Sana Gelmekden Yürüyemiyorum

Bir daha yeniden kendime söz veriyorumV e sözümü kalbimin sesini dinleyerek bozuyordumKendimde derinleştikçe kendimden korkuyordumOysa korku,geri adım atmak için kaçınılmaz bir gerçektiBunu biliyordumHer insanın taşıyamayacağı kadar ağır düşleri vardır içindeCesaret isteyen umutlarıBilmek yapmaktan çok geride kalıyorRuhu güne hazırlamak ve yüreğe sevda ipi ile inmek için bilmek yetmiyorKatıksız bir anlayışı arındırılmış sevgi dili gerekiyor
Çocukların ellerinden tutarak çocuk olunmuyorSesini sesime katarak düşünüyorum bugünüGüne adım atarken,kayan her düşün arkasında gizli kaldı sevdamDüşünüyorumYüksek duygularıma yenik düşüyorumSana gelen gelen çemberi daraltan ne çok sebep varYolu uzatan ne çok mavi gözGreçeğe tırmanıyyorum,basamaklar yerken duygularımı ve alışamadığım kaderime yenik düşüyorum
Sana gelme(k)den yürüyemiyorum,insanların gözlerindeSözlerine katık olamıyorum hiç kimseninSesin ve sessizliğin yetmiyor yaşamaya ,takat ellerimden düşüyor kendimi senin boşluğuna bırakıyorumOysa yaşamın kılcal damarlarından süzülen gözyaşalarına tutsak adımlarımızVaretmeyi becerdiğimiz an içimizdeki çocuğun hıçkırıkları dinecek Ve sen kaldırımların yıkılan parçası olmayacaksınSenin pencerenden dolunayı gözlüyorum Gök maviye küskün,sen yoksunHeran perdeyi çeken elin içinde buluyorum zamanıBeni akışına almayan zamanıİçimdeki yalancı sesin ulviliğine inanmazssam başarabilirdim yaşamayıYaşamayı öğrenebilirdim çocuk kitaplarından
Aynalardan ruhuma süzülen kırık şarkıları ve oyun oynayan çocukları kucaklasam gözlerimde
Ve alışsam sensizliğe
O zaman alışabilirdim ruhumun dağınık saçlarına