Teninin Kokusuna Hasretim

Teninin Kokusuna Hasretim Hikaye - Hikaye Örneği - Yaşamdan Hikayeler - Yalnızlık Hikayesi


Teninin Kokusuna Hasretim

'Seni görmek için o geriye döndüğüm zamanlar, ikimizde ölüyoruz yaşarken'' Özdemir Asaf


ÇAĞLA GÖKDENİZ

Benim anlatacak tek bir hikayem vardı O da tam karşımdaydı Ona onu anlatabilirdim bir tek Bazı yıllar yine buraya gelip, onu unutmamak için verdiğim çabaları, mutlu olması için dua ettiğim geceleri belki yapabilirim diye başladığım ama ikinci görüşmede bırakıp gittiğim adamları



Hayatım boyunca tek bir adamla, tek bir şarkıyla ve tek bir hikayeyle yaşadım Geçen zaman, birer birer evlenen arkadaşlar, kucağıma alıp sevdiğim yeğenler, yanımdan geçip giden adamlar Hiçbirinin önemi yok Ve hiçbiri taşıdığım sır kadar büyük değil


Yaza yeni giriyorduk Ben bilindik bir hayat sürüyordum İşten eve evden işe Bazen o küçük kasabaya tatile giderdim, anıları unutmamak için Her birini tekrar yaşamak acı vermedi hiçbir zaman Çünkü onlar sorgusuz sualsiz yeniden yaşamak isteyeceğim şeyler oldu hep Ve hiçbir şeyin onlardan daha fazla önem kazanmasına müsaade etmedim


Olabilirdi belki; ama ben istemedim


Odaya girdiğimde ne yapacağımı bilemedim, onu görmeyeli seneler olmuştu Kaçıp gittiğimiz yıllar, nasıl da yer etmişti yüzümüzde


Usulca yanına oturdum Yanağındaki çizgilere baktım Kimse seni bu kadar beklemezdi dedim biraz sitemli


Sen beklerdin ama


Ben kimse değilim ki


Yıllar sonra olan bu tek günlük görüşmede, geçip giden yılları, eşiyle olan evliliğini, kızını ve oğlunu anlattı Benim anlatacak tek bir hikayem vardı O da tam karşımdaydı Ona onu anlatabilirdim bir tek Bazı yıllar yine buraya gelip, onu unutmamak için verdiğim çabaları, mutlu olması için dua ettiğim geceleri belki yapabilirim diye başladığım ama ikinci görüşmede bırakıp gittiğim adamları Kendime hiçbir zaman başlama imkanı vermediğimi Ondan sonra aynada gördüğüm yüze mutluluğu yakıştıramadığımı anlatabilirdim belki


Belki hiçbirini anlatmayabilir sadece onu yaşayabilirdim Sakladığım anılara bir tane daha ekleyebilmek için


Başımı göğsüne koyup ağladığımda, kokuları saklayabilmeyi çok istedim Çünkü anıları hatırladığımda, yapamadığım tek şey onun kokusunu anımsamaktı İçime içime çektim; bir daha bu kokuyu koklayamayacağımı biliyordum, onu bir daha göremeyeceğimi Yarın aynı saatlerde benim işte olacağımı, onun belki de eşiyle telefonda konuşacağını, akşama eve ekmek alıp gideceğini biliyordum


Biliyordum


Baba dün niye eve gelmedin dediğinde, kızına sen kocaman bir kız olup büyüdüğünde söz anlatacağım kızım deyip beni anlatacağını da biliyordum Masallarda kalmış bir peri gibi


Sorgulanacak o kadar çok şey vardı ki Nereden başlayabilir ki insan böyle bir durumda Tek bir günü, bir daha yaşanmayacak tek bir günü sorgularla geçirmek acı vermeyecek miydi bana? Zaten soruların cevaplarını önemsemiyordum ki artık Önemseseydim o gün gider miydim onu görmeye Önemseseydim, onunla olur muydum?


Banyodan çıktığımda parmağındaki yüzüğü televizyonun kenarına bıraktığını gördüm Boğazıma takıldı bir şey Tüm gün boyunca, bana sarılırken belki de sadece benim olmak istiyordu;(oysa o hiç benim olmamıştı!) ama başımı her kaldırıp yüzüğe baktığımda sanki eşi oradan hep bizi izliyordu


Bu yüzden diğer yaşadıklarımda olduğu gibi, bütün mutluluklarımı içimde hep bir acıyla yaşadım ben


O gün hiçbir şey anlatmadım ona Onu dinledim Kızının, oğlunun fotoğraflarını getirmişti görmem için Bir fotoğrafta eşi de vardı Özür dilerim ben ayırmıştım; ama bu gözden kaçmış dedi


Rahatsız olmamıştım aslında Müsaade edersen bunu almak istiyorum


Yapma dedi


Hayır, hayır Sorun değil, ben sizi böyle hatırlamak istiyorum deyip almıştım


Babasını kaybettiği yılı anlatırken, ağladı Eşinin ona o günlerde nasıl destek olduğundan bahsetti Çocuklarının babasız kalmasını istemiyordu hiç Babasını kaybetmek onu o kadar çok yaralamıştı ki korkuyordu Erken ölüp çocuklarını bırakmaktan çok korkuyordu


Dinledim Hiçbir şey demeden, yüzümde konuşmamasını sağlayacak hiçbir iz bırakmadan dinledim Çünkü ben hayatım boyunca onu mutlu eden o kadına minnettardım


O gün oraya nasıl gitmiştim, beni arayıp konuştuğunda nasıl cevap vermiştim Evli bir adamla tek bir gün Bunu nasıl yapabilmiştim ya da o bunu benden nasıl isteyebilmişti bilmiyorum Sorgulanacak o kadar çok şey vardı ki


Bir yerden başlamak istemedim hiç


O buluşmanın üstünden yıllar geçti Tek bir adamla, tek bir şarkıyla, tek bir hikayeyle yaşamaya devam ediyorum ben Hala kokuları saklayabilen bir şey çıkmadı Teknoloji o kadar gelişmedi daha Bütün anıları yaşatıyorum; ama kokular eksik Çalıştığım yerde masa başında çerçevede bir fotoğraf duruyor hep Soruyorlar


Uzaklarda yaşayan ailem diyorum Gözlerim uzaklara düşüyor, seni ve aileni anımsıyorum


O gün, yanındayken uzaklardan gelen şarkıyı saklıyorum bir de Başımı göğsüne koyup ağlayarak dinlediğimiz şarkıyı


Biliyorum sen de saklıyorsun, kızına sakladığın masalı anlatacağın gün o şarkıyı da arşivine eklemesini, hep bu masalı hatırlamasını isteyeceğini de biliyorum


Biliyorum


O küçük kasabada, aynı odadayım Yüzüğünün durduğu televizyonun yeri değişmemiş hala Uzaklarda o şarkı çalmıyorAma yanımda getirdim


Ev sahibi elimdeki plağı görünce seni hatırladı Ama o kadının ben olduğumu bilmeyerek anlattı


Yıllar önce bir adam geldi buraya Onun için çok önemli, çok güzel, çok tatlı bir bayanın geleceğini söyledi Tüm gün boyunca başka bir odada bu şarkıyı çalabilir misiniz, beni hep bu şarkıyla anımsamasını istiyorum Çünkü bu onu son görüşüm olacak demişti


Odada çalabilirsiniz dedim ben de ona


Hayır, hayır ötelerden gelmeli bu şarkı çünkü ben onun için hep ötelerde olacağım dediğinde ben de kabul etmiştim


Niye ağlıyorsunuz diye sordu


O kadın olduğumu söylemedim ona Galiba adam çok seviyordu, duygulandım dedim


Ah evet çok seviyordu diye bitirdi konuşmasını


Şimdi istediğim tek bir şey var Ömrümün sonunu burada, bu odada geçirmek


Şarkıyı başlatıyorum, biz yaşıyoruz Başka bir alemde anılarımız yaşıyor


Başımı yastığa koyarken, bir zarf buluyorum Onun yazısı Ellerim titreyerek açıyorum


''Geleceğini biliyordum Gündüzden sonra nasılki gece, geceden sonra nasılki gündüz gelirse İşte o eminlikte, bir gün senin de buraya yaşamaya geleceğini biliyordum''


Biliyordum


Kim bilir? Belki de bildiklerinde bu kadar emin olmak, hiçbir kuşkuya yer vermeden sevmek bizi hala bir arada tutuyor Çok uzaklarda olsak bile


Sen bu mektubu okurken, ben kim bilir nerede olacağım? Ama emin olmanı istediğim tek bir şey var Nereye gidersem, sen hep orada bekleyip karşılıyorsun beni Gittiğim şehirlerin, baktığım yüzlerin hepsinde biraz sen varsın


Kokuları saklayamadığın için çok üzüldüğünü biliyorum Benim de üzüldüğümü bilmeni isterim Teninin kokusuna hasret yaşamakla sınandım benBazen rüzgarla gelirdi kokun O kadar kısa olurdu ki Tanrı'ya bunun için bile şükrederdim


Beni beklemediğini biliyorum Bütün bunlar beklediğin için değil, beni yaşamak istediğin için böyle oldu bunu da biliyorum Sen sadece beni yaşamak istedin Ben olmadan benimle yaşamak


O günden sonra o evi aldım Seni karşılayan ev sahibi seni biliyordu, senin kendini saklayacağını bu yüzden seni bilmiyormuş gibi anlatmasını ben istedim Aslında o ev o günden sonra sadece seni bekliyordu Bu mektup da okumanı


Sevgilim Hasretim


Kim bilir başka bir yerde, yeni bir şans verdiklerinde bize buluşuruz belki Hem belki orada kokuları da saklayabiliriz değil mi?


Ben hep bu umutla yaşıyorum


Kendine iyi bak''


Gözyaşlarımı siliyorumBelki şimdi sen, başını eşinin göğsüne koymuş, mutlu oluyorsun Bunu hayal etmek canımı yakmıyor, senin mutluluğunla mutlu oluyorum çünkü ben


Mutlu ol sevgilim Mutlu ol!


6 ağustos 2009


Çağla GÖKDENİZ