Artık Çok Geç

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Çünkü her şeyi kötülüyor ama hiçbir kötülükten sorumlu olmadığımıza inanıyoruz

Her yerde, her şeyde suç görüyoruz; haksız da değiliz hani; suç yayılıyor, büyüyor, kocaman bir leke gibi dünyamızı kaplıyor

Ama suçu hep başkalarının üzerine atıyoruz

Artık çok geç

Çünkü bizim hayata yaklaşımımız Amerikan filmlerindeki seri katillerin ağlamaklı itiraflarını andırıyor! Bütün münasebetsizliklerimizin, bütün densizliklerimizin, bütün gündelik hayat "cinayetlerimizin sorumluları baştan belli

Ezbere sayıyoruz: "Annem beni sevmiyordu", "Babam beni hiç anlamadı", "Patronum pis herifin tekiydi" vesaire

Daha beteri de var!

Yanlış bir şey yaparken o kadar rahatız ki; çünkü "herkes yapıyor!"

Artık çok geç

Çünkü sorarsan, herkes mağdur

Çünkü sorarsan, herkes haklı

Herkes kurban, en güçlüler bile

Ve herkes bu saçma ortak paydada birbirini anlıyor, birbiriyle anlaşıyor

Artık çok geç

Çünkü sevgimiz rastlantı tanımıyor

Sevgimiz ille de ikna edici bir neden, varlığını anlamlı kılacak bir güzellik arıyor kendine

Ve ne yazık ki her sevme çabamız, sevmediklerimizin altını daha çok çiziyor

Artık çok geç

Çünkü yalnız kalmaktan, yalnız hareket etmekten korkuyoruz

Çünkü tek başımıza otobüse binip askere gitmekten, tuttuğumuz takımın maçını açık tribünün en ıssız köşesinde izlemekten, tanıdık doktorlara ve akrabalara haber vermeden bir hastane kuyruğunda beklemekten çok ama çok korkuyoruz

Artık çok geç

Çünkü hâlâ inat ve ısrarla "iyi bir toplum" a inananlarımız varsa da bu toplumda "iyi bir insan" olarak yaşanabileceğine inananlanmız gitgide azalıyor

Çünkü inanmak olgunlaştırmıyor artık bizi

Tersine, inandıkça daha çocuk, daha köktenci, daha yıkıcı oluyoruz

Çünkü kendi gemimizi kurtarmak için başka gemilerin batması gerektiğini sanıyoruz

Artık çok geç

Neden ?

Çünkü kaybetmek istemiyoruz

Hiç kimse kaybetmeyi göze alamıyor

İşin garibi, herkes kazanmak istediğinden midir ne, hep birlikte kaybediyoruz

Artık çok geç

Çünkü çok kalabalığız ve bir türlü anlamıyoruz: Herkese yetecek kadar zafer yok bu dünyada

Yanılıyor muyum?

Hâlâ vakit var mı ? Umutsuzluğa düşmek için neden yok mu ?

Öyleyse bir şeyler yapalım

Ne mi ?

Mesela yalnız kalalım

"Birlik ve beraberlik" içinde dünyayı linçe kalkışmaktansa, öfkemizi dinlemeyi; keskin sirkenin her zaman küpüne zarar verdiğini yeniden öğrenmeyi deneyelim

Mesela dünyayı ve birbirimizi sevelim ama dünyaya ve birbirimize sırnaşıp yaltaklanmayalım

Mesela sevilmek için sevmeyelim; sevilme arzumuzun duygularımızı köreltmesine izin vermeyelim

Mesela kalabalık ayinlerin güvenli sarhoşluğuna kapılmaktansa "aşk şarabı" ndan içip uçurum kıyısında dans edelim

Mesela kimseyi tehdit etmeden cesur olduğumuzu göstermenin bir yolunu bulalım

Zor değil mi, çok zor

Ama yapalım bunu

Vakit iyice geç olmadan

Haşmet Babaoğlu

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Artık Çok Geç Çünkü her şeyi kötülüyor ama hiçbir kötülükten sorumlu olmadığımıza inanıyoruz Her yerde, her şeyde suç görüyoruz; haksız da değiliz hani; suç yayılıyor, büyüyor, kocaman bir leke gibi dünyamızı kaplıyor Ama suçu hep başkalarının üzerine atıyoruz Artık çok geç Çünkü bizim hayata yaklaşımımız Amerikan filmlerindeki seri katillerin ağlamaklı itiraflarını andırıyor! Bütün münasebetsizliklerimizin, bütün densizliklerimizin, bütün gündelik hayat "cinayetlerimizin sorumluları baştan belli Ezbere sayıyoruz: "Annem beni sevmiyordu", "Babam beni hiç anlamadı", "Patronum pis herifin tekiydi" vesaire Daha beteri de var! Yanlış bir şey yaparken o kadar rahatız ki; çünkü "herkes yapıyor!" Artık çok geç Çünkü sorarsan, herkes mağdur Çünkü sorarsan, herkes haklı Herkes kurban, en güçlüler bile Ve herkes bu saçma ortak paydada birbirini anlıyor, birbiriyle anlaşıyor Artık çok geç Çünkü sevgimiz rastlantı tanımıyor Sevgimiz ille de ikna edici bir neden, varlığını anlamlı kılacak bir güzellik arıyor kendine Ve ne yazık ki her sevme çabamız, sevmediklerimizin altını daha çok çiziyor Artık çok geç Çünkü yalnız kalmaktan, yalnız hareket etmekten korkuyoruz Çünkü tek başımıza otobüse binip askere gitmekten, tuttuğumuz takımın maçını açık tribünün en ıssız köşesinde izlemekten, tanıdık doktorlara ve akrabalara haber vermeden bir hastane kuyruğunda beklemekten çok ama çok korkuyoruz Artık çok geç Çünkü hâlâ inat ve ısrarla "iyi bir toplum" a inananlarımız varsa da bu toplumda "iyi bir insan" olarak yaşanabileceğine inananlanmız gitgide azalıyor Çünkü inanmak olgunlaştırmıyor artık bizi Tersine, inandıkça daha çocuk, daha köktenci, daha yıkıcı oluyoruz Çünkü kendi gemimizi kurtarmak için başka gemilerin batması gerektiğini sanıyoruz Artık çok geç Neden ? Çünkü kaybetmek istemiyoruz Hiç kimse kaybetmeyi göze alamıyor İşin garibi, herkes kazanmak istediğinden midir ne, hep birlikte kaybediyoruz Artık çok geç Çünkü çok kalabalığız ve bir türlü anlamıyoruz: Herkese yetecek kadar zafer yok bu dünyada Yanılıyor muyum? Hâlâ vakit var mı ? Umutsuzluğa düşmek için neden yok mu ? Öyleyse bir şeyler yapalım Ne mi ? Mesela yalnız kalalım "Birlik ve beraberlik" içinde dünyayı linçe kalkışmaktansa, öfkemizi dinlemeyi; keskin sirkenin her zaman küpüne zarar verdiğini yeniden öğrenmeyi deneyelim Mesela dünyayı ve birbirimizi sevelim ama dünyaya ve birbirimize sırnaşıp yaltaklanmayalım Mesela sevilmek için sevmeyelim; sevilme arzumuzun duygularımızı köreltmesine izin vermeyelim Mesela kalabalık ayinlerin güvenli sarhoşluğuna kapılmaktansa "aşk şarabı" ndan içip uçurum kıyısında dans edelim Mesela kimseyi tehdit etmeden cesur olduğumuzu göstermenin bir yolunu bulalım Zor değil mi, çok zor Ama yapalım bunu Vakit iyice geç olmadan Haşmet Babaoğlu