Sabır

Sabır Yazısı - Sabır İlknur Uzunöner - İlknur Uzunöner Yazıları

Hiçbirşey değiştiremez acılarımıKimse söndüremez içimdeki yangınlarıSaatimin durduğu o an ölümün acısını bütün damarlarımda hissettimVuruldu sözlerim,dilim tutuldu;gözlerim ağlamadı,kan olukları oluşuverdi çaresizliğimdeNefretimin bu kadar ağır basacağına ihtimal vermemiştim;ama oldu işteBöylesine kan bürüdü gözlerimi ve yüreğim şimdi kin denilen o aciz duygunun pençesindeNereye gittiğimi bilmeden sürükleniyorum,fırtınaya teslim bir yolcu gemisi gibi ama ben yolcularımı kaybettim;tümünü yitirdim


Bu kadar çaresizliğin altında ezilirken bir kat daha güçlendim şimdi,kaleye bir taş daha diktim!Surlarım gözyaşıyla örülü;taş gibi!Hep savaşacağım bu insanlara inat!Canım yandıkça bin kat daha güçleniyorumArtık nasır tuttu bu dermansız yürekTaş kesildi bir kaya misali şuanDimdik ayaktayım hayat,sırf sana inat!Özlemeyi de sildim haberin olsunHasreti ben çoktan gömdüm kara toprağa,hiçbir duyguyu barındırmıyorum yüreğimde ve bedenimde;ruhum zaten sildi hayat!Anlıyormusun sildim seni!Bundan sonra oyuncak seç kendine ben çıktım senden!Daha çok acı ver bana,senden tek isteğim bu inanÇünkü beni güçlü kılan buYetim olanı hep yutuyorsun biliyorumAma beni alamayacaksın yanına;kavuramayacaksın inan!Herşeyi uçurdum uçan balonlarla gökyüzüne yani sonsuz maviliklere!Dönmesinler geri artık gidene yer yok anlıyor musun beni hayat!

Ben nefes alıp verdikçe benden güçlüsü yok buna emin olİnsanlara tek diyebildiğim helal olsun!Karanlığın hüznü ellerimde;alacakaranlığın!Hep nefret ettim alacakaranlıkan,belirsizlikler hep canımı yaktıBir kez daha yandı hem deçokBirinin yokluğu bir kez daha yaktı canımı!


Bir mezar taşı böylesine özlenmez!Bu kadar hasret kalınmaz bir kokuya!


Düşlerim;yarınlarım çok hastaŞimdi tek duam onu kaybetmemekmavi düşlerimi yitirmak istemiyorum21 yıldır baktığım o mavi düşleri kaybetmek istemiyorum!Umarım ömür boyu onu omuzlarımda taşımak nasip olurDünya başıma yıkıldı bir kereArtık yıkılacak bir dünyamda yokBu yüzden daha fazlasını istemiyorum


Perdeler meçhul kaldı ıssız dünyamaÇorap söküğü gibiydi acılarım ardı arkası kesilmediDinmek bilmedi fırtınalarım;ay bile ümitsiz kaldı bana!Suskunluğum en büyük tepkim durulmuş gözlerimde!Kime ne yapraklarımdan ağacın kökü bende!Merak etme yukarıdaki yoldayım sen biliyorsun neresi olduğunu babaYokuş inmeyeceğimi biliyorsun değil mi?Ardıma bakmamayı öğrendim hem de en iyi dereceyleBu okulu bitirmeme çok az kaldı,karşımda kimsenin duramayacağı,kimsenin dokunamayacağı bir mektup bu gördüğün gibi,konu da sabır ve ben hep sabrediyorum


İlknur Uzunöner