Öfke Büyürken

Sabah evden çıktınız, işe gidiyorsunuz Bir bakıyorsunuz ki caddede iki kişi birbirine sille-tokat girişmiş Birisinin burnunun kanadığını fark ediyorsunuz


Görmemiş gibi yaparak geçip gidiyorsunuz


Biraz ileride iki araba kafa kafaya gelmiş Önemli bir hasar yok ama iki adam dışarı çıkmış birbirlerine ağza alınmaz küfürlerle saldırıyorlar


Bunu da duymamış gibi davranıyorsunuz


İşe geliyorsunuz ki feci bir gerilim var Hava elektrikli, insanlar birbirleri hakkında söyleniyor, diş gıcırdatıyor Sonunda beklenen oluyor ve iki kişi arasında bir tartışma patlayıveriyor


Bir arkadaşınız elindeki evrakları bir başka arkadaşınızın suratına çarparak “Yetti be artık, canımdan bezdim, arkamdan iş çevirme!” diye haykırıyor


Birkaç kişi kavgayı ayırıyor Siz görmezden gelmeye çalışıyorsunuz


Akşam eve dönerken bir kapkaççı, bir kadının çantasını çalmaya teşebbüs ediyor Yoldan geçenler genç kapkaççıyı yakalayıp eşek sudan gelene kadar dövüyor, ağzını burnunu kırıyorlar Polis düdükleri duyuluyor


Trafik sıkışmış Herkes birbirine el kol işarete yaparak kornalar basmakta Cehennemî bir gürültü var ortalıkta


Bunların hiçbirine aldırmayıp eve geliyorsunuz; o gün hiçbir olaya karışmamadan kendinizi eve atmanın huzurunu yaşamak istiyorsunuz


Ama olmuyor İçinizde bir kasılma, bir sertlik, bir korku var


Size hiçbir şey olmadı, hiçbir olaya karışmadınız ama yine de gün boyunca karşı karşıya geldiğiniz olaylar sizi gergin kıldı Artık siz de her an patlamaya hazır bir bomba gibisiniz



İşte Türkiye’in hali bu


Ortalıkta o kadar çok kavga, o kadar çok gerilim var ki; hiçbir olaya karışmasanız bile siz de ister istemez nasibinizi alacaksınız bu ortamdan


Havadaki nefret neredeyse elle tutulur hale gelmiş


Parti başkanları birbirlerine en ağır dille saldırıyor, bağırıyor, haykırıyorlar


Gazetelerde köşe yazarları birbirlerine küfür ediyorlar


Ekrana çıkanların çoğu neredeyse birbirini dövecek halde


Bu ortamı paylaştığınız zaman bir şeye karışıp karışmıyor olmanızın bir anlamı yoktur


Ortamınız budur Soluduğunuz havada nefret vardır İster istemez etkilenir, fark etmeden siz de birilerine bela okumaya başlarsınız



İşte hal-i perişanımız bu


Oysa hepimize bir tek ömür verilmiş Bir süre sonra paydos zili çalacak ve ebedi uyku başlayacak


O zaman ne kavgaların farkında olacağız, ne nefretlerin


Bu kısacık ömrü, bu kadar büyük ihtiraslarla, ego çarpışmalarıyla, sen ben horozlanmalarıyla tüketmeye değer mi?


Bu hayatta aşk var, aile, dostluk, sanat var, kendinden geçerek kahkahalar atmak var


Bunu yapmak yerine niye dişlerinizi sıkarak, birilerinden öç almaya çalışarak yaşayacaksınız ki


Değer mi?

zülfü livaneli