07-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Yarım Kalsın
Seni, sende, sana rağmen yaşıyorum ben  Hep sen, benimle tamamlanmış eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyorum  Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyorum  Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak istedi  Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana, sende kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düşündürebilirdi ki bana? Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata  Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimizde, koşulsuz, içten ve sımsıcak duygularımızla  Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı  Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana  Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık  Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu  Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu  Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda kayboluyorum  Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum bu günlerde  Ne çok askerim var bana ihanet eden  Düşmanla savaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden  Bir beyaz bayrak ve teslimiyet şu anda görünen  Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu yenilginin acısı sürse de yıllarca, bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme  Şimdi gitmek zamanı belki, geride yaşanmış yada yarım kalmış anları bırakarak  Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi 
|
|
|