Dilenci Çocuk

Dilenci Çocuk hikayesi - Sadık Altan yazıları


O sabah erkenden kalkmış, kahvaltısını yapmış ardından da apar topar arabasına atlayarak stüdyonun yolunu tutmuştu Pelin Bir moda dergisi için çekime gidiyordu Anlaşılan bir mankendi Pelin, genç bir manken Her genç manken gibi bir moda ikonasıydı da Genç olmanın getirdiği hazzı sonuna kadar yaşıyor, geziyor, eğleniyor ve harcıyordu Çok da mutluydu Eksik olan hiçbir şeyi yoktu; ta ki o güne kadar


Çekim için anlaşmış oldukları saate yirmi dakika kalmıştı Sabahın bu saati olmasına rağmen hava oldukça sıcaktı Bunun üzerine Pelin isteksiz bir tavırla camı sonuna kadar açtı ve gaza abanabileceği kadar abandı Teypten son ses müzik ona eşlik ederken o da son model arabasının tadını çıkarıyordu İlerideki ışıkların kırmızı yandığını görünce hızlı gitmesine aldırmadan yavaş yavaş frene basmaya başladı Pelin Işıklara varınca arabanın tam durmasını istediği yerde durduğuna sevindi ve kırmızı ışığın altındaki saniyelerin bitmesini beklemeye başladı: 50, 49, 48 Saniyeler ilerlerken, ön arabadan bir şey koparamayan bir dilencinin hazır camının açıklığını fırsat bilerek kendisine doğru yaklaştığını fark etti Dilenci kapının kenarına kadar geldiğinde, gözü dilencinin boynuna astığı kartondakilere takıldı Kartonda, 'Kalp yetmezliğim var Kalbime pil takılması gerekiyor Allah rızası için bir sadaka' yazıyordu Bunu okuyan Pelin, oldu olası sinir olduğu dilencilere bir daha sinir olarak, hemen önünde duran beş lirayı isteksizce dilenci çocuğa uzattı ve ekledi: 'Al, bu para yeter kalp pili taktırmana Haydi hayırlı işler' Ardından sırıtarak ışığa baktı ve yeşil yandığını görünce gaza basarak oradan uzaklaştı


O gün çekim mekim derken saatin nasıl geçtiğini anlamadı Pelin Bugünkü pozları daha bir güzel verdim diye düşünürken saate baktı ve yarım saat sonra çekimin biteceğini anladı bunun ardından içini bir sevinç kapladı Yarım saat sonra stüdyodan ayrıldı, hızlıca arabaya gitti ve park ettiği yerden çıkarak evin yolunu tuttu Bir an önce eve gidip duşun altına girmek istiyordu, her zamanki gibi Oturdukları siteye vardığında hava kararmıştı Arabayı otoparka park ettikten sonra asansörle oturdukları kata çıktı Zili çaldı, bir daha çaldı; fakat açan olmadı son bir kez şansını dendikten sonra evde olmadıklarına kanaat getirdi 'Hay aksi, anahtarım da yanımda değil' diye kendisine kızarken hemen telefona sarıldı ve annesini aradı

- Alo, anne, neredesiniz, ben eve geldim?

-Aman kızım sorma sorma, baban kalp krizi geçirmiş Hastanedeyiz, çabuk gel buraya Yetiş

-Neee? Ne zaman, nasıl olmuş anne? Hangi hastanedesiniz?

-Detayları biz de bilmiyoruz, daha yeni geldik Hava güzel diye dışarıya çıkmıştı Bir saat sonra hastaneden telefon geldi Bizim bildiğimiz de bu kadar Yeşiltepe Hastanesindeyiz Haydi, çabuk ol Aaaaa kapatmam lazım, babanı getiriyorlar

-


Pelin koşarak arabaya atladı ve hemen hastanenin yolunu tuttu Gelince danışmaya sorarak koşar adımlarla ikinci kat on dokuz numaralı odaya çıktı Tam kapının önüne geldiğinde bugün arabadayken rastladığı dilenciyi babasının yattığı on dokuz numaralı odadan çıkarken buldu Ama o telaşla ne yaptığını bilmeden kendisini odaya attı Odaya girdiğinde karşılaştığı manzara karşısında gözyaşlarına hakim olamadı Çok sevdiği babasını koluna bağlanmış bir serumla baygın yatarken görmek onu derinden etkilemişti Neler olup bitti derken, yarım saat kadar sonra babası gözlerini açtı Hemen babasına sarıldı, öptü, kokladı Derken kapıdan çıkan o gün rastladığı dilenci çocuk aklına geldi

-Babacığım, tam ben odaya girerken bu odadan bir çocuk çıkıyordu Dilenci çocuk O ne arıyordu burada?

-Sen tanıyor musun yoksa onu? O çocuk benim hayatımı kurtardı bugün kızım Ben tam ışıkların yanındaki parktan çıkıyordum Birden göğsüm sıkıştı, içim daraldı İşte o zaman anladım bana bir şeyler olacağını Aniden dayanamadım yere düştüm Yanımdan geçen insanlar beni gördükleri halde hiçbir şey yapmadılar Derken yolun karşı tarafından bir çocuk yetişti imdadıma Herhalde dilenciydi zavallıcağız Hemen bir taksi durdurdu ve taksiciyle birlikte beni arabaya bindirdiler O sırada ben çok fenalaşmıştım Tek hatırladığım şey, dilenci çocuğun cebinden bir poşet çıkarıp, tek kağıt parası beş lirayı taksiciye vermesiydi Ondan sonra bayılmışım

-?

-Ne oldu kızım, betin benzin attı birden?

-Yok bir şey baba, sana üzüldüm, ondandır herhalde


Pelin duyduklarına inanamıyordu Nasıl böyle bir şey olmuştu? Bu yaştaki çocuk nasıl böyle bir yüreklilik gösterebilmişti? Pelin, bu düşünceler arasında boğulurken aklına 'Babasının çocuğun tek kağıt parası olan beş lirayı taksiciye verdi' demesini hatırladı 'Allah Allah bu beş lirayı ben vermemiş miydim ona?' diye düşünürken babasının doktoru odaya geldi ve babasının bir hafta müşaade altında kalmasının uygun olduğunu söyledi


Hastaneye git gel derken bir hafta bitti ve babasını eve götürdüler Doktor artık daha dikkatli olmalarını söyledi onlara Pelin'in 'Ohh, şükür kurtulduk' demesine kalmadan aklına o dilenci çocuk geldi ve hemen arabaya atladı Hızlıca arabayı çalıştırdı ve onunla karşılaştığı yere doğru gaza bastı Dilenci çocuğun tüm masraflarını üstlenecek ve aynı zamanda onu dilencilikten kurtaracaktı Ona çok minnettardı çünkü Karşılaştığı yere vardıklarında onu göremedi O çocuk burada yoktu Sağa, sola, her yana baktı; fakat onu bulamadı Ardından az ileride bir simitçi gördü 'Kesin bu simitçi bilir onun nerede olduğunu' diye düşündü ve simitçinin yanına gitti

-Şeeyy, şurada, az ileride bir dilenci vardı, dilenci çocuk O nerede? Bir bilginiz var mı acaba?

- Aaah aah sorma be abla Çocukta kalp yetmezliği vardı, pil takılması gerekiyordu kalbine Fakat olmadı işte, hiç kimse üstlenmedi yavrucağın masraflarını Yoldan geçenlerden topladığı üç beş kuruş da yetmedi işte Maalesef, iki gün önce kaybettik o yavrucağı, kaybettik

-?



Sadık Altan