Sen Üşüdüm Sandın |
02-01-2007 | #1 |
Ergenekon
|
Sen Üşüdüm SandınGittin, dolmuştu zamanın Hep derdim ya sana; her sarnıç küflü bir yağmuru Her sevda bir ayrılığı yaşar Gittin, dolmuştu zamanın Gözlerimde varlığınla alevlenen yaşam sevincini Yokluğunda kavrulmuş karanlığa bırakıp Yüreğimdeki kum saatini “sen” den “Sensizliğe” tersyüz ederek gittin Arkamdan yok oluşumu, tükenişimi sessizce seyrederken Gene de son bir defa dönüp baksın istedin Ama ben ağlıyordum kesik kesik Tıpkı ömrümüz gibi, tıpkı aşkımız gibi Ağlarken görmeni istemedim Soğuk olsa da vedalar, üşümedim Acıdan titriyordum, üşüdüm sandın Rüyalarımın gül kokusu Seni sevmek, bensiz hayatına bir yabancı gibi uzaktan bakmaktı zaten Ellerinin başka saçlarda gezindiğini, bir başka yüzü öpücüklere boğduğunu Sabahları bir başka birine “ gitme” diye sayıkladığını düşünmekti Sıkışıp kaldığım bir karanlık dehlizde, kendi aşkımda delirmekti Bu acıya son vermesi, sonsuzluğa bırakıp gitmesi için Birbirine yalvaran, ayazda kalmış iki yüreğiz artık Soğuk olsa da vedalar, üşümedim Titreyen yüreğimdi, sen üşüdüm sandın Anla artık seni değil, ben kendimi yalnız bırakıyorum İçindeki yaraların kan kokusunu içime çekiyorum Sensizliğin karanlık kuyusuna kendi ellerimle bırakıyorum kaderimi Soğuk olsa da vedalar üşümedim Korkudan titreyen kaderimdi, sen üşüdüm sandın |
02-06-2007 | #4 |
maveraun
|
her sarnıç küflü bir yağmuru Her sevda bir ayrılığı yaşar ne bu yaaaa ergenekon ruhumuzu mu okuyorsun yazama böyle öldürme sağol |
|