Bir Tebessüm Et Yeter

Biran tebessüm nedir diye bir düşünce geçti zihnimden Tebessüm bir anlamdır dedim kendi kendime ve üretmeye başladım


Tebessüm, gülmek için yapılan bir ön adımdır Tebessüm, mutluluktur Tebessüm huzrun ifadesidir Tebessüm, güvendir Tebessüm, hem kendimizi hem de karşımızdakini rahatlatmaktır Bu böyle bir müddet daha arttı çoğaldı


Sonra yeni bir düşünce beynimi kemirmeye başladı Biz hangi durumlarda tebessüm bekleriz Aslında bu bir ihtiyaç ve sanırım doğduğumuz ilk andan itibaren o keskin çığlığın arkasından başlıyor ilk önce popomuzu tokatlayan doktordan, ebeden bekliyoruz Sonra annemizden bizi ilk kucağına aldığında Ve bu sonralar öncelik sırasına göre yer değiştirmeye başlıyor Okul sıralarında öğretmenler, arkadaşlar, yeni aşklarla birlikte sevgililer


Peki günlük yaşantımızda ne kadar tebessüm ediyor, ne kadar beklentimize karşılık buluyoruz Evimizin içinde eşimizden, çocuklarımızdan bekliyoruz Anne güzel bir yemek yaptığında, şık kıyafetler giydiğinde, saçını boyattığında baba, maaaşına zam aldığında, terfi ettiğinde, eve farklı bir eşya aldığında, yatırım yaptığında ya çocuklar onlar belki ' bir tebbessüm ' beklemede en masum olanları Yeni davranışlar öğrendiğinde, becerilerini sergilediklerinde, notları iyi geldiğinde veya küçük yanlışlar yaptığında


Bir de sosyal yaşantımızın içinde 'bir tebessüm' beklentilerimiz var ki onlar çok farklı bir yer ve anlam kapsıyor hayatımızda İş yerimizde patrondan, müdürden, arkadaşlarımızdan bekleriz bir ödülmüşcesine Resmi kurumlarda işimizi yaptırırken güvence olarak görürüz bekleriz Ve en önemlisi hastanelere gittiğimizde bekleriz, hastabakıcısından sekreterine, asistanından uzman doktoruna kadar hepsinden Burdaki 'bir tebessüm' beklentisinin diğerlerinden bir farkı vardır Kendinizi yetersiz hissediyorsunuzdur Hasta olduğunuz için ordasınızdırOranın doğru adres olduğunu, güvende olduğunuzu hissetmek için ordasınızdır ve beklersiniz gülen gözlerle size bakılıp 'geçmiş olsun geçer, rahatsızlıklarınızı el birliğiyle atlatırız' denmesini Ama ne kadar acı ki aradığınızı bulamazsınız Hasta görmekten, kalabalıktan bunalan memurlar, sekreterler ve doktorlarla doludur orası


Bu düşünceler neden mi beynimi kemirmeye başladı, son bir aydır hastanelerle fazla muhatap olduğum için Hastalığınızı anlatacağınız doktora ulaşabilmek için suratında huzur, mutluluk ve tebessümden eser bulunmayan sekreterlerden randevu alabilmek için yapılan mücadeleden


Nihayet genel cerrahi hocasından randevumuzu almış hocanın yanına gireceğimiz anı beklerken kalabalığın arasında bir hengame kopuverdi Ne oluyor diye merakla bakınırken tenis öğretmeni olduğunu söyleyen bir bey yanımıza geldi Çok sinirli ve kızgındı Sekretere sinirlenmişti Bunlar mutsuz, bu işi isteyerek yapmıyor, hasta görmekten yaşlılara laf anlatmaktan memnun değil dedi Baksanıza tik oluşmuş, tiki de var İşte o an düşündüm şöyle bir, sekreterede kızamadım Tüm öfkem geçti Doğruydu hemde çok, işini sevmiyordu çünkü bu işi kendi isteği ile yeteneklerine göre seçmemişti Aslında hangimiz tam anlamı ile seçiyorduk ki


Mühendisliği seçip iş bulamayıp birkaç ay formasyonla öğretmenliğe geçenler mi, ailede bir doktor, avukat olsun deyip yapanlar mı, öğretmenlik isteyip kpss sınavını veremeyip ilaç mümessili olanlar mı Kim istediğini yapıyordu ki?


Ama bu yinede bizim hayatımızdan tebessüm ihtiyacımızı gidermemeli Unutmayalım ki tebessüm etmeyi unuttuğumuz anda hem kendimizi hem karşımızdakini mutsuz ediyor, mutluluğumuzu çalıyoruz el birliğiyle