyim şimdi Vaktin varsa gel kahve
içelim (Tek başıma dedi!)
-Şey Pek vaktim yok ama (Evet mi demeliyim, hayır mı?)
Hadi hadi Özlemişim seni Gel konuşalım biraz (İçsek mi?)
Peki o zaman birer kahve içelim (Nedense huzursuz değilim)

Şimdi bu hikayenin kahramanına isim de istersiniz siz, değil mi?
Sözünü ettiğim kişi, daha önceki yazılarımda bahsettiğim gibi
kalbime yerleşen ve giderken içini talan edilmiş halde bırakan
kiracılardan biri! Kendisi benim nezdimde aslen rahmetli O yüzden
şaşırdım, e siz şaşırmaz mısınız karşınıza çıksa şimdi bir zombi?

Oturup birer kahve söyledik Aradan geçen iki yılı değerlendirdik
İnanın çok tuhaf oluyor Yani bir zaman önce "en sevdiğim"
dediğiniz adam tam karşınızda oturuyor Gözlerinizin ta içine bakıp
"Çok güzel görünüyorsun" diyor Sizin cevabınız ne olurdu bilmem
ama benimkisi "Farkındayım" oluyor! Evet, iki yıl önce aynı
cümleyi söylediğinde bünyemde 2000 kalori eriten adama cevabım
aynen bu oluyor Allah'tan o espri yaptım sanıyor ve "Daha iyi
gördüm seni ama Yüzünde değişik bir huzur var" diyor Ardındansa
"E anlat Yaso Hayatında neler var?" sorusu geliyor "Hiiiç İş
güç hep" diyorum, başka ne diyeceğimi bilemeden "Hayatında biri
yok mu?" diye pat diye soruveriyor Susuyorum O bir soruyla
duvarlarımı yıkmaya çalışırken, ben o an yanaklarımdan tüm vücuduma
yayılan ateşle havale geçireceğimi sanıyorum!

Neyseki imdadıma kafe elemanı yetişiyor "Başka bir şey arzu eder
miydiniz?" diye soruyor "Evet ederim Lütfen beni iki sene
öncesine götür ya da şu an bu soruyu neden duyduğumu söyle bana"
demek geliyor içimden Kafe elemanı gidiyor, şaka gibi ama o
ısrarla tekrarlıyor: "Anlatsana Neler yaşadın?" Neler mi
yaşadım? Aslını istersen bıraktığın enkazı yeni ortadan kaldırdım!
O nedenle sen şimdi ne diye karşıma çıktın, hiç anlamadım! Böyle
demedim tabii "Kamera şakası mı bu?" dedim, "Konuşacağımız başka
konu mu yok?" diye ekledim "Demek ameliyattan sonra yürüyerek eve
gittin" diyerek konuyu değiştirdim "Evet ya Doktorun verdiği
menü dışında yemek yemek de yasaktı ama ben aşağıdaki kafeden bir
sürü çikolata siparişi verip yedim" dedi "Hasta bakıcılar
anlamadılar mı peki?" dedim merakla Hızla cevap vereyim derken,
ağzından kaçırdı sonunda "Refakatçim için istediğimi söyledim!"

Kalakaldı Hatta donakaldı Göz gözeydik O bende yanıt ararken,
şimdi onun özel hayatında idik Toparlamaya çalışacaktı,
yapamayacağını anladı Kendine güldü, en başta gerçeği gizlediğine
üzüldü "Bir refakatçim vardı hastanede Gece kaldı ama sabah
gitti" dedi Hala yüzüne bakıyordum Neden yalan söylediğini
düşünüyordum Bu rastlantının gitgide anlamsızlaşmasından
korkuyordum "Öylesine refakatçi denmez, ziyaretçi denir" dedim
birden Masanın üzerinde çakmakla oynayan elimin üstüne elini koydu
aniden "Senin gibi değildi" dedi, kalbim hızlanırken

Bir filmin, bir şiirin, bir hüzünlü melodinin içinde gibiydim
Kendi kendime "Şimdi sadece kızdığını sandığın bu adamdı bir
zamanlar en sevdiğin Resmine bile bakıyorken eridiğin"
diyordum Elim avucunun içinde ben hala çakmakla oynuyordum Bir
yangının külünü yeniden mi yakıyordum?