Anneye Mektup

Anneme Mektup - İbrahim Kalaycı

Canım Annem, sonsuz hürmet ediyor, ellerinden öpüyorum


Anne, yine dalmışım hayale,

Babam, sen ve biz, hep birlikte yaşadığımız mutlu günlere

Sanki yeniden yaşadım o günleri, her şeyi yeniden hatırladım

Daha öncesini (bebekliğimi ) hatırlamıyorum, ama neler çektiğini iyi anlıyorum annem

Geceleri uykusuz kaldığını, ninniler söyleyip beşik salladığını, , açlıktan zil çalan karnının,

burkulan midenin acısını dindirmek için, oturduğun sofradan iki lokma almadan kalktığını da

anlıyorum


Şunları da çok iyi hatırlıyorum annem

Çocukluk ya, ben ağlardım bir hiç uğruna, sen rıza göstermezdin ağlamama

Kucağına alır, bağrına basar, gözyaşlarımı siler, şap diye öperdin yanaklarımdan

Sustururdun beni, belki on kerede kurban olayım derdin

Sen bir yere giderken, bir iş yaparken, ben tutardım fistanının eteğinden sen nereye,

bende oraya giderdim Dayanmazdı anne yüreğin, alırdın omzuna, yorulunca da sırtına,

daha olmadı kucağına, seninle gider seninle gelirdim


Şunu da iyi hatırlıyorum annem

Babacığım dua öğretir, namazlık belletirdi

Bazen kızar, okşarcasına tokat vurur döverdi Sen yine rıza göstermez bağrına basardın,

yine öper yine severdin


Çok iyi hatırladığım bir şey daha var annem

Hep derdiniz ya, (Ana Baba olasınız da, Ananın Babanın kıymetini bilesiniz) diye;

Canım annem, ben öncede kıymetinizi biliyordum ama şimdi daha iyi biliyorum

Çünkü “O” dediğin zaman geldi de, geçti de, yani baba da oldum, dede de Bir gelmeyense sensin

annem sen


Şimdi ben diyorum ki;

Hani demiştim ya, “bazen babam okşarcasına tokatlar döverdi” diye,

Babam sağ olaydı da tokatlayarak değil, pataklayarak döveydi


Şimdi ben diyorum ki;

Hani demiştim ya, “bağrına basar öperdin, beklide on kerede kurban olayım derdin” diye,

Sen gel başımın tacı olda, ben sana on kere değil, bin kere kurban olayım, bin kere


Sağlıcakla kal, Allah`a emanet ol canım annem

Oğlun



İbrahim Kalaycı