Yıldız Sınıflandırma

Yıldız Sınıflandırma


Yıldız sınıflandırma, gökbilimde, yıldızların öncelikle sıcaklıklarına göre sınıflandırılıp, diğer nitelikleri ile bu sınıfların arıtılmasıdır Yıldız sıcaklıkları Wien'in yer değiştirme yasasına göre sınıflandırılabilseler de, uzak yıldızlar ile sorunlar ortaya çıkmaktadır Yıldız tayfölçümü ise soğurma çizgilerine dayalı bir sınıflandırma yöntemi sunmaktadır 19 yüzyıla dayanan ve bugünkü yöntemlerin de temelini oluşturan bir sınıflandırma, yıldızları tayfölçüm sayesinde A'dan Q'ya kadar sıralamaktadır
Angelo Secchi'nin bu alandaki öncü çalışmalarının yanı sıra, Morgan-Keenan sınıflandırması günümüzde en yaygın olarak kullanılan yıldız sınıflandırmasıdır

Yıdız Sınıflandırmaları

1 Secchi Sınıfları

2 Harvard Hayali Sınıflandırması
Harvard sınıflaması yaklaşık 1912 yılında Annie Jump Cannon ve Edward C Pickering tarafından Harvard Kolej Laboratuarı'nda geliştirilmiş bir sınıflamadır Ortak sınıflama normal olarak sıcaktan soğuğa listelenmiştir (kütle, yarıçap ve parlaklık Güneş ile kıyaslanarak) ve aşağıdaki tablo verilmiştir



Hertzsprung-Russell diyagramı


3 Yerkes Tayf Sınıflandırması

(1943, William Wilson Morgan, Phillip C Keenan ve Edith Kellman; Yerkes Gözlemevi, Wisconsin, ABD)
Hertzsprung-Russell Diagram

• I Üstdevler
  • Ia-0 (Üstündevler
  • Ia
  • Iab
  • Ib
• II
  • IIab
  • IIb,
• III normal Dev yıldızlar
  • IIIa,
  • IIIab
  • IIIb,
• IV
  • IVa,

-->

• V
  • Va,

-->

• VIVII Ak cüceler

4 Tayf Tipleri
Morgan-Keenan tayf sınıflandırması

• O sınıfı

Örnekler: Zeta Orionis, Zeta Puppis, Lambda Orionis, Delta Orionis

• B sınıfı

Örnekler: Rigel, Spica, the brighter Ülker

• A sınıfı
• F sınıfı
• G sınıfı
• K sınıfı
• M sınıfı