Ekim Düşünceleri

Sırtıma kazak alınca, anladım ki yaz bitti


Kısa bir sonbahar Sonra kış

"Kış'ın orman yanmaz" diye düşünüp avunuyorum

Bilir misiniz ?

"Kurumuş dallar, sarı yapraklar"

İşte biz bu şarkılarla büyüdük

Niye kurumuş dallar, hiç düşünmedik, nedendir sarı yapraklar, hiç bilemedik Ezberle dediler,

Tıpkı "baltalar elimizde" gibi Hani var ya "uzun ip belimizde, biz gideriz ormana, hep ormana"

Allah Allah Niye baltalar elimizdeydi, uzun ipin ne işi vardı belimizde Hiç sormadık Niçin giderdik biz hep ormana, hep ormana? Öğrenemedik

Çocukluk işte Kurumuş dallar ve baltayla kesilen ağaçlar, müzik derslerinde bilinçaltımıza yerleşen ilk cinayetlermiş meğer

Okullara bu şarkıları kimin ve niçin tavsiye ettiği, ancak büyüyünce kafama takıldı Yüreğime bir şüphe bile düştü Yıllardır orman yangınlarını işte bu duygular içinde izledim

Her yaz kahroldum


Şimdi baltalar demode oldu Toplu imha için yangın metodu gelişti

Acaba diyorum, Bodrum'u, Marmaris'i, Çeşme'yi yakan bu yangıncılar, bizimle aynı sınıflarda mı okudu? Nedir bu ağaç düşmanlığı? Acaba ilham kaynağımız o şarkılar mı? Bu engin müzik terbiyesinin ilk mimarları kimdir yarabbi?

10 yılda 15 milyon genç yetiştirmekten daha zor bir iş bu


Günler kısaldı

Daha da kısalacak

Kışın orman yangını olmaz Anladık

Ne fayda? Bu yazki yanıklar, iskân'a açılırken, gelecek yazki yanıklar, yine yüreğimize saplanacak Öbür yıl, aynı film

Yazdan kulağımda son kalan seda, Bakanlardan birinin "trenlere taş atmayın" diyerek çocukları uyarmasıdır

Ağaç kesen, dal kıran, yaprak kurutan, parkta kanape parçalayan nesillerden gayrı, şimdi de trenlere taş atan çocuklar, 80 yıllık eğitim sisteminin aynasıdır




Rauf Tamer